Η διάσταση του ιερού

Κάτι που χαρακτηρίζει τον πολιτισμό των δύο τελευταίων αιώνων, του 20^ου και του 21,^ου είναι η προσπάθεια της εκτόπισης της διάστασης του ιερού από την ζωή του ανθρώπου. Μέσα στην διεκδίκηση της ελευθερίας και της αυτονόμησης του από θεσμούς και αυθεντίες, όπως η Εκκλησία κ.α., έχασε την ουσία! Την πεμπτουσία! Σε εξωτερικό επίπεδο κατέρριψε μαζί με το περιτύλιγμα την όποια ουσία και το όποιο περιεχόμενο οι θεσμοί διαφυλάσσουν, περισσότερο ή λιγότερο. Διεκδίκησε μιαν ελευθερία την οποία δεν ήταν έτοιμος να διαχειριστεί, υποκύπτοντας ολοταχώς στην αυθαιρεσία του εαυτού του! Την πιο βαριά και αλύτρωτη, αφού δεν την βλέπει καν! Απομακρύνθηκε από την παραμυθία της παράδοσης -θύραθεν και θρησκευτικής- αλλά και από το όλο φάσμα του πολιτισμού του ιερού. Δεν είναι τυχαίο που ο δυτικός άνθρωπος γοητεύτηκε τόσο από το «εξωτικό», την «ανατολή», ρίχνοντας την ίδια ώρα τόσο τα κυβικά του καθώς αναμοχλεύει -αυτός, ο homo sapiens(!)- το χυλό του New Age και «εσωτερικών» δοξασιών όχι υπέρλογων αλλά παράλογων, που προσβάλλουν την νοημοσύνη του και το ίδιο το ταξίδι στο Μέγα Άγνωστο. Υποκατέστησε τον ιερέα με τον ψυχαναλυτή και με κάθε λογής ύποπτης, κατά κανόνα, ταυτότητας «γκουρού»! Γιατί απλώς δεν αντέχει τόση εκλογίκευση του μυστηρίου που είναι η ζωή! Είτε τρελαίνεται -εξ ου και η αύξηση των ψυχασθενειών και ιδίως της κατάθλιψης-,είτε παραδίδεται στο παράλογο με «λογικούς», συμβατούς δηλαδή με την κοινωνία τρόπους!

Ο κυνισμός με τον οποίο διεκδικεί ο άνθρωπος της εποχής μας την Γνώση και την Δύναμη, δηλαδή χωρίς Θεό, τον έχει οδηγήσει σε ψυχικό μαρασμό! Χωρίς ηθική πυξίδα, χωρίς αγάπη για τον άνθρωπο, ονειρεύεται τον «θαυμαστό καινούργιο κόσμο» ως Οργουελικό εφιάλτη. Βλέπουμε στις μέρες μας να λυγίζουν ακόμα και οι κατακτήσεις του ανθρωπιστικού πολιτισμού που η αναγέννηση -η πρόσληψη δηλαδή του ελληνικού πολιτισμού έστω στον ελάσσονα βαθμό- κόμισε στην Δύση. Είναι αισθητό ότι οι κοινωνίες τείνουν να επιστρέψουν βάρβαρα σε έναν απολυταρχισμό: στην απόλυτη αυθαιρεσία της οικονομικής ολιγαρχίας όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις εργασιακές κατακτήσεις, τον ελεύθερο χρόνο και την ποιότητα εν γένει της ζωής. Πίσω από τους δεινόσαυρους των trusts και των Τραπεζών κρύβεται το πιο απεχθές πρόσωπο του τέρατος που η υπανάπτυκτη συνείδηση της ανθρωπότητας συντηρεί και κρύβει πίσω από το παραπέτασμα της «εκλογικευμένης» ζωής. Το τέρας τρίζει τα δόντια του! Η αληθινή θρησκευτικότητα κρατά το χρυσό νήμα για τους αληθινούς, όπως αντίστοιχα η αληθινή τέχνη, η αληθινή επιστήμη, η αληθινή πνευματική αναζήτηση που εμπεριέχει το θάμβος της ψυχής μπρος στην υπέρτατη νοημοσύνη του Δημιουργού! Η διάσταση του ιερού δεν μονοπωλείται από μια θρησκεία, ή σέκτα. Η διάσταση του ιερού είναι ο ίδιος ο πυρήνας της ζωής μας. Θα πρέπει να μπαζώσει κανείς την ψυχή του για να μην ακούει τις μυστικές της ψαλμωδίες προς το Υπέροχο! Η διάσταση του ιερού εντός, είναι τρόπος να ζεις και να βιώνεις το θαύμα της ζωής. Να είσαι ικανός να ζεις το θαύμα! Αλλιώς πετρώνεις στην νομοτελειακή γραμμικότητα στην οποία εσύ ο ίδιος δίνεις υπόσταση και εξουσία μέσα σου αλλά και έξω από σένα, καθώς παραμένεις συνδημιουργός της τραγικής πραγματικότητας του πόνου! Η διάσταση του ιερού είναι πνοή! Αίσθηση! Ελιξίριο ζωής! Δόνηση ουρανού! Κοίταγμα ιαματικό, λυτρωτικό του ενσαρκωμένου εαυτού και του κόσμου! Με λόγο ή σιωπή… Αυτό τον πολιτισμό του ιερού ήρθε στην Γη το εντεταλμένο από τον ουρανό ον να καθιερώσει και να εμπλουτίσει με καινούργιο, πρωτόγνωρο φως! Να αποτιμηθούν και να περισυλλεχθούν τα πολύτιμα, ταυτόχρονα με το άνοιγμα προς μια καινούργια μορφή νοήμονος πρόσληψης του θαύματος, του Μέγα Άγνωστου!

*