Όσο περισσότερο η ανάγκη
κινεί την πρόθεση του ανθρώπου, τόσο περισσότερο εκείνος παγιδεύεται στην παιδική
στάση του δώστε μου! Διαρκώς απαιτεί
την ικανοποίηση των αναγκών του, και αυτή την στάση την επεκτείνει και στις «πνευματικές»
του ανάγκες, εν ονόματι των οποίων μπορεί να καταλήξει να γίνει απλό παράσιτο
χωρίς ποτέ να αναλαμβάνει την ευθύνη της πληρότητας του. Ο Θεός περιμένει να
ανακαλύψουμε την εντός φυτεμένη πληρότητα η οποία αναβλύζει από την θεϊκότητα της
φύσης μας! Τότε λαμβάνεις από το Όλον και δίνεις σε όποιον έχει ανάγκη! Το
μεγάλο μυστικό εντούτοις είναι ότι αν εξαρχής δεν ζήσεις ότι είσαι πλήρης, δεν
θα πληρωθείς ποτέ!
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου