Στον ναό του Παναγίου Τάφου στην Ιερουσαλήμ μαρτυρείται ότι κάθε ανάσταση, με την επίκληση του Ορθόδοξου πατριάρχη, η μαρμάρινη πλάκα πυρπολείται από φως, φλεγόμενη και μη καιόμενη, όπως η αρχαία βάτος, από το δροσερό πυρ της αγιοπνευματικής παρουσίας. Όσοι κρατούν τα 33 κεριά της Ανάστασης τα βλέπουν συγκλονισμένοι να ανάβουν μέσα από ριπές φωτός που διασχίζουν τον ναό σαν λέιζερ! Μια συνταρακτική, αρχετυπική εικόνα της καθόδου του Φωτός! Το ερώτημα είναι: κρατάμε τα κεριά της ανάστασής μας; Όταν το φως κατέρχεται, όλοι ευεργετούνται! Το ίδιο συμβαίνει πάντοτε σε κάθε φανέρωση του Φωτός! Ο άνθρωπος εντούτοις φαντασιώνεται ιεραρχίες και παιγνίδια εξουσίας ακόμα και στην σχέση του με τον Θεό! Η αλήθεια όμως είναι ότι εντεταλμένα όντα εκ γεννήσεως είναι αγωγοί της χάριτος για τον κόσμο. Μόνο σεβασμό και αγάπη θα έπρεπε να έχει ο άνθρωπος για τα όντα αυτά, ακόμα και όταν δεν καταλαβαίνει, ακόμα και όταν δεν βλέπει το θαύμα της παρουσίας τους! Χωρίς τέλος είναι η ασέβεια εκείνου που δεν μπορεί να δει τον άγγελο μέσα του! Αυτό του απαγορεύει να δει και τον άγγελο που του μεταφέρει το Φως!
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου