Η προσευχή που έδωσε ο ίδιος ο Χριστός στον άνθρωπο, ήδη με τις δυο πρώτες της λέξεις, «Πάτερ ημών», μας προσδιορίζει όλους ως αδέλφια με κοινό Πατέρα. Άρα οικογένεια μας είναι όλοι οι άνθρωποι. Τίποτα λιγότερο. Και όμως η κοινωνική διάρθρωση περιχαράκωσε την οικογένεια στα σκληροπυρηνικά πλαίσια που γνωρίζουμε, μέσα στα οποία ο άνθρωπος ασφυκτιά όλο και περισσότερο! Γιατί κανείς δεν γεννήθηκε για να εξαντλήσει το δυναμικό του σε ένα-δυο ανθρώπους, αλλά για να ανταλλαχθεί και να χαριστεί σε ολόκληρο το σώμα της ανθρωπότητας. Επίσης: καθώς οι «ανθρωπόμορφοι» δεν είναι απαραίτητα και άνθρωποι, σημαίνει ότι στην πραγματικότητα οι ψυχές που ενσαρκώνονται εδώ στην γη προέρχονται από πολλές διαφορετικές φυλές του σύμπαντος. Η καρμική συνύπαρξη εδώ στην γη μέσα από την συγγένεια του αίματος, δεν σημαίνει καθόλου μα καθόλου πνευματική συγγένεια, πολλώ δε μάλλον ταυτότητα καταγωγής. Είναι απλώς ένας ευφυής τρόπος της συμπαντικής νομοτέλειας να μας αναγκάσει να συνυπάρξουμε και να αγαπηθούμε, αφού ο «άλλος» είναι το ίδιο μας το παιδί, η μάνα κ.λπ. Οικογένεια για τον καθένα είναι στην πραγματικότητα εκεί όπου η ψυχή του αναπαύεται, επικοινωνεί και αναγνωρίζει το «όμοιο»!
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου