Τα «15 λεπτά της δημοσιότητας» αντιστοιχούν στην θέση του επίκεντρου που λαμβάνει κάθε ενθυμητής

Εκείνος που έχει το προνόμιο να γίνει αποδεκτός από αυθεντικό Οδηγό στον πνευματικό δρόμο, γίνεται -για όσο χρονικό διάστημα κρίνει ο Οδηγός του- βασιλιάς! Κάθεται στον θρόνο, στο κέντρο του Παντός, γίνεται το προνομιούχο ον που το Παν παρακολουθεί και φροντίζει, περιμένοντας από αυτό να δει το θαύμα! Αυτό δηλαδή που θα φανερώσει και θα τολμήσει να πράξει με την φώτισή του! Όσο η εκπαίδευση της ενθύμησης διαρκεί, η αίσθηση αυτή της αποκλειστικότητας, ως απόλυτα χαριστικής στάσης, δεν τον εγκαταλείπει. Του χαρίζεται όλο το παρελθόν και ευλογείται το αιώνιο παρόν του. Όταν όμως έρθει η ώρα, όταν είναι πλέον αρκετά δυνατός, τότε σηκώνεται από τον βασιλικό θρόνο, ενδύεται τον απλό χιτώνα του περιπατητή και βγαίνει στον κόσμο άγνωστος, απλός, «καθημερινός», για να αποδείξει με την ζωή του και τις πράξεις του αυτό που έλαβε. Έως ότου θελήσει ο Θεός να τον χαριτοδοτήσει πάλι με νέες δυνάμεις, καινούργια χαρά, καινούργια δώρα, καινούργια αποστολή… Θα πρέπει, εντούτοις, το ίδιο γενναία να αντέχει και την τιμή και την αφάνεια! Και κυρίως να έχει την γενναιοδωρία να τιμά εξίσου κάθε νέο «εκλεκτό»!

*