Δεν υπάρχει επανάσταση χωρίς αγάπη!

Αυτή την μεγάλη κουβέντα του Ροζέ Γκαροντί επιβεβαίωσε ο Αλέξανδρος Παναγούλης με μιαν ακόμα ηρωική του πράξη, την οποία όλοι οι Έλληνες οφείλουμε να γνωρίζουμε. Στην πρώτη μεγάλη πορεία μετά την μεταπολίτευση για την επέτειο του Πολυτεχνείου, βλέπει ο Αλέξανδρος έναν από τους βασανιστές του να περπατά δίπλα του, φωνάζοντας με μεγάλο ζήλο συνθήματα υπέρ της ελευθερίας και της δημοκρατίας! Ειρήσθω εν παρόδω, η μαρτυρία αυτή προέρχεται από την Οριάνα Φαλάτσι, την σύντροφό του και επιφανή δημοσιογράφο. Ο Αλέξανδρος κοντοστάθηκε…  Τον κοίταξε στα μάτια! Τον αναγνώρισε φυσικά έντρομος και εκείνος! Στην συνέχεια τον έπιασε από το χέρι και, χωρίς να ανταλλάξουν λέξη, συνέχισαν μαζί την πορεία! Η ηρωικότερη σου πράξη, αγαπημένε Αλέξανδρε… Το μεγαλείο της συγχώρησης! Αυτό το μεγαλείο που γράφει την αληθινή ιστορία του κόσμου! Ένα μέλλον ελεύθερο, καθαρό από τα σκουπίδια του παρελθόντος! Δεν υπάρχει επανάσταση χωρίς αγάπη!

*