Με το πρώτο φως της ανατολής του ήλιου να φτάνει στο μοναστηριακό κελί μας, ξυπνήσαμε από τον συγκλονιστικό καταιγισμό αρχέγονων ήχων! Η μεγάλη καμπάνα του ναού της Ανάστασης διαδήλωνε θριαμβευτικά μαζί με τις καμπάνες εκκλησιών και μοναστηριών κάθε δόγματος της παλιάς πόλης της Ιερουσαλήμ, την Ανάσταση του Χριστού! Ο εξαίσιος ήχος από τις καμπάνες να ενώνεται με την φωνή του μουεζίνη που σοβαρή και γλυκόπικρη από τα βάθη των χρόνων σημαίνει την δική της πίστη στον έναν Θεό και καλεί σε προσευχή τις ψυχές… Να σταματά η φωνή του μουεζίνη από το τζαμί δίπλα στον ναό της Ανάστασης, και να παίρνει την σκυτάλη ο μουεζίνης από την άλλη γειτονιά, κ.ο.κ. καθώς σύμφωνα με την παράδοση ο επόμενος ξεκινά από το σημείο όπου σταματά να ακούγεται η φωνή του προηγούμενου, μέχρι να ακουστεί το κάλεσμα του Θεού σε όλη την πόλη!
Ένας συναρπαστικός χορός ήχων ένιωσα να ταξιδεύει μες στους αιώνες ενώνοντας στην ψυχή του ανθρώπου πίστεις, δεήσεις, ελπίδες… Η ζωή, σκέφτηκα, ξεπερνά την ιστορία! Στην άγια πόλη της Ιερουσαλήμ η πολυφωνία δογμάτων και πίστεων ποτέ δεν με ενόχλησε! Θυμάμαι ένα συγκλονιστικό συμβάν κάποιο πρωινό στον ναό της Ανάστασης, ο οποίος καθώς είναι μοιρασμένος στα διάφορα χριστιανικά δόγματα λειτουργείται σε διαφορετικές ώρες αντίστοιχα. Εκείνη την ημέρα ξεκίνησαν να λειτουργούν όλοι μαζί, ψέλνοντας όλοι οι ιερείς μαζί όλο και πιο δυνατά στην προσπάθεια τους να καλύψει ο ένας την φωνή του άλλου! Τι παράξενο… Δεν είδα σ’ αυτό το απροσδόκητο happening την Βαβέλ! Αντιθέτως, ένιωσα τον πολύχρωμο νοητικό χιτώνα του ανθρώπου που δεν μαρτυρά παρά την μία ψυχή, τον ένα Θεό, την μία αλήθεια του φωτός! Περπατούσαμε πάντοτε στην Ιερουσαλήμ με την άνεση των αιώνιων πολιτών της, από την χριστιανική στην μουσουλμανική, στην εβραϊκή, στην αρμενική συνοικία, αδιαφορώντας για τα φυλάκια, τους στρατιώτες και τα προτεταμένα όπλα… Δεν είδαμε εξάλλου ποτέ εμείς την Ιερουσαλήμ κομμάτια! Αντιθέτως ο πνευματικός κοσμοπολιτισμός της μόνο την παγκόσμια εσωτερική αξία της άγιας πόλης μαρτυρεί. Κάποτε σε εστιατόριο της εβραϊκής συνοικίας, έκπληκτοι οι ιδιοκτήτες του μας είπαν πως πρώτη φορά στην ζωή τους βλέπουν Έλληνες! Τα στίφη των προσκυνητών περιορίζονται στα οικεία για κάθε δόγμα μέρη, αφού για όλους υπάρχουν «εχθροί» και σύνορα μέσα και έξω… Ιερουσαλήμ Ιερουσαλήμ! Πόσες φορές στα σοκάκια σου αφουγκράστηκα πάντα με την ίδια συγκίνηση την παλίμψηστη ψυχή Σου… Αν σε λησμονήσω Ιερουσαλήμ ας με λησμονήσει η δεξιά μου… Στα χώματα Σου διάλεξε να περπατήσει το πιο όμορφο πλάσμα του ουρανού και της γης… Εκείνος που ένωσε τον ουρανό και την γη για πάντα!
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου