Ηθοποιία και φώτιση
«Ηθοποιός είναι αυτός που σε κάνει να δεις το φεγγάρι! Και όχι εκείνος που θα επαινέσεις για το πόσο καλά υποδύθηκε τον ρόλο του!» λέει ο Γιόσι Όιντα στο σπουδαίο βιβλίο του για την τέχνη του ηθοποιού. Η επιτυχία του ηθοποιού είναι ακριβώς το να γίνεται αόρατος, να χάνεται μπροστά στον ρόλο του. Αναλογικά περιγράφει την περίφημη κατάσταση της φώτισης, κατά την οποία το εγώ υποχωρεί για να περάσει ο Μέγας Εκστατικός, όπως αποκαλεί τον Θεό ο Καζαντζάκης. Το ζητούμενο στην ηθοποιία είναι η φυσικότητα! Στην τέχνη του ζην εκστατικώς, δηλαδή θεϊκά, είναι η αθωότητα! Και στις δυο περιπτώσεις, την φυσικότητα και την αθωότητα ή τις κατέχεις χαρισματικά ή -σπάνια- τις κατακτάς! «Χρειάστηκε να περάσω όλη μου την ζωή για να μάθω να ζωγραφίζω σαν παιδί!» είπε ο Πικάσο. Όλο παίζεται στο πόσο καλοί ή κακοί, ψεύτικοι ή αληθινοί είμαστε, δηλαδή αόρατοι! Όταν φύγει το εγώ, στην σκηνή μένει μόνο το φως!
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου