Βρεθήκαμε με τον γνωστό μαγικό τρόπο της εσωτερικής συνήχησης στον ναό της Γέννησης στην Βηθλεέμ… Χωρίς να γνωρίζουμε για την συνάντηση του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως με τον πατριάρχη Ιεροσολύμων στην ιστορική εκκλησία. Ο ναός ασφυκτικά γεμάτος. Σε φρόνημα εντελώς κοσμικό αντάλλαξαν περίτεχνες φιλοφρονήσεις και δώρα. Εντούτοις απουσίαζε ηχηρά η ιεροπρέπεια και η πνευματικότητα. Κάποια στιγμή ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως προσφέρει στον πατριάρχη Ιεροσολύμων ένα αρχαίο Δισκοπότηρο από το Φανάρι. Και πάνω στην βιαστική κίνηση που εκείνος έκανε για να το πιάσει, το Δισκοπότηρο του φεύγει από τα χέρια! Πριν προλάβει να πέσει κάτω, το πιάνω στον αέρα… Μέσα σε τόσο πλήθος για μια ακόμη φορά βρέθηκα στο κατάλληλο σημείο στην κατάλληλη στιγμή… Για μια στιγμή ο χρόνος χάθηκε! Κοιταχθήκαμε στα μάτια. Σαν να μείναμε οι τρεις μας στον ναό… «Η Εκκλησία δεν μπορεί να κρατήσει το Δισκοπότηρο του Χριστού» σκέφτηκα συγκλονισμένη από το μέγεθος της ευθύνης καθενός από εμάς…
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου