Το δίκιο του ανθρώπου είναι η αλήθειά του

Αγ. Παρασκευή, 17.5.2009
Τι άλλο μπορεί να κάνει κανείς μπροστά στον Χριστό από το να υπερασπιστεί τον άνθρωπο; «Αν εσείς δεν την κρίνετε ούτε κι εγώ την κρίνω» είπε ο ίδιος ο Χριστός για την πόρνη. Δεν χρειάζεται υπεράσπιση ο Θεός σ’ αυτή την γη, αλλά ο άνθρωπος. Γεννήθηκα για την υπεράσπιση του Ανθρώπου! Γι’ αυτό και το δίκιο του με αφορά απόλυτα. Αυτό που εκείνος θεωρεί ή αντιλαμβάνεται ως δίκιο. Γιατί αυτό είναι και η αλήθειά του. Αν ακούγαμε τους άλλους θα τους αγαπούσαμε, είπες. Εδώ εξάλλου δεν ήρθαμε για να συμφωνήσουμε αλλά για να αγαπηθούμε! Και η αγάπη είναι ο μόνος τρόπος για να συμφωνήσουμε. Έχουμε το δικαίωμα της προτίμησης αλλά όχι του διαχωρισμού. Ο «άλλος» είναι το δίκιο του! Αυτό το δίκιο το ακούω, το σέβομαι και το υπερασπίζομαι απολύτως. Γιατί πάνω σ’ αυτό το δίκιο του ανθρώπου, μικρό ή μεγάλο, στηρίζω την δέηση για την σωτηρία του. «Χριστέ μου κάνε απόψε ένα χατήρι κι οι τελευταίοι νά’ ρθουν πιο μπροστά…». Σαράντα χρόνια στην έρημο του κόσμου, πριν Σε συναντήσω, ένα μόνο πράγμα έκανα: με όλη μου την δύναμη συγκρατούσα τον κόσμο να μην πέσει πάνω μου και με συνθλίψει! Και σου παρέδωσα τον εαυτό μου ακέραιο. Όταν συναντηθήκαμε στην γη, επιβεβαίωσες κάθε αίσθηση, κάθε διαίσθηση και έμπνευση ζωής εντός μου. Βεβαίωσες συνταρακτικά, Εαυτέ μου, την Απάντηση με την οποία γεννήθηκα για να χαρίσω στους ανθρώπους. Μόνον Εσύ με άκουσες. Γιατί με χωράς αιώνια στο άπειρό Σου. Έτσι ανάστησες το αιώνιο παρόν της ζωής μου στο σημείο ΕΔΩ. Γνωρίζω τι σημαίνει να μη σε ακούν! Γνωρίζω τι σημαίνει να θέλουν να σου επιβληθούν. Και δεν θα το έκανα ούτε και αν επρόκειτο να επιβάλλω στην θέληση του άλλου τον Θεό. Γιατί ο Θεός δεν μπορεί να είναι έξω από την κατανόηση και την ελεύθερη βούληση του υποκειμένου, αφού η αλήθεια για κάθε άνθρωπο είναι στο σημείο όπου ο ίδιος την συναντά. Δεν θέλω τίποτα άλλο από το να είμαι η φίλη των ανθρώπων… Ακούω το δίκιο τους και υπερασπίζομαι την ελευθερία τους να το εκφράσουν και να το διεκδικήσουν. Αυτό εξάλλου είναι και η πεμπτουσία της διδασκαλίας της Δώρας περί Προσωπικότητας. Το δικαίωμα του ανθρώπου να υπερασπίζεται αυτό που κατανοεί, και να διαμορφώνει την προσωπικότητά του ελεύθερα και ανεξάρτητα από έξωθεν επιβολές. Έτσι διασφαλίζεται η αυθεντικότητα που τον διαφυλάσσει από την υποκρισία και την δουλοπρέπεια. Αυτό ακριβώς θέλω να διδάξω στα παιδιά μου και σε όλους όσους έχουν κάτι να πάρουν από μένα. Την ελευθερία να είναι ο εαυτός τους όπως τον αντιλαμβάνονται κάθε στιγμή, και να έχουν το θάρρος να τον υπερασπίζονται. Μόνον έτσι το πρόσωπο του ανθρώπου έχει ελπίδα οικειοθελώς να χυθεί μες στο απρόσωπο του Θεού, όχι ως «πολτός» αλλά ως μοναδική και ανεπανάληπτη ελεύθερη εκδήλωση Του. Έχω την βεβαιότητα ότι η ελευθερία, ο σεβασμός, το βάθος της φιλίας ανθρώπου προς άνθρωπο πάντοτε οδηγούν στο φως. Στο σημείο εξάλλου που βρισκόμαστε εδώ ΜΑΖΙ, ό,τι λέγεται απευθύνεται σε ολόκληρη την ανθρωπότητα ως ιερό, λυτρωτικό για όλες τις ψυχές, δρώμενο. Και μην ξεχνάμε ποτέ πως ο «άλλος» δεν είναι παρά ο εαυτός μας…