Ο χρόνος και ο χώρος ως καμπυλούμενα μεγέθη του νου

Η γραμμικότητα της συμβατικής λογικής που ανέπτυξε ο άνθρωπος για να ορίσει το άγνωστο, δυναμικά αναιρείται από τον κβαντικό χορό του ίδιου του νου. Χώρος-χρόνος, μέσα-έξω, πάνω-κάτω, μικρό-μεγάλο, εδώ-εκεί, στιγμή-αιωνιότητα, σημείο-απειρότητα, θεός-άνθρωπος, δεν είναι παρά ταυτόχρονες πραγματικότητες που ο ίδιος εμπεριέχει και διαμορφώνει κατ’ έμπνευση και δυναμική δράση του όντος του.