ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ!

Η ΜΩΒ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΓΗ...

30 Δεκ 2011

Το μόνο της ζωής τους παιγνίδι

Αρχές δεκαετίας του ’80, Αίγυπτος, στην έρημο της Σαχάρας. Μας προσκάλεσαν ντόπιοι για τσάι. Βρεθήκαμε έτσι στην μέση του πουθενά σε μια σκηνή στην έρημο. Απόλυτος μινιμαλισμός: το μόνο της περιεχόμενο ήταν πολύχρωμα χαλιά, μια τσαγιέρα στην μέση να αχνίζει, και μια ψιλόλιγνη, όμορφη γυναίκα με τα παιδιά της να μας κοιτάζει με αστείρευτο ενδιαφέρον! Σίγουρα της κάναμε τόση εντύπωση όσο και εκείνη σε εμάς! Αυθόρμητα έκανα την σκέψη πως σε όλη την ανατολή οι ρόλοι είναι αρχετυπικά σαφείς: το ζευγάρι είναι ζευγάρι, ο άντρας άντρας, η γυναίκα γυναίκα, το παιδί παιδί. Καθίσαμε ανακούρκουδα μαζί της παρακολουθώντας τις πίττες που ψήνονταν στην άμμο… Την προσοχή μας τράβηξαν τα παιδιά: έπαιζαν ευτυχισμένα στον αμέριμνο ατέλειωτο χρόνο της μικρής τους ζωής με ένα τοσοδά αυτοκινητάκι το οποίο πήγαιναν δώθε κείθε, πάνω κάτω… Γελούσαν όλο έξαψη, το αυτοκινητάκι άλλαζε χέρια και φτου κι από την αρχή! Δεν σταματούσαν να παίζουν με το αυτοκινητάκι αυτό όσην ώρα πίναμε τσάι στην σκηνή με το ίδιο ατέλειωτο ενδιαφέρον, την ίδια χαρά, την ίδια έξαψη. Με το μόνο της ζωής τους παιγνίδι!

*

Δεν υπάρχουν σχόλια: