Ο κόσμος αυτός δεν είναι αληθινός! Ούτε στην κομψή ούτε στην βάρβαρή του εκδοχή! Το μόνο αληθινό είναι ό,τι υπάρχει μέσα μας! Ούτε η αισθητική ούτε η παιδεία τον καθιστούν αληθινότερο, καθ’ ό μέσα στο «Μάτριξ». Απλώς ζωγραφίζει φτερά στην φυλακή! Που μάλιστα δεν είναι καν σε όλους αρεστά! Τους διανοουμένους δεν τους σώζει η διανόησή τους, ούτε τους καλλιτέχνες η τέχνη τους. Η ανθρωπότητα με τόσους σοφούς και τόσους καλλιτέχνες έφτασε στον 21ο αιώνα τρελή, αλύτρωτη και αυτοκαταστροφική. Αυτό δεν σημαίνει ότι κακώς έχουν παιδεία όσοι έχουν, ή κακώς κάνουν τέχνη όσοι κάνουν! Ούτε σημαίνει όμως ότι οι υπόλοιποι είναι περισσότερο καταδικασμένοι! Ο κόσμος αυτός είναι ψεύτικος! Και στην γοητευτικότερη του ακόμα εκδοχή! Αν κυβερνούσαν οι εστέτ και οι διανοούμενοι δεν θα τον καθιστούσαν περισσότερο αληθινό! Το μόνο που κάνει τον κόσμο αληθινό είναι το φως! Η πιο συγγενική προς το φως εμπειρία είναι η αγάπη! Μόνο η αγάπη κάνει τον κόσμο αυτό αληθινό! Η αγάπη ανυψώνει τις δονήσεις, και εντάσσει την ανθρώπινη μικροκλίμακα στο Όλον. Να αφήνεις φως και χαρά στο πέρασμά σου! Ιδού η υψηλότερη τέχνη, η υψηλότερη παιδεία! Οι άνθρωποι δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να συμφωνήσουν ιδεολογικά ή αισθητικά ό,τι και να κάνουν! Μόνο η καρδιά ενώνει! Εξάλλου όπως ένας βλάκας νικάει πάντα έναν έξυπνο, το ίδιο συμβαίνει και με έναν αγράμματο σε σχέση με έναν γραμματιζούμενο! Αυτό όμως που διασώζει και τους δυο -και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να το νικήσουν- είναι η αλήθεια της αγάπης, η αλήθεια του φωτός! Κανείς που προσφέρει τον εαυτό του δεν είναι δυστυχισμένος! Ακόμα κι αν πληγώνεται, η χαρά της προσφοράς του εαυτού παραμένει η μεγαλύτερη χαρά! Το σκηνικό το οποίο προσφέρεται κατά τόπους στην γη, λίγο ενδιαφέρει τον θεϊκό άγγελο. Θέατρο παίζεται, είτε τα σκηνικά είναι του Τσαρούχη είτε οποιουδήποτε ατάλαντου! Αυτό το θέατρο της γης ένα σκοπό μόνον έχει: να διδάξει στον άνθρωπο την αγάπη, την συνύπαρξη, την ανταλλαγή των χαρισμάτων: το μυστήριο της ενότητας ως εν ουρανώ και επί της γης! Ο λόγος τέρπει τον νου αλλά σε μια καρδιά που δεν έχει ανοίξει ολοκληρωτικά στο φως της αγάπης, παραμένει απλώς ένα άλλοθι ψευδούς ανωτερότητας. Ο Χριστός ήταν και παραμένει ακραίος για τα ανθρώπινα μέτρα! Χάκερ! Έξω από ανθρωποποίητους νόμους και νόρμες! Στρέφει το βλέμμα του στην ψυχή και όχι στον χαρακτήρα ή την προσωπικότητα. Και την κατευθύνει στο φως! Σηκώνει όλη την ανομία, την τρέλα, την αμαρτία, την απόγνωση του ανθρώπου… Γι’ αυτόν το όποιο σκηνικό δεν είναι παρά αφορμή για να δώσει την δική του παράσταση που πάντα είναι η ίδια: το ΦΩΣ! Χρησιμοποιεί και αξιοποιεί ό,τι οι άνθρωποι του προσφέρουν, για να το ανυψώσει στο Φως!
Ο άνθρωπος κόπτεται για τον λόγο. Αλλά και όταν υπάρξει επί της γης το συνακόλουθο ιερό ον, το εντεταλμένο να αρμολογεί και να διαφυλάσσει τον Ιερό λόγο, ούτε αυτό είναι περισσότερο χρήσιμο στον άνθρωπο. Γιατί η Σχολή του Ιερού λόγου κρατά το Όλον, και ο άνθρωπος δεν ενδιαφέρεται ακόμα για το Όλον. Αυτό που θέλει είναι κάτι πολύ λιγότερο -και αντιστοιχεί σε πολύ μικρότερη ανάληψη ευθύνης από μέρους του: να κορφολογεί την γνώση ως ηρεμιστικό, και να χρησιμοποιεί τους απεσταλμένους για την κάλυψη της προσωπικής του ανάγκης. Γι’ αυτό και το Πανάγιο Τάγμα παραμένει αόρατο στην γη! Ο άνθρωπος έχει κάθε φορά ό,τι του αξίζει: ό,τι αντέχει. Αλλά και κάθε φορά η μόνη του ελπίδα, η μόνη διαφυγή είναι το Φως! Έτσι, ο μόνος τρόπος να γίνει ο απεσταλμένος αποδεκτός είναι ως γελωτοποιός! Όχι πως το γέλιο είναι κάτι λίγο! Αντιθέτως! Ας μείνουμε λοιπόν στο παιγνίδι! Ας παίξουμε! Με όποια παιγνίδια μας προσφέρονται. Αλλά αθώα, δηλαδή χωρίς πρόθεση. Μέχρι να μεγαλώσουμε.
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου