ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ!

Η ΜΩΒ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΓΗ...

16 Ιουν 2012

Αντί να θυμώνεις όταν σε στριμώχνει το σύμπαν, να γελάς!
Ιδού ένα μεγάλο μυστικό για να μη σε νικά ποτέ η αντιξοότητα, η βλακεία και η κακία: να σηκώνεσαι στον αέρα! Και το γέλιο είναι ένας θαυμαστός τρόπος! Το γέλιο είναι προσκεπτική έκφραση του ανθρώπινου όντος, άρα υπέρτερης ευφυΐας από την γραμμική λογική της αξιολόγησης και της διαρκούς κρίσης. Ο σοφός γελάει, ο ανόητος θυμώνει! Τίποτα από αυτό το θέατρο δεν αξίζει να το παίρνεις στα σοβαρά! Μόνο την ίδια την ζωή και την ιερότητά της! Αν πάρεις το Μάτριξ στα σοβαρά, θα σε νικήσει, αφού αργά αργά σε φθείρει μέχρι να σε τσακίσει! Μην είσαι εκεί όταν έρχεται το χτύπημα -ακόμα κι αν πρόκειται για δοκιμασία ή εκπαίδευση-, διδάσκουν οι πολεμικές τέχνες. Ο πολεμιστής του φωτός δρα δεν αντιδρά! Δρα πάντοτε με εμπνευσμένη αγάπη και ευφυΐα, γι’ αυτό και είναι πάντοτε αποτελεσματικός! Όχι στα μάτια όσων κοιμούνται, αλλά στο πανόραμα της ζώσας ζωής! Ο δρόμος του Ραφαήλ απευθύνεται στους πολεμιστές του φωτός που είναι αποφασισμένοι και μπορούν να σηκωθούν στον αέρα! Δεν έγινε ποτέ άλλο τίποτα από φως!
*
Να αρέσεις στον εαυτό σου
Απλότητα σημαίνει να είσαι ο εαυτός σου. Να εκφράζεσαι άμεσα, καρδιακά, με την νοημοσύνη της προσωπικής σου αλήθειας. Τότε αρέσεις στον εαυτό σου! Αυτό που εξασφαλίζει την επικοινωνία εξάλλου είναι η ομοιότητα των ψυχών… Τα μηνύματα που εκπέμπει ο ένας άνθρωπος στον άλλον είναι κατ’ εξοχήν μη λεκτικά. Η αλήθεια φτάνει πάντοτε στην καρδιά του άλλου -αν είναι αλήθεια, και αν ο άλλος έχει καρδιά! «Τραγούδα και ας μην υπάρχει αυτί να σ’ ακούσει» έλεγε ο Καζαντζάκης. Να λες το τραγούδι σου με απλότητα και ομορφιά απευθύνοντάς το στην ίδια την ζωή, χωρίς να σ’ ενδιαφέρει αν θα είναι αρεστό σε όλους! Το κάθε τι στο σύμπαν έχει τους αποδέκτες του!
*
Να μπούμε μέσα στην απέραντη αγκαλιά της αγάπης!
Σ’ αυτό το παλλόμενο πεδίο της αγάπης που οι άγγελοι συντηρούν στην γη, ας καταφύγει κάθε πλάσμα για να βρει θεραπεία, κάθαρση, ζωή. Η δόνηση της αγάπης από την θεϊκή καρδιά είναι ο μόνος παράδεισος για τα όντα των πτωτικών κόσμων. Η κλήση και η πρόσκληση από τον Ουρανό είναι παρούσα και ανοικτή. Ελάτε μέσα στην μεγάλη αγκαλιά της αγάπης! Δίκαιοι και άδικοι! Η αγάπη είναι το φως του κόσμου! Δεν υπάρχει απάντηση που να μη δίνει η αγάπη! Δεν υπάρχει λύση που να μη δίνει η αγάπη! Αγάπη ή βαρβαρότητα είναι το πραγματικό ερώτημα. Ο μόνος αληθινός πολιτισμός είναι αυτός που θεμελιώνεται πάνω στην αγάπη! Προς χάριν των αθώων το Έλεος είναι ακόμα παρόν στην Γη. «Δια την πολλήν αγάπη του αθώου, συγχωρώ τον ένοχον…» Ας σταματήσουμε άμεσα κάθε μορφής κατάκριση! «Αν δεν την κρίνετε ούτε κι εγώ θα την κρίνω!» είπε ο Χριστός για την πόρνη… Η κρισιμότητα της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η ανθρωπότητα δεν επιτρέπει να την επιβαρύνουμε ούτε με ένα φύλλο κακίας… Έχουμε την ευθύνη να κρατήσουμε το έλεος στην Γη!
*
Προσοχή στον μηδενισμό της παραίτησης
Οι ενάντιες δυνάμεις ένα στόχο έχουν: την παραίτηση του πολεμιστή του φωτός! Μέσα στην κούραση του αόρατου πολέμου καθώς βλέπεις γύρω σου την ατέλειωτη ασχήμια πράξεων, σκέψεων και συναισθημάτων, να παραμένεις σταθερός και ατάραχος. Η ζωή γνωρίζει! Είναι πανίσχυρη γιατί είναι ο παντοτινός νικητής! Προσεταιρίζεται και αξιοποιεί στο έπακρο ό,τι της ανήκει! Η λαμπρότητα του φωτός παλμοδονεί ισχυρότατα τα όντα της αποστολής. Ήρθαμε για να νικήσουμε!
*
Μην κρίνεις ποτέ κάτι που δεν είσαι διατεθειμένος να αλλάξεις!
Δικαιούσαι να κρίνεις όταν είσαι αποφασισμένος να αλλάξεις αυτό το οποίο κρίνεις! Τότε μόνο σου επιτρέπεται από το σύμπαν. Όταν δηλαδή η αγάπη σου σπεύδει να βοηθήσει την κάθε ανεπάρκεια ή λάθος που εντοπίζεις. Αντιθέτως κριτική χωρίς αγάπη είναι βέλος που επιστρέφεται σε εκείνον που το εκτοξεύει. Ο κόσμος δεν χρειάζεται κριτική αλλά αγάπη: εμπνευσμένες δηλαδή κινήσεις αποκατάστασης και ανύψωσης όλων. Πάντοτε μπορούμε να προσφέρουμε από τον εαυτό μας ώστε ο κόσμος αυτός να γίνεται ανεκτός στο βλέμμα του Θεού…
*
Ο Χριστός επιτίμησε τα δαιμόνια!
Ο Χριστός που δίδαξε την δίχως όρια αγάπη και συγχωρητικότητα, δεν δίστασε εντούτοις να ξεμπροστιάσει σε κάθε περίσταση το ψεύδος (την υποκρισία των Φαρισαίων κ.λπ.) και να επιτιμήσει τα δαιμόνια όπου τα συναντούσε! Δεν άφησε το κακό ανενόχλητο κηρύττοντας απλώς αφηρημένες αλήθειες! Μίλησε ευθέως για την λεγεώνα των δαιμονικών όντων και για εκείνους που δεν είναι καθόλου τέκνα του Αβραάμ, όπως ισχυρίζονταν, αλλά τέκνα του πατέρα του Σκότους. Εξέβαλε επίσης δαιμόνια όπου του το ζήτησαν ελευθερώνοντας ψυχές από την Άβυσσο… Τα Ευαγγέλια καταγράφουν την συγκλονιστική του αναμέτρηση με τον σατανά στην έρημο, και την μεγαλειώδη του νίκη επί των πειρασμών που αναίσχυντα ο «άρχων του κόσμου τούτου» έθεσε μπρος του. Το κλείσιμο της γήινης ζωής του σφραγίστηκε με την νίκη του πάνω στον σατανά ο οποίος δεν είχε την παραμικρή εξουσία πάνω του… Γι’ αυτό ακριβώς γκρέμισε εσχατολογικά το βασίλειο του Άδη και άνοιξε τον αναστάσιμο δρόμο για τις ψυχές που τον επιλέγουν! Αναλογικά, καθείς κατά τις δυνάμεις του, οφείλουμε να αποτασσόμαστε δυναμικά το κακό που αντιλαμβάνεται η συνείδησή μας και να το καταγγέλλουμε στο όνομα της αλήθειας και της ομορφιάς που το Χριστικό ον είναι στους αιώνες των αιώνων.
*
Η Αγία Γραφή των ελληνικών τραγουδιών
Αλήθεια δεν υπάρχει τίποτα που να μην έχει τραγουδηθεί μαγικά από τους Έλληνες! Παγκόσμιο φαινόμενο είναι το ελληνικό τραγούδι! Ένας λαός τραγουδάει αδιάλειπτα την ψυχή του! Δεν υπάρχει αλήθεια ούτε απόχρωση ψυχής που να μην έχει καταγραφεί στο ελληνικό τραγούδι! Τέτοιος πλούτος συναισθημάτων, αισθήσεων και ιδεών είναι μοναδικός! Το τραγούδι είναι για τους Έλληνες ζωτική ανάγκη έκφρασης! Είναι σίγουρα πρωτότυπη συνεισφορά στον πολιτισμό! Μέσω της βυζαντινής πνευματικής δεξαμενής όπου αφομοιώθηκε ιδιοφυώς η ανατολή ταυτοχρόνως με την γραμμή της ελληνικής μουσικής παράδοσης, το ελληνικό τραγούδι υπάρχει ως αυτόνομο πολιτιστικό επίτευγμα, το οποίο αναθάλλει υπέροχα από τον 20ο αιώνα ως τις μέρες μας σαν ζωντανός οργανισμός. Ο Έλληνας τραγουδά τον Θεό, τραγουδά τον έρωτα, τραγουδά κάθε λογής αγάπη και κάθε λογής πόνο, εξευμενίζοντας συγκλονιστικά το "κακό"! Όλα τά’ χουν πει τα ελληνικά τραγούδια! Πραγματικά είναι η «Aγία Γραφή» μας!
*
Δημήτριος Σεμελάς ο εντελεχειακός
Άγνωστος εν πολλοίς για τους θύραθεν φιλοσόφους ο Δημήτριος Σεμελάς (1884-1924) παραμένει για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, εξέχουσα πνευματική μορφή του 20ου αιώνα μαζί με την πνευματική του σύντροφο Μαρία Ρουτσίν-Ντυπρέ (1884-1918). Γεννημένος στην Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης έδρασε στην Αττική,  την Αίγυπτο και την Γαλλία ως μέγας διδάσκαλος και μύστης της ελληνικής -ορφικής- γραμμής, η οποία διέτρεξε τους αιώνες από τον αρχαίο κόσμο και τον ελληνικό χριστιανισμό -την Ορθοδοξία- έως τις μέρες μας. Δείχνοντας ένα αρχαίο νήμα, εστιάστηκε στην ενορατική αποκάλυψη της αναγέννησης της ανθρωπότητας μέσω της πνευματικής Ελλάδας κατά την Νέα Εποχή του Αγίου Πνεύματος, την οποία ανήγγειλε με επίκεντρο την αρχαία  Μητρόπολη των Αθηνών. Ο Λυκαβηττός, η Γκίζα, το Παρίσι κρατούν κάτι από τα πνευματικά του ίχνη… Ένα υπέροχο ον που διέθεσε την ζωή του για την βοήθεια του ανθρώπου και την πνευματική του αφύπνιση. Δίδαξε μαζί με την Μαρία Ρουτσίν Ντυπρέ την ελευθερία ως προϋπόθεση για την πνευματική ανάπτυξη, και την ελεημοσύνη ως έμπρακτη εκδήλωση αγάπης προς τους αδύναμους… Ευγενές πνεύμα, οραματίστηκε μιαν ανθρωπότητα της ευθείας αίσθησης, μιαν ανθρωπότητα δικαίου, συνεισφέροντας με τις εμπνευσμένες του ιδέες στην διαμόρφωση των αρχών της Κοινωνίας των Εθνών. Έγινε γνωστός για την ανακάλυψη του Πλούτωνα πριν από τους αστρονόμους, καθώς και για τις αιγυπτιολογικές του μελέτες. Μίλησε στις αρχές του πολυτάραχου 20ου αιώνα για ελευθερία, ισότητα και αδελφοσύνη μεταξύ των λαών και δίδαξε τον τρόπο Επανόδου στην πνευματική Πηγή. Κάποιοι Έλληνες μαθητές κράτησαν το άρωμα από το πέρασμά του… Όπως όλα τα μεγάλα πνευματικά όντα μάς άφησε το όνειρό του!
*

Δεν υπάρχουν σχόλια: