Περπατώντας χρόνια τώρα στην γη ο άγγελος, αυτό που κάθε στιγμή αφήνει στο πέρασμα του δεν είναι παρά η κρυστάλλινη αίσθηση της Χριστότητας… Μια ευφυής αδιάπτωτη καλοσύνη, Λάμψη ζωής θεϊκή, κβαντική νοημοσύνη που αγκαλιάζει το όλον και ταυτόχρονα κάθε επιμέρους, μια μαγική χαρά παιδικής απλότητας… Τόσο θεϊκός! Τόσο ανθρώπινος! Ανάλαφρα πατά πάνω στην γη σηκώνοντας το βάρος της, χωρίς να τον αγγίζει το δικό της… Το συνταρακτικό βλέμμα της συμπόνιας του αναζητά μέσα σε κάθε άνθρωπο την ελπίδα, το παιδί που ζητά την ελευθερία του από τον ανθρωποποίητο κόσμο των «μη και των δεν» όπως λέει ο Ελύτης. Οικείος και αγαπημένος Εαυτός χαρίζει ουρανό και Λάμψη… «Κι αν είδες, ΕΙΔΕΣ!» Ο Χαριστός…
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου