Προσφεύγουν στις εκκλησιές οι χριστιανοί για να γιορτάσουν την Παναγιά, μα αν δεν την έχουν μέσα τους σε κανέναν ναό δεν θα την βρουν! Τα απέξω τοπία είναι ουτοπία! Το τοπίο της Παναγίας είναι μέσα μας: το φως, η χάρις, η αγάπη της… Όσο κατανυκτική -κατά της νύκτας!- κι αν είναι μια Λειτουργία, αν δεν ξημερώσει μέσα σου να βγεις και να χορέψεις την χαρά της ζωής, δεν έχεις βγει από την προσωπική σου νύχτα! Μόνο στην καθημερινότητα της χαράς αληθινά τιμούμε την Παναγία Μητέρα μας! Τότε όλος ο Ουρανός είναι μαζί μας!
*
Οι παλιοροκάδες πάνε στον παράδεισο!
Εξηντάρηδες συν, οι ροκάδες σήμερα που κάποτε έβγαλαν την γλώσσα τους σε μια κοινωνία ψεύδους, υποκρισίας, βίας και αδικίας. Εκείνοι που προέβαλαν την ροκ ζωή, με τα καλά και τα κακά της, ως απάντηση στον «κλιματιζόμενο εφιάλτη» όπως αποκάλεσε ο Χένρι Μίλερ το σύγχρονο κατεστημένο… Ακόμα ζωντανοί στην σκηνή! Τους αγαπώ! Έτσι λαβωμένους μα όρθιους, losers μα με το θάρρος να τραγουδούν ακόμα! Ονειρεύομαι μια μεγάλη συναυλία με όλους τους αγαπημένους, να τους τραγουδήσουμε εμείς! Να τους πούμε πως μαζί είμαστε, κοινά τα κεκτημένα κι οι πληγές… Και πως όσοι τα κατάφεραν, θα πάρουν όλους αγκαλιά! Νά ’στε πάντα καλά αγαπημένοι μου! Ν’ αντέξουμε έως τέλους! The wall was too high… Μα δεν ξέρεις ποια στιγμή, ποιο χτύπημα θα τον γκρεμίσει!
*
Καθένας είναι υπεύθυνος για το καραβάνι τουΑκόμα και ένα βλέμμα να αντάλλαξες για μια φορά στον δρόμο, σε αφορά! Κάθε ψυχή κουβαλάει ένα ολόκληρο καραβάνι για το οποίο είναι υπεύθυνη, στο οποίο έχει λόγο… Ψυχές συγγενικές, καρμικά εμπλεκόμενες με τον άλφα ή τον βήτα τρόπο. Ο κόσμος σου ΕΣΥ είσαι! Σ’ αυτό το καραβάνι ταξιδεύει συνειδητά ή υποσυνείδητα, εμφανώς ή αφανώς κάθε ψυχοπνευματική εκπομπή της ψυχής. Κατ’ επέκταση συνδεόμαστε και είμαστε υπεύθυνοι για όλες τις ψυχές! Μόνο φως, αγάπη, έλεος, συγχώρηση, ευλογία, φως, χαρά, αξίζει να απευθύνουμε στον κόσμο! Και την ώρα της κρίσεως να τους καταθέσουμε όλους αθώους στην συνείδησή μας, ευλογημένους από την αγάπη μας, στα χέρια της συμπαντικής ζωής. «Δεν είδα ποτέ το κακό!» να πεις στον Θεό. «Από μένα όλοι αθώοι!» Δεν πολέμησες το σκοτάδι. Απλώς έφερες το φως!
*
Η διάσταση του μυστηρίουΟ νους ακόμα και «ανυπόδητος» (με όλες δηλαδή τις σεβαστικές του προθέσεις) δεν μπορεί να εισέλθει στον ναό, δεν μπορεί να μεθέξει στο μυστήριο του Θεού, το μυστήριο της Ζώσας Ζωής που είναι πέρα από το λογικώς νοούμενο! Η ζωή η ίδια είναι μυστήριο, η αγάπη είναι μυστήριο, ο Θεός είναι μυστήριο, ο εαυτός είναι μυστήριο, η τέχνη και η δημιουργία εν γένει είναι μυστήριο… «Πάνω» από την Γη, στον αέρα, εκτυλίσσεται ο θεϊκός χορός της Ζωής που ο άνθρωπος προσπαθεί να ελέγξει και να καθηλώσει στον νου του, δέσμιος καθώς είναι στο feedback των αισθήσεων του. Και την ανάσα του πρέπει να κρατά κανείς για να αφουγκράζεται την Σιωπή που γεννά τον Λόγο, την Λάμψη που γεννά το Φως!
*
Το εσωτερικό «ισοκράτημα» ή αυτό που μέσα μας κρατά το ίσοΚαθώς ο βίος μας εκτυλίσσεται «στην παράσταση που δίνουν οι πέντε θεατρίνοι του κορμιού μας» όπως αποκαλεί ο Καζαντζάκης την γήινη εμπειρία, εσωτερικά επισυμβαίνει μια άλλη, «δεύτερη» ζωή -ή μήπως πρώτη- συνηχούσα με την ψυχή του κόσμου… Πνευματικό ισοκράτημα δεν είναι παρά η διαρκής προσευχή! Αδιάλειπτη ευλογία, ευχαριστία ό,τι και να γίνεται, ό, τι και αν λαμβάνει χώρα στο επιστητό. Ευλογία και ευχαριστία που κρατούν το ίσο! Τότε η πραγματικότητα λυγίζει και προσκυνά το πνεύμα!
*
Όταν ο αθλητής καταφέρει να σπάσει το νήμαΟ απεσταλμένος που ενσαρκώνεται φέρνοντας στην γη το φως που του αναλογεί, έχει ήδη σπάσει το νήμα της νίκης! Η κάθοδος στην Γη είναι υπογραφή θυσίας και προσφοράς, για την αγάπη! Ανεξάρτητα από την έκφραση που θα πάρει το χάρισμα… Αν μέσα στον χρόνο λαβωθεί, κουραστεί ή αποκοιμηθεί ένα τέτοιο ον, το έργο και η αξία της παρουσίας του στην Γη δεν αναιρείται! Είναι σαν τον αθλητή που αφού σπάσει το νήμα πέφτει και χτυπά. Δεν έχει σημασία για την νίκη του! Σεβασμός προς τα όντα που μεταφέρουν το φως στην Γη! Από αυτή τους την παρουσία αναπτύσσεται η Γη και προστατεύεται από τις ενάντιες δυνάμεις… Σεβασμός προς την θυσία των απεσταλμένων που δέχονται να ενσαρκωθούν στην Γη ως καμικάζι του Ουρανού, δεχόμενοι μύριες όσες βολές και επιθέσεις. Από την παρουσία τους στέκει ο κόσμος! Είναι οι μόνοι φίλοι των ανθρώπων…
*
Είσαι ό,τι ονειρεύτηκες!
Κάθε ψυχή κατεβαίνει με το φως που της αναλογεί, και αυτό μεταφέρει χαρίζοντάς το με ομορφιά και αγάπη! Είσαι ό,τι ονειρεύτηκες! Και ό,τι ονειρεύτηκες εσύ είσαι! Το όνειρό σου είναι το δώρο σου! Και το δώρο σου είναι αυτό που ονειρεύτηκες! Ο νους παγιδευμένος στα ποσοτικά και αξιολογικά μεγέθη, δεν είναι εύκολο να ακινητήσει και να ζήσει το θάμβος. Όμως θάμβος είναι η ζωή όταν σπάσεις το τζάμι και βρεθείς μέσα στο τοπίο! Το θάμβος της ιλαρότητας του φωτός και του απειρότροπου συγκλονιστικού του χορού!
*
Η ύψιστη θεουργία της άγιας καθημερινότητας
Να δημιουργείς μέσα στον πόλεμο ειρήνη! Η άγια καθημερινότητα ως όαση στην έρημο! Απλές καθημερινές πράξεις ζωής. Η απλότητα, η ομορφιά, η προσφορά του καθημερινού βίου… Σαν να μην τρέχει τίποτα! Χαρά, εμπιστοσύνη, ευγνωμοσύνη για την κάθε μέρα, χωρίς να υποκύπτεις στην τρομοκρατία του κακού! Καλοκαίρι 2012. Βλέπω την ανατολή και την δύση του ηλίου. Ποτίζω τον κήπο μου, φροντίζω τα λουλούδια μου, στόλισα μ’ ένα στεφάνι μαργαρίτες την εξώπορτα, έστρωσα το καλό μου τραπεζομάντηλο, περιποιούμαι τα παιδιά μου, γράφω, χαρίζω τις λέξεις μου, προσεύχομαι, κολυμπώ, περπατώ στην αγαπημένη πόλη… Σε κάθε βήμα να αφήνεις ευλογία και αγάπη… Ιδού η απάντηση στις εκδοχές θανάτου!
*
«Σαν μόνος σαν χωρίς καμιά βοήθεια να σηκώσεις το βάρος του επίκεντρου»
Έρχεται η στιγμή -αφού το σύμπαν σε εφοδιάσει με όλη την ενθύμηση και τις δυνάμεις που σου χρειάζονται- να σταθείς στο κέντρο του περιστρεφόμενου κόσμου… Εκεί «σαν μόνος σαν χωρίς καμιά βοήθεια καλείσαι να σηκώσεις το βάρος του επίκεντρου» όπως λέει ο Μορύα, αυτό το σπουδαίο ον… Να πάρεις την ευθύνη του να πεις: «Εγώ είμαι το φως του κόσμου! Εγώ θα σώσω τον κόσμο! Εγώ είμαι ο Χριστός του κόσμου μου!» Στο θάρρος, την τόλμη της δήλωσής σου αυτής, όλος ο Ουρανός σπεύδει να σε συνδράμει!
*
Από άλλη ταινία…Ξάφνιασμα νιώθει κάποιες φορές πολύ ισχυρά ο απ’ αλλού φερμένος σ’ αυτό τον κόσμο… Ξένος σε τόπο ξένο… Σαν να παρακολουθεί μια ταινία στην οποία ο ίδιος δεν παίζει! Ο ίδιος παίζει σε άλλη ταινία, αθέατη… Ο παράξενος αυτός θεατής εντούτοις παρατηρεί τα δρώμενα ενώ την ίδια στιγμή το βλέμμα του με μαγικό τρόπο αλλάζει τις εκδοχές της ταινίας που παρακολουθεί! Κάπως έτσι είναι η πραγματικότητα των απεσταλμένων όντων στην Γη…
*
Το πολύτιμο φορτίο σουΝα μοιράζεις το πολύτιμο φορτίο σου: αυτός είναι ο νόμος της ισορροπίας και της ευτυχίας των όντων! Κάθε κατάκτηση, κάθε δώρο, κάθε χάρισμα να μοιράζεται με χαρά κι αγάπη στον κόσμο που μας περιβάλλει. Ευτυχία είναι ακριβώς αυτή η κατάθεση των πολύτιμων σου για την χαρά και την ζωή του κόσμου! Αλλού δεν υπάρχει λύτρωση ούτε ανάπαυση. Αν το φως σου είναι για να φωτίσεις μια ολόκληρη πόλη, πώς να αρκεστείς στο να φωτίζεις μια λάμπα;
*
Μπαλόνια στον Ουρανό ό,τι αγαπήσαμεΜε προσοχή κι αγάπη να ελευθερώσουμε στον Ουρανό τα μπαλόνια με τα πολύτιμα της ζωής μας! Αγάπες, έρωτες, ιδέες … Να κενωθεί ο εαυτός, να μείνει καθαρός, διάφανος, φρέσκος από κάθε εγγραφή του παρελθόντος! Ας τα αφήσουμε όλα να πετάξουν στον Ουρανό! Στην ασφαλή αγκαλιά της μεγάλης Συγγνώμης… Πολύχρωμα μπαλόνια η ζωή μας! Το παρόν είναι ούτως ή άλλως πάντοτε αναπάντεχα καινούργιο!
*
Κομμάτια της διαδρομής ενός μεγάλου συναρπαστικού ΤαξιδιούΝα συμφιλιωθούμε με όλα τα κομμάτια της διαδρομής μας που μοιραστήκαμε ως εδώ! Δεν υπάρχει χωρισμός: μόνο συνταξιδιώτες στον χώρο, τον χρόνο και τον τρόπο που αντιστοιχεί κάθε φορά στην συνείδησή μας! Το Ταξίδι συνεχίζεται! Και είναι υπέροχο και μεγάλο! Όλα χωρούν στην καρδιά που γνωρίζει μέσα από την αγάπη να λυτρώνει και να ανασταίνει!
*
Η συγγνώμη δεν φτάνει για κάποια ανομήματαΛέει ο Ποκοπίκο στην Χουχού (για όσους θυμούνται το κόμικ Γκαούρ Ταρζάν) : «Καλά τα λένε οι ιεραπόστολοι! Ωραία αυτή η θρησκεία! Πρώτα κάνεις ό,τι γουστάρεις, και μετά μετανιώνεις. Και ούτε γάτα ούτε ζημιά!» Κάπως έτσι κινείται ο άνθρωπος. Πρόκειται όμως για μεγάλο λάθος! Πράγματι η αγάπη του Θεού δεν έχει όρια. Πράγματι ο άνθρωπος μπορεί να επαφίεται και να καταφεύγει στο έλεος του Θεού. Οι πράξεις όμως κρίνονται από την συμπαντική νομοτέλεια κατά την τάξη και την επίγνωση ενός εκάστου. Με αντίστοιχες συνέπειες. Εξάλλου συγνώμη δεν είναι ένα συναισθηματικό ξέσπασμα, όπως μετάνοια δεν είναι απλώς λεκτική αποκήρυξη των πεπραγμένων, αλλά συνειδητή, άμεση επανόρθωση και αλλαγή, Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν κάποια ανομήματα που δεν «συγχωρούνται» έτσι απλά! Είναι εκείνα που συνδέονται με την προδοσία, την αποστασία από το μυστήριο του Θεού-Εαυτού. Ας είμαστε λοιπόν προσεκτικοί με ό,τι πράττουμε. Να είναι καθαρό, φωτεινό, αντάξιο ενός Δημιουργού που μας έδωσε την ζωή με τόσο φως κι αγάπη!
*
Τι είναι προσευχήΠροσευχή είναι να ταξιδεύεις σε ολόκληρη την επικράτεια του εαυτού σου! Να ταξιδεύεις μέσα στον εαυτό σου και τον Θεό ταυτοχρόνως, ενώνοντας τον εαυτό σου με τον Θεό. Αυτό που υπάρχει ως «εαυτός», να το συνδέεις με αυτό που το δημιούργησε. Τον ίδιο τον Θεό. Προσευχή είναι κατεύθυνση του νου προς τον Θεό! Να γίνεσαι όλος προσευχή! Να γίνονται όλα προσευχή! Ο νους διερωτάται για να επιβεβαιώνεται ότι είναι ανώτερος από τον Θεό, ή για να επιβεβαιώσει πως ο ίδιος είναι Θεός! Όταν υπάρχει «εαυτός» πριν ενωθείς με τον Θεό, είσαι ένα συνονθύλευμα καλών και κακών πραγμάτων. Μόνον ο Θεός έχει εαυτό! Ο άνθρωπος έχει εαυτούλη, κάτι ασήμαντο που πασχίζει να γίνει μεγάλο! Όταν ενώνεσαι με τον Θεό, εαυτός σου είναι καθένας που μπορείς να βοηθήσεις. Προσευχή είναι να χαρίζεσαι, να προσφέρεις. Αλλιώς μένεις στην άνυδρη μοναξιά της ερήμου. Αυτή είναι η τιμωρία σου. Προσφορά σημαίνει χαρά. Η χαρά είναι χημεία που εσύ μπορείς να δημιουργείς! Ο νους χρειάζεται να παραμένει ρευστός. Όταν ο νους είναι ρευστός και βουλιάζει, αυτό είναι τρέλα. Όταν ο νους είναι ρευστός και κινείται όπου θέλει, είναι φώτιση!
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου