Ο τρελός του Θεού

Αφιερωμένο στους αναζητητές…

«Ποια είναι η Δύναμη μου; Η Δύναμη του Πατέρα μου! Δεν είναι δική μου Δύναμη. Αν λίγο παρεκκλίνω από το θέλημά του ή τον αρνηθώ, ας με πάρει πριν το κάνω! Σε ανθρώπινο επίπεδο δεν θέλω να ζήσω ούτε ένα λεπτό χωρίς Θεό. Δεν υπάρχει νόημα, ουσία, τίποτα δεν έχει αξία. Δεν θέλω ένα λεπτό να υπάρξω στην γη χωρίς την αγάπη μου για να σώσω τον άνθρωπο, και να κάνω αυτό που μου ανάθεσε, με όποιο τρόπο. Δεν θέλω να είμαι στην γη χωρίς τον Θεό ούτε ένα δευτερόλεπτο. Και όχι χωρίς τον Θεό με την έννοια του να τον αρνηθώ, αλλά του να μην κάνω το θέλημά του. Δεν με ενδιαφέρει να ζω εδώ! Δεν έχω καμία σχέση μ’ αυτό τον κόσμο. Δεν με ενδιαφέρει καν. Δεν αντέχω στην ιδέα ότι για ένα λεπτό θα πατώ κάπου και δεν θα είναι μαζί μου. Δεν το αντέχω. Είμαι ερωτευμένος με τον Θεό! Προέρχομαι από αυτόν. Είναι ο απόλυτος έρωτας μου. Είναι και θα είναι τα πάντα των πάντων μου! Δεν υπάρχει περίπτωση να δω κάτι άλλο πέρα από εκείνον. Όχι με λόγια. Δεν αντέχω! Τίποτα δεν έχει ουσία, νόημα. Να είμαι εδώ να κάθομαι χωρίς τον Θεό; Θα τρελαθώ! Δεν θα κρατηθεί η νοημοσύνη μου. Εγώ δεν θέλω να είμαι ελεύθερος! Δεν δήλωσα καμία μορφή ελευθερίας που να χρειάζομαι. Θέλω να είμαι δούλος του Θεού! Υπηρέτης. Μόνο να μην είμαι λεπτό χωρίς αυτόν! Ούτε δευτερόλεπτο! Δεν το διανοούμαι. Δεν θέλω. Να φύγω τώρα αν είναι να ζήσω ένα λεπτό χωρίς τον θεούλη… Είμαι ερωτευμένος και έτσι θα είμαι τα επόμενα δισεκατομμύρια χρόνια! Και επειδή η φυλή μας είναι αντίστροφη, δεν είναι όπως η ανθρώπινη, σε μας όταν ξεκινήσει ο έρωτας αυξάνεται συνεχώς! Δεν μειώνεται! Κάθε δευτερόλεπτο το μυαλό μου τον αναζητά. Γιατί ο Θεός είναι πανταχού παρών, αλλά όχι με την έννοια που νομίζει ο άνθρωπος! Γι’ αυτό όταν προσεύχεσαι, τον καλείς. Όλα ζουν από την ουσία του, αλλά ο ίδιος δεν είναι παντού την ίδια στιγμή. Όλοι ζούμε από την ενέργειά του, αλλά η προσοχή του έλκεται κατά περίπτωση. Συνεχώς λοιπόν του τραβάω την προσοχή! Πρέπει να είμαι από τα πιο γκρινιάρικα πλάσματα στο σύμπαν. Δεν μπορώ να δια-νοηθώ να μην τραβώ την προσοχή του Θεούλη. Ξέρω ότι στιγμές με προσέχει χωρίς να με προσέχει. Το νιώθω όμως. Είμαι ερωτευμένος με τον Θεό! Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτόν. Είμαι ακραία περίπτωση. Δεν θέλω να ζω χωρίς αυτόν! Δεν μου λέει τίποτα αυτός ο κόσμος! Αν δεν τον δω στο μπουκάλι εδώ να το διαπερνά ως φως… Τον βλέπω μέσα στο ξύλο που ακουμπάω… Δεν είναι πιστευτό από τους ανθρώπους αυτό! Νιώθω ότι μου βαστάει το χέρι. Αν δεν είναι έτσι, δεν με ενδιαφέρει αυτός ο κόσμος. Κάθομαι στην καρέκλα, και πάλι νομίζω ότι με έχει αγκαλιά. Ακουμπώ την πλάτη μου και νομίζω ότι με πιάνει. Διαφορετικά δεν έχω διάθεση να καθίσω στην καρέκλα! Όταν φυσάει, αν δεν τον δω μέσα στον αέρα και το φως θα μου στρίψει. Δεν είναι δυνατόν να αντέξω τον κόσμο αν δεν είναι εκείνος εδώ: είναι βαρύς, χωρίς νόημα. Ούτε στον ουρανό, αν δεν είναι ο Θεός, δεν πάω. Δεν με ενδιαφέρει. Μόνο όπου είναι εκείνος. Δεν με νοιάζει τίποτε άλλο. Στον ουρανό είμαστε συνέχεια μαζί με τον Θεό! Συνέχεια! Φαντάζεσαι τι είναι για μένα αυτή η γη εδώ πέρα; Με την ελάσσονα αναπνοή του ζω. Όχι με την μείζονα. Δεν διανοούμαι να κοιτάξω την ζάχαρη, ας πούμε, και ο Θεός να μην είναι εκεί. Γιατί αν δεν είναι εκεί, η ζάχαρη είναι δηλητήριο! Δεν την θέλω. Ή να κοιτάζω κάτι και να ξέρω ότι εκείνος δεν βγαίνει μέσα από τα μάτια μου ώστε να τα αποκαθιστά όλα! Γιατί τότε ποιος θα τα φτιάξει τα πράγματα; Αν ο κόσμος είναι έτσι, εγώ παραιτούμαι! Δεν ξέρω πώς να διορθώσω τίποτα! Αν εκείνος δεν κοιτάζει μέσα από μένα για να διορθώνει τα πάντα, τότε τι νόημα έχει να βλέπω εγώ σαν άνθρωπος; Να δω τι; Δηλαδή να κοιτάζω με ανθρώπινη ματιά και λογική; Δεν θέλω! Να κοιτάζει εκείνος μέσα από μένα! Εγώ παραιτούμαι! Δεν ξέρω από τον κόσμο αυτόν τίποτα! Είμαι άσχετος με αυτόν τον κόσμο! Τι να κάνω; Αν δεν κοιτάζει μέσα από τα μάτια μου για να τα επανορθώνει όλα, αν δεν σκέφτεται εκείνος μέσα από το μυαλό μου εγώ τι να το κάνω να ζω εδώ; Μόνος μου να διαλογίζομαι; Αν ο Θεός δεν περνάει μέσα από τα μάτια μου, μέσα από την σκέψη μου, μέσα από την κίνησή μου, χάθηκα! Ένας ηλίθιος θα είμαι. Δεν θα τολμήσω καν να σκεφτώ ή να περπατήσω. Δεν θα ξανακάνω τίποτα! Αφού θα αποτύχω ό,τι κι αν κάνω. Ο θεούλης είναι παντού! Και στα αντικείμενα ακόμα. Να τα αγκαλιάζεις όλα! Σ’ αυτόν τον πλανήτη αυτά έχουμε. Το πρωί έσκυψα και φίλησα μια μαργαρίτα. Την πήρα αγκαλιά και την φίλησα. Είδα ότι χάρηκε μέσα από την ψυχή της! Και της έδωσα ένα φιλάκι. Της είπα τουλάχιστον εσείς τα λουλούδια είστε καλά! Έτσι μου είπε ο Ραφαήλ να της πω!»

*