Ένα αντίο ψυχής για την Μαρία Χαραμή

Δυο λόγια για την Μαρία η οποία τόσο αθόρυβα έφυγε πριν λίγες μέρες από κοντά μας… Δεν την γνώριζα προσωπικά ούτε την οικογένεια της. Διάβαζα όμως ανελλιπώς την σελίδα της Savoir vivre στο ένθετο περιοδικό του Βήματος με μεγάλη χαρά, αφού κάθε φορά είχε κάτι ενδιαφέρον να πει με έναν τόσο χαριτωμένο και γλυκό τρόπο! Σπάνια ψυχή! Σπάνιας ευγένειας και καλλιέργειας άνθρωπος! Σαν να είχε έναν όμορφο κήπο μέσα της που τον άνοιγε για να αγαλλιαστείς κι εσύ με το άρωμα ζωής γλυκιάς! Στην βιαιότητα των ημερών που ζούμε ήταν μια όαση τα γραφτά της, ένας ύμνος «στον θεό των μικρών πραγμάτων», στην άγια καθημερινότητα που συνεχίζεται παρ’ όλες τις δυσκολίες, και η οποία είναι στο χέρι μας να την εξευγενίζουμε και να την μοιραζόμαστε όμορφα με τους γύρω μας ανθρώπους. Κρίμα που τέτοιες ψυχές φεύγουν τόσο νωρίς… Μαρία, ήθελα τόσο να σε γνωρίσω! Και το άφηνα για αργότερα, όπως έκανες κι εσύ με την Μαριανίνα Κριεζή, όπως πρόσφατα είχες γράψει. Σε γνώρισα όμως μέσα από τον λόγο σου. Και σε έβαλα στην καρδιά μου σαν «δικό» μου άνθρωπο. Αν και τώρα που το σκέφτομαι, άγγελος νομίζω πως ήσουν! Στον αγαπημένο σου Θάνο, λέω πως είναι τυχερός που τον αγάπησε τέτοια γυναίκα. Να είναι καλά να σε θυμάται, όπως και όλοι όσοι σε γνώρισαν...