Όττω τις έραται

Σε ό,τι έχει κανείς έρωτα εκεί πηγαίνει, έλεγε η Σαπφώ αιώνες πριν. Αυτό εντέλει γίνεται! Ο έρωτας, ή αλλιώς, η έλξη των ψυχών κινεί την επικοινωνία. Δεν επικοινωνείς με ό,τι δεν αγαπάς, με ό,τι δηλαδή δεν έχεις ομοιογένεια κραδασμών. Η επικοινωνία απλώς συμβαίνει! Δεν εκβιάζεται! Δεν μπορείς να διδαχθείς από κάποιον με τον οποίο δεν επικοινωνείς! Το σύμπαν ευτυχώς δεν σε υποχρεώνει να συναναστρέφεσαι τους πάντες! Αντιθέτως. Έχεις δυνατότητα επιλογής. Αυτό που έχεις να δώσεις, εξάλλου, όσο πιο μεγάλο είναι τόσο πιο απρόσωπα ταξιδεύει παντού! Όττω τις έραται!

*

«Αστοχία» το όνομα της αμαρτίας για τους Έλληνες!

Δες με αυτή την οπτική την ζωή σου: με την ελληνική οπτική! Ποιοι είναι οι στόχοι σου; Οι δικοί σου στόχοι, όχι των άλλων μέσα σου! Των όποιων «άλλων». Δες πού βρίσκεσαι ως προς αυτούς τους στόχους. Στόχευσε δυναμικά, με ομορφιά και αλήθεια! «Όπου αστοχήσεις γύρισε, και όπου πετύχεις φεύγα» λένε στην Κρήτη. Μέχρι να δεις πως εσύ ο ίδιος είσαι και ο «στοχευτής» και ο στόχος! Δες τον στόχο απέξω για να τον δεις μέσα! Προπαντός απαλλάξου από την κατάρα της εβραϊκής «αμαρτίας», την μέγκενη του δυϊστικού ψευδοδιλήμματος «καλό-κακό», της διαρκούς κριτικής αξιολόγησης. Πώς; Η απάντηση είναι ΦΩΣ! Με το Φως! Φως! Γίνε αυτό που είσαι! Φως!

*

Όταν η τέχνη είναι αλήθεια

Μέσα στον κυκεώνα των «καλλιτεχνών» και των κατασκευασμάτων τους σπάνια συναντάς αλήθεια, δηλαδή τέχνη. Η τέχνη είναι αλήθεια! Με τον ίδιο τρόπο που η αισθητική είναι συνείδηση! Δεν διδάσκεται, δεν αγοράζεται, δεν κλέβεται. Κατακτιέται ανάλογα με το πνευματικό μέγεθος με το οποίο ούτως ή άλλως συμμετέχει κανείς σε όλο τον πνευματικό πολιτισμό: το Ευ Ζην. Το αυθεντικά λαϊκό ελευθερώνει την συγκίνηση γιατί έχει αλήθεια! Γι’ αυτό δεν είναι λιγότερο αξιόλογο από ένα ορατόριο του Μπαχ… Προσοχή στην νοθεία! Στο κάλπικο! Στο δήθεν! Στην ημιμάθεια! Στην αλαζονεία του λίγου που νομίζει ότι είναι πολύ! Ο αληθινός καλλιτέχνης είναι ταπεινός! Πάντοτε στην αρχή! Πάντοτε μαθητής! Εξερευνά χωρίς παρωπίδες, ελεύθερα, την ατέλειωτη Πατρίδα που είναι η τέχνη! Χαίρεται να ανακαλύπτει νέα πράγματα! Είναι πρωτότυπος! Είναι ελεύθερος από τους όρους του συστήματος! Είναι ο εαυτός του! Είναι αληθινός! Ο Καζαντζάκης έλεγε πως αν δεν βουτάς την πένα στο αίμα σου, δεν δικαιούσαι να γράφεις! Για τον αληθινό καλλιτέχνη η τέχνη είναι κάτι ζωτικό. Δεν είναι τίποτα λιγότερο από την αλήθεια του εαυτού του! Ο κόσμος μας έχει ανάγκη από αλήθεια! Δηλαδή όσο ποτέ από «καλή» τέχνη!

*

Η επιβολή των ημιμαθών

Στην κοινωνία της γρήγορης «εξαργύρωσης» των πάντων, ποιος ασχολείται με κάτι τόσο μπανάλ όσο το να μάθει γράμματα! Ή το να χρησιμοποιεί σωστά την ελληνική γλώσσα, η οποία συστηματικά κακοποιείται! Ακυρώνουμε έτσι ένα πολύτιμο εργαλείο σύλληψης και έκφρασης ιδεών, ένα τεράστιο πολιτισμό αλήθειας και ζωοποιού δύναμης. Η ελληνική γλώσσα εντούτοις, όπως ο Παρθενώνας, αποτελεί κορύφωση του ανθρώπινου πνεύματος! Το σύνθημα των σημερινών μέσων μαζικής ενημέρωσης είναι λίγο απ’ όλα, άρπα κόλλα. Η αγγλική γλώσσα όλο και περισσότερο επιβάλλεται, εκτοπίζοντας στην καθημερινότητά μας τον μητρικό μας πολιτισμό, με τα «γκρίκλις» να καταργούν την μαγεία του ελληνικού αλφάβητου! Όπου νά ’ναι θα σε κάνουν να ντρέπεσαι που είσαι μορφωμένος! Αυτό δεν σημαίνει ότι και οι μορφωμένοι δεν έχουν τα δικά τους κολλήματα, τις δικές τους εμμονές! Συντηρούν ωστόσο την ελληνική παιδεία! Ας τους ανακαλύψουμε! Ας τους ακούσουμε! Ας τους σεβαστούμε! Ας διδαχτούμε από αυτούς! Το νερό είναι ακόμα πιο υπέροχο μέσα σε ένα καθαρό ποτήρι! Το ποτήρι αυτό είναι ο πολιτισμός, η παιδεία! Προσοχή στην επικίνδυνη περιφρόνηση προς την «κουλτούρα» όπως υποτιμητικά την αποκαλούν! Η καλλιέργεια δεν έβλαψε ποτέ κανέναν, ούτε η παιδεία, όπως λέει ο φίλος μου ο Φοίβος. Ένας άγγελος-χάκερ βεβαίως μπορεί να χρησιμοποιεί τα πάντα. Αυτό είναι μια άλλη ιστορία!

*

«Σαν να», το μυστικό της υψηλής θεουργίας

Ό,τι δεν είσαι τώρα, δεν θα γίνεις ποτέ! Αν δεν νιώθεις πλήρης ΤΩΡΑ δεν θα το νιώσεις ποτέ! Ιδού το μυστικό της υψηλής θεουργίας! Μέσα από την εσωτερική σου πληρότητα παίρνεις κάθε φορά τα υλικά για να σμιλεύσεις το άγαλμα της ζωής σου! Αν δεν είναι ισχυρή η εικόνα του μέσα σου, δεν πρόκειται ποτέ να το φτιάξεις! Κατ’ εικόνα και ομοίωσή σου είναι: ενός Εαυτού πίσω και πέρα από ό,τι ο συμβατικός νους και η ψευδαισθητική πραγματικότητα προβάλλουν. Είσαι πλήρης, γιατί είσαι γέννημα της Ζωής! Δώσε έκφραση στην πληρότητά σου! Ως πλήρης, όχι ως ελλειματικός!

*

Ηλίας: «Άλλα δείχνουν και άλλα μπήχνουν!»

Σταράτα όπως πάντα μέσα σε μία πρόταση έθεσες, Ηλία μου, το μείζων θέμα του «διπρόσωπου» το οποίο καθημερινά συναντάμε μπρος μας. Είναι το ακριβώς αντίθετο της καθαρότητας που η περίφημη «μη πρόθεση» εξασφαλίζει. Να είσαι αυτός που είσαι! Ενιαίος! Άμεσος! Αληθινός! Να έχεις μία σκέψη, ένα αίσθημα. Μπορεί να χρειαστεί να πεις: «Σ’ αγαπώ αλλά δεν μου αρέσεις για παρέα!» Δεν αποστρέφεσαι εντούτοις κανέναν! Ούτε όμως και υποκρίνεσαι! «Το μεν ναι ναι, το δε ου ου!» Ευθύτητα, η βασιλική έκφραση της αλήθειάς σου! Μην ξεχνάς ότι στην γη δεν ήρθες για να αποδείξεις ότι είσαι τέλειος -αφού ως παιδί του Θεού ούτως ή άλλως είσαι-, αλλά αληθινός!

*

«Αν σε δω στο λάθος, θα βγάλω το σακάκι μου να σε σκεπάσω…»

Εσύ, Ηλία μου, θα έκανες ακριβώς το αντίθετο από αυτό που κάθε στιγμή είναι έτοιμοι οι ανθρωπόμορφοι να κάνουν! Περιμένουν να σε βρουν σε λάθος για να σε ξεσκίσουν! Τι όμορφος ο κόσμος των αγγελικών πλασμάτων… Η ψυχή είναι φτιαγμένη έτσι που μόνο στην αγάπη να αναπαύεται… Μόνο μέσα στην αγάπη, από την αγάπη και για την αγάπη, λαμβάνει χώρα η επανόρθωση, η αποκατάσταση, η «μετάνοια». Και όχι μέσα στην τρομοκρατία της τιμωρίας! Ευλογημένος νά ’σαι, Ηλία…

*

«Ας έχει ο κόσμος τα καλά, κι εγώ κείνο που θέλω!»

Από την σοφία σου, Ηλία μου, κι αυτό βγαλμένο… Το δικό του αίτημα έχει ανάγκη να δει και να διαχειριστεί ο άνθρωπος! Μέσα στην βαβέλ των επιρροών και των επιδράσεων -όταν δεν πρόκειται για ανοιχτή επιβολή-, να δεις αυτό που ο ίδιος θέλεις! Η ζωή είναι πολύτιμη για να μην την ζήσεις όπως εσύ θέλεις! Τουλάχιστον να το προσπαθήσεις! Τα θέλω των άλλων δεν είναι απαραίτητα η δική σου αλήθεια! Ας έχει ο κόσμος τα καλά κι εσύ κείνο που θέλεις! Γιατί μόνο αυτό θα σε κάνει αληθινά γενναιόδωρο! Και μόνο αυτό θα σε λυτρώσει!

*

«Ο Θεός αργεί μα δεν ξεχνά!»

Η λογική του νου είναι διεκπεραιωτική: όλα να γίνονται σύμφωνα με την ταξινόμησή της. Το σύμπαν όμως λειτουργεί διαφορετικά. Το κβαντικό πρότυπο της μεγακλίμακας -ανάλογο εξάλλου με της μικροκλίμακας-, δεν εγγυάται καμία ασφάλεια για τον γραμμικό νου! Ανάμεσα στο αίτιο και το αιτιατό παρεμβάλλεται κβαντικό χάος! Αυτό δεν αναιρεί την αιτιώδη σχέση. Υπάρχει εξάλλου πλήρης αλληλουχία των πάντων με τα πάντα! Το βέβαιο είναι πως είναι ανεξέλεγκτη από τον συμβατικό νου! Κάθε φωτολούλουδο που σπείρεις, θα ανθίσει! Σε κάθε αίτημα ζωής θα βρεις ανταπόκριση! Ο Θεός ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ! Απαντά όμως ανεξάρτητα από τις παραμέτρους του νου σου! Μέσα και έξω από τα χωροχρονικά καρέ. Ο Θεός αργεί μα δεν ξεχνά, όπως συχνά μου επεσήμαινες, Ηλία μου…

*

«Εγώ βάνω την χέρα μου και ο Θεός το θέλημά του»

Μπεσμ Αλλάχ Ελραχμάν Ελραχίμ: στο όνομα του Πολυέλαιου και Πολυέσπλαχνου Θεού! Αυτό έλεγες πάντοτε, Ηλία μου, προτού ξεκινήσεις να κάνεις οτιδήποτε! Εκ Θεού άρξασθαι! «Θεέ μου και μη με ντροπιάσεις» πρόσθετες αμέσως μετά, με την σπιρτάδα αλλά και την θυμοσοφία του έμπειρου μαχητή! Η ελληνική στάση: «Συν Αθηνά και χείρα κίνει». Και μάλιστα η χέρα να κινείται πρώτα! Ήταν μέσα σου βαθειά ριζωμένη η βεβαιότητα πως πάντοτε το θέλημα του Θεού γίνεται! Όλος αυτός ο κόσμος που βλέπουμε είναι δίκαιος γιατί υπάρχει Θεός! Ακόμα και ο θάνατος: «Πιο δίκαιο απ’ τον θάνατο δεν έχει, Μαρία μου!» έλεγες. Δεν είχες εντούτοις λύσσα για την ζωή! Την χαιρόσουνα σαν μερακλής που ήσουνα, αλλά πάντοτε «χορτασμένος» από όλα! Πολυμήχανος Οδυσσέας, κινούσες ζωηρά την χέρα σου στην Αθηνά! Δεν υπήρχε στιγμή που να μη ζεις τον Θεό μες στην καθημερινότητά σου, που να μην τον δοξολογείς και να τον τραγουδάς! Βέβαιος πάντοτε για την δικαιοσύνη του! «Θε μου μεγαλοδύναμε μεγάλο τ’ όνομά σου, φύλλο δεν πέφτει από δεντρί δίχως το θέλημά σου!»

*

«Ό,τι είναι γραμμένο στο κούτελο θα το δουν τα μάτια!»

Μου έκανε πάντοτε εντύπωση, Ηλία μου, πόσο ελεύθερος ήσουν! Καθόλου μοιρολάτρης, καθόλου ηττοπαθής, γνωρίζοντας όμως με σοφία να λυγίζεις στον άνεμο… Ενώ σκεφτόσουν για λογαριασμό σου και εμπιστευόσουν εντελώς τον εαυτό σου, δεν διαχωριζόσουν στιγμή από τον Θεό: αυτός ήταν άλλωστε που σε «κυβερνούσε»… Δεν είχες ίχνος αλαζονείας! Βέβαιος εντούτοις πως είσαι μέσα στην ροή της ζωής που ο Θεός θέλησε για σένα. Και πως σου συγχωρεί τα «ψιλολοΐδια» όπως έλεγες τις «αμαρτίες»… Πολεμιστής αλλά ταυτόχρονα αφημένος πλήρως στο θέλημα της Ζωής: παράξενο, ελληνικό κισμέτ! Αγωνιζόσουν σαν να εξαρτιόταν αποκλειστικά από σένα και μόνο το αποτέλεσμα, ενώ στο τέλος πάντοτε εμπιστευόσουν την τροπή που έπαιρναν τα πράγματα! Δεν παραδινόσουν αλλά και με ένα περίεργο τρόπο δεν αντιστεκόσουν…

*

Ηλίας, ο σαλός του Θεού

Μπορούσες να κλάψεις σαν μωρό παιδί αλλά και να γίνεις ο δεινότερος πολεμιστής! Στα νιάτα σου είχες ασυνήθιστη, σχεδόν υπερφυσική σωματική δύναμη. Οι μύες των χεριών σου έσκιζαν τα πουκάμισα που φορούσες! Είχες εξίσου τεράστια ψυχική δύναμη, αφοβία, τρέλα! Μέγας ηθοποιός, γνώριζες πώς να παίζεις κάθε ρόλο προκειμένου να φέρεις τον άλλον στα νερά σου… Σαν τον Σωκράτη τον έβαζες στο παιγνίδι της αλήθειας προσποιούμενος τον άγνωρο… Και πάντοτε τον έφερνες στην χαρά, τον έκανες να γελάσει, σήκωνες από την ψυχή του την ταφόπετρα του θανάτου… Γινόσουν εσύ ο σαλός… Έτσι τους αφόπλιζες όλους, αφού ένιωθαν ανώτεροι από σένα! Η υπερβολή των δώρων σου ήταν τόσο αυθεντική -εσύ ένας φτωχός ψαράς τάιζες και πότιζες κόσμο και λαό, χάριζες χίλια δυο, ακόμα και λεφτά έδινες- που έφερνε τον άλλο σε δύσκολη θέση… Τον στρίμωχνε αγρίως, γιατί ένιωθε τα όρια και την μιζέρια του! Σου άρεσε να μαζεύεις από τα παζάρια χίλια δυο παιγνιδιάρικα, πανηγυριώτικα πράγματα που μπορούσαν να ξυπνήσουν στους άλλους την ξεχασμένη παιδική χαρά την οποία εσύ μονίμως ζούσες! Κάθε στιγμή έτοιμος για όλα! «Εμείς, Μαρία μου, είμαστε τση στιγμής ψυχές! Μιας ώρας όμορφη ζωή ξαγορασμό δεν έχει…» Ήσουν ευχαριστημένος με ό,τι κι αν σου έφερνε η μέρα… Μια φορά μόνο σε είδα πραγματικά θυμωμένο: όταν κάποιος, κατά τα άλλα ειδήμων, σε αποκάλεσε «τουρκοκρητικό»! Αν τον είχες μπροστά σου θα τον σκότωνες! «Τούρκος εγώ που μόνο για το χατίρι τση Ελλάδας μας και για την γλώσσα τση απού την κελαϊδώ, μ’ έχουνε κατασκοτωμένο;»

*