ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ!

Η ΜΩΒ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΓΗ...

22 Ιαν 2011

Σε κάθε «πέρασμα» βυθίζεται το μέρος του εαυτού που δεν αντέχει!

«Στην ζωή μου γεννήθηκα πολλές φορές. Και τι παράξενο: το κλάμα ήταν πάντα οι πρώτες μου λέξεις...» Μια διαδοχή θανάτων και γεννήσεων είναι η ζωή για τους ανερχόμενους προσκυνητές. Με ή χωρίς τον φυσικό θάνατο. Πόσες ζωές ζούμε σε μια! Τι αλλεπάλληλες μεταμορφώσεις! Πόσοι κύκλοι ανοίγουν και κλείνουν! Ευτυχής ο Οδοιπόρος, ο Προσκυνητής του Φωτός μέσα από τα πεδία των δυιστικών πραγματικοτήτων.
Δεν είναι τυχαίο που σε όλους τους πολιτισμούς η μύηση συμβολίζεται με τον θάνατο. Πεθαίνεις για να γεννηθείς σε μια ανώτερη πραγματικότητα! Σε κάθε τέτοια μετάβαση σε ανώτερης μορφής συνείδηση υπάρχει πάντοτε ο κίνδυνος ένα μέρος του ανθρώπινου εαυτού να εγκλωβιστεί στο παρελθόν. Οι αναγεννημένη όμως, η αναστημένη συνείδηση, συνεχίζει το ταξίδι της στο Φως ακόμα και αν ο ενσαρκωμένος εαυτός μεταφέρει ψήγματα που δεν πρόλαβαν να διαπυρωθούν. Είναι σημεία που μόνο η χάρις του Θεού μπορεί να λυτρώσει. Κάθε νίκη έχει τα τιμήματά της! Κάποιες πληγές γιατρεύονται μέσα στο χρόνο ενώ ήδη το ον έχει περάσει στο άχρονο της ανάστασης. Αλλά ακόμα και οι πληγές παράσημα είναι για τα όντα που δέχτηκαν να αντέξουν την υλική ενσάρκωση αγαπώντας και υπογράφοντας κάθε στιγμή το ως εν ουρανώ και επί της γης.
*

Δεν υπάρχουν σχόλια: