ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ!

Η ΜΩΒ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΓΗ...

31 Ιαν 2012

Ο βατικάνειος και προτεσταντικός κόσμος και το Ορθόδοξο βίωμα

Χάος μέγα χωρίζει την ατομικιστική δυτική αντίληψη της προσωπικής «σωτηρίας» και ευημερίας από τον Ορθόδοξο πολιτισμό του εκκλησιαστικού γεγονότος που είναι το ζην «μαζί»! Η δύναμη της ελληνικής ψυχής είναι μέσα σ’ αυτό το «μαζί», στην βαθιά αίσθηση της συνέχειας της ελληνικής πνευματικής γραμμής που μεταφέρει μέσα στους αιώνες αλήθεια και φως! Αλλά κυρίως στην ανθρώπινη συνύπαρξη ως γιορτή, ως λειτουργημένη στην καθημερινότητα υπαρξιακή σχέση με το όλον. Το Ορθόδοξο βίωμα είναι το μυστήριο της μέθεξης, η αίσθηση της των πάντων ενότητας. Ο αρχαίος πολίτης που έφτασε στο ύψιστο σημείο του να τον αφορά η πόλη ηθικά και πνευματικά, έγινε το Πρόσωπο του κοινωνείν το οποίο συλλειτουργεί στο δοξαστικό, ευχαριστιακό γεγονός. Η Εκκλησία, καθαρά ελληνική σύλληψη της αγαπητικής Σύναξης, έγινε το σώμα του Χριστού -του ανθού αυτού της ανθρώπινης ύπαρξης, καθώς εκείνος είναι η ύψιστη δυνατότητα της. Και καθόλου δεν αναιρεί την μοναδικότητα του Προσώπου που τόσο φοβούνται τα κατακερματισμένα εγώ, τα οποία εξάλλου μόνο από την άσκηση εξουσίας συντηρούν το μεγαλείο της υπόστασης τους! Ο Έλληνας δεν κουβαλάει στο αίμα του μόνο το αρχαίο θαύμα, αλλά και τον Έλληνα Χριστό, τον πολιτισμό του Λόγου που σαρκώνεται ως αγάπη μέσα στα ανθρώπινα δρώμενα. Η ελληνική ψυχή, θαυμαστά ανθεκτική στις κακουχίες, παρ' όλη την σφοδρή, ανελέητη επίθεση που δέχεται στην γλώσσα, στην πίστη, στα ήθη, στα έθιμα, στον  πατροπαράδοτο τρόπο ζωής, εξακολουθεί να έχει ζωντανό το θεϊκό αντανακλαστικό της αυθεντικής ευσέβειας προς την ζωή. Ο Έλληνας δεν ζει χωρίς γιορτή, χωρίς τραγούδι, χωρίς φίλους! Χωρίς τον έρωτα της ζωής! Χωρίς Θεό! Γιατί η ψυχή του είναι «μέσα» στο τοπίο, αφού είναι λειτουργημένη αιώνες τώρα στον αέρα και το φως της ελληνικής Λάμψης. Η φιλοξενία, η γενναιοδωρία, η τρέλα του δωρεάν, του να χαρίζεις και να χαρίζεσαι, φέρνει σε αμηχανία τον βατικάνειο και προτεσταντικό κόσμο της εκκοσμικευμένης «τάξης», της προσκοπικής «φιλανθρωπίας» και της «συναλλακτικής» αντίληψης που διασφαλίζει την ισόβια ποδηγέτηση από ένα  αντιπνευματικό συστήμα ζωής στο οποίο υπέρτατη αρετή είναι το χρήμα και το ατομικό συμφέρον σε κάθε του μορφή. Ακόμα και ως προς το Θείον! Όταν ο Έλληνας μοιράζεται το φαγητό του στο τραπέζι σε κοινά πιάτα και βουτάει το ψωμί του μαζί με τους ομοτράπεζους του, δεν κάνει τίποτα άλλο από το να κοινωνεί με τους άλλους όπως και στο κοινό Ποτήριο. Το κοινό Ποτήριο σαρκώνει το μυστήριο της ενότητας, της μέθεξης, από το οποίο μακράν απέχουν οι αλλόδοξοι οι οποίοι θεωρούν ότι μπορούν να κοινωνήσουν «ατομικά», αποστειρωμένοι από τους άλλους! Αυτό που φοβούνται όμως, είναι αυτό που δεν πιστεύουν: την ζώσα παρουσία του Θεού! Η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία, δεν είναι μία ακόμη θρησκεία, ένα ακόμη δόγμα: είναι ζώσα αποκάλυψη εντός! Πρόκειται για  άλλη οπτική και βίωση του κόσμου!
*

Δεν υπάρχουν σχόλια: