28.10.2012, της Αγίας Σκέπης
Η βαβέλ των θεωριών, των σχολών, και των πάσης φύσεως δοξασιών ας δεχτεί την Λάμψη του Ανείπωτου. Οι παράδρομοι, τα σοκάκια και τα παραμάγαζα της μίας Εκκλησίας την οποία ο Χριστός εγκατέστησε στην Γη, και της οποίας το άρωμα η ελληνική Ορθοδοξία υπέροχα διαφυλάσσει, να ιεραρχηθούν ως νηπιαγωγεία και θεραπευτήρια (έστω διαβαθμισμένα) της ανθρωπότητας… Μέχρις εκεί. Ο Χριστός απευθύνθηκε στον άνθρωπο χωρίς κανέναν διαχωρισμό. Δεν εξαίρεσε κανέναν. Νίκησε τον σατανά κατά κράτος, γι’ αυτό είναι το ΟΛΟΝ. Και τον νίκησε ως άνθρωπος -μέσα στο μυστήριο της θεανθρώπισης-, γιατί, αν τον νικούσε ως Θεός, δεν θα είχε καμία αξία για τον αγώνα του κάθε ανθρώπου. Είναι ο Υιός που ομολόγησε τον Πατέρα του ως εν Ουρανώ και επί της Γης. Ο Θεός εξάλλου δεν χρειάζεται να νικήσει τίποτα, αφού είναι πέραν της διττότητας. Απλώς δίνει ευκαιρίες ζωής… Αίρεση παραμένει πάντοτε το μέρος έναντι του Όλου. Και το Όλον είναι ο Χριστός ως οντολογικό γεγονός για τον άνθρωπο. Ο Χριστός δεν ήρθε στην Γη για να ιδρύσει μία ακόμα θρησκεία -σε μιαν ανθρωπότητα που έως σήμερα υπερασπίζεται την βαβέλ της, αφού όλοι ισχυρίζονται μετά μανίας πως έχουν «δίκιο». Μετατρέπουν έτσι την αλήθεια σε ιδεολογικό ζητούμενο του νου καθώς αγνοείται ως Ζώσα μεταμορφωτική Δύναμη. Το ενιαίο πεδίο της Δύναμης που ονομάζεται Ραφαήλ διαφυλάσσει και αποκαλύπτει στην Γη το μυστήριο του Ζώντος Θεού! Και μας καλεί στην μέθεξη της χάρης που έχει πάντοτε το πλησίασμα του ανθρώπου στον Ζώντα Θεό! Χαρά και χάρη πέρα από τους περιορισμούς και την βαρυτικότητα του σκεπτικού νου! Γι’ αυτό και επείγει η κάθαρση του εαυτού. Να συγχωρήσουμε! Να πετάξουμε τα σκουπίδια του εαυτού μας! Να ελευθερωθούμε από συμβατικότητες και κοινωνικά ψεύδη! Να έλξουμε την χάρη! Επείγει η παράδοση του εαυτού με απλότητα στην μεταμορφωτική δύναμη της Ζώσας Ζωής! Εντοπιζόμαστε, λοιπόν, ισχυρά στο πνευματοσκάφος της Εκκλησίας. Η πρόταση παραμένει: ζωή απλή, καθημερινή, φωτεινή… Το πρόβλημα της ανθρωπότητας είναι ότι έχει χάσει το κέντρο της. Δεν έχει εστιασμό! Ο άνθρωπος περιφέρεται ερήμην της ψυχής του! Ασυνάρτητος, χωρίς δηλαδή να συναρτάται με τον Ζώντα Θεό! Ζητά χαρά, γνώση, λύτρωση χωρίς Θεό! Και ζει αυτό ακριβώς που είναι η κόλαση: τρόπος να μη νιώθει την αγάπη του Θεού! Αντιθέτως ο παράδεισος όντας εξίσου τρόπος και όχι τόπος αλλού, είναι τρόπος του Ευ Ζην που η αγάπη είναι! Στο όνομα της Παναγίας Αγάπης, που την γιορτάζουμε ως Σκέπη του κόσμου, να επανέλθουμε στο θεϊκό μας σημείο! Στο χαμένο κέντρο! Να ζητήσουμε την βοήθεια και την μεσιτεία της για να φύγουμε από την απάθεια απέναντι στον εαυτό μας και τους άλλους! Ό,τι δεν έγινε να γίνει, ό,τι δεν μπορέσαμε να το μπορέσουμε! Είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε το τέλος του κόσμου όπως τον γνωρίζουμε; Η Εκκλησία παραμένει ο ισχυρότερος Ναός της Γης γιατί εντός του υπάρχει η χάρις του Αγίου Πνεύματος! Είναι πολύτιμο να μπούμε μέσα στην ροή του εκκλησιαστικού δρώμενου. Δεν αξίζει στον άνθρωπο τίποτα λιγότερο από το Όλον που ο Χριστός είναι. Τίποτα λιγότερο από την Γιορτή! Ο σταυρός που φοράμε δεν είναι σύμβολο του μαρτυρίου του Χριστού αλλά της ανάστασης του Ανθρώπου! Το άνοιγμα του δηλαδή στα τέσσερα σημεία! Στην διάσταση του Όλου που εκείνος, ο Χριστός, είναι! Εκείνος νίκησε! Πήρε όλο τον πόνο πάνω του! Για να ζήσουμε εμείς την χαρά! Την χαρά της ανάστασης! Για να ζήσουμε την Γιορτή της ζωής! Πώς; Μετέχοντας στο μυστήριο του Ζώντος Θεού! Σε αυτό που το κοινό Ποτήριο είναι και συμβολίζει! Στο ευχαριστιακό γεγονός. Στο Δώρο. «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι» δεν σημαίνει να σταυρωθείς, αλλά να αναλάβεις την ευθύνη του εαυτού σου, την ευθύνη δηλαδή της Χριστότητας σου, του Όλου του εαυτού σου! Εκείνος συγχώρησε τον άνθρωπο. «Πάτερ άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι!» Δίπλα στην υπογραφή του Χριστού για την αθωότητα του ανθρώπου εμείς υπογράφουμε την ενοχή του; Ο Χριστός ήρθε στην Γη για να εξαλείψει κάθε έννοια εχθρού και ξένου! Μίλησε για έναν Πατέρα και για αδελφούς! Άλλος είναι ο εχθρός του ανθρώπου, όχι ο συνάνθρωπός του: το αντίλογο πνεύμα που γεννά και συντηρεί τον πόνο την αρρώστια και τον θάνατο! Ο Χριστός αποκάλεσε τον άνθρωπο φίλο! Ανέτρεψε το κατεστημένο και των δούλων και των εκλεκτών! Ο δούλος των θρησκειών ίσως -ως ταπεινωμένος και εν ανάγκη- να είναι πιο κοντά στον Θεό, σε σύγκριση με τον «εκλεκτό» των λεγόμενων εσωτερικών σχολών που η αλαζονεία τον αποκλείει ανεπιστρεπτί από την ζώσα αλήθεια! Φίλους μας αποκάλεσε ο Χριστός, εγκαινιάζοντας την ισότιμη αξία του Προσώπου… Ας μη μας τρομοκρατεί ο σατανάς. Έχουμε όπλα, έχουμε την χάρη του βαπτίσματος, έχουμε τον Χριστό μέσα μας, τον μελιζόμενο και μη διαιρούμενο. «Και ο λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν…» Και μόνο το σημείο του σταυρού μάς προστατεύει από κάθε ενάντια επήρεια… Να μη μένουμε παθητικοί στις επιθέσεις! Και μόνο η επίκληση του ονόματος του Χριστού μας θωρακίζει ισχυρά… Στο ευαγγέλιο της Κυριακής ο Χριστός ανασταίνει την κόρη του Ιάειρου ο οποίος ήταν άρχων της Συναγωγής και απλώς είχε ακούσει για τον Χριστό. Αποτάθηκε στον Χριστό από ανάγκη. Και ο Χριστός ανταποκρίθηκε προς δόξαν Θεού, όπως και στην περίπτωση της αιμορροούσας, η οποία απλώς άγγιξε τον χιτώνα του βέβαιη πως θα θεραπευτεί -αν και λαθραία… Ο Χριστός είναι παρών στα ανθρώπινα δρώμενα καθώς ο ίδιος μάς υποσχέθηκε πως θα είναι μαζί μας έως συντελείας… Ήρθαμε στην Γη για να συνυπογράψουμε με τον Χριστό την καλή εκδοχή, την αίσια έκβαση, την σωτηρία όλων των όντων! Καθώς ο χρόνος δεν είναι παρά αυτόνομες στιγμές -το συνεχές του χρόνου είναι ψευδαίσθηση του νου-, μπορούμε κάθε στιγμή να κάνουμε την ανατροπή! Την ολοσχερή ανακαίνιση! Κάθε στιγμή είναι λευκή σελίδα να γράψουμε μια καινούργια, όμορφη ιστορία Ζωής! Ας θωρακιστούμε από την ψυχοπνευματική αιθαλομίχλη κάθε μορφής αρνητισμού και αρνητικής εκδοχής! Προσωπικά μεταφέρω το happy end! Δεν εμπεριέχω άλλη εκδοχή -εκ γεννήσεως- από την λύτρωση και την ευτυχία όλων των όντων. Την συνυπογραφή αυτής της ευλογημένης εκδοχής! Οι λέξεις μου δεν είναι παρά διαφορετικοί τρόποι για να πω στον άνθρωπο σ’ αγαπώ… Οι λέξεις μου είναι το ον μου! Σας χαρίζω τον εαυτό μου μέσα από τις λέξεις μου! Τι αξία θα είχε ο δικός μου λόγος αν δεν ήταν ομολογία! Αυτήν την ομολογία σας καταθέτω για να σας είναι χρήσιμη στο Ταξίδι… Η συνάντησή μου με τον Ραφαήλ επιβεβαίωσε όλες μου τις διαισθήσεις, τα σημεία, τα βιώματα… Ξεκίνησε ένα Ταξίδι αγάπης και αθώωσης του ανθρώπου! Χωρίς όρια! Έως τέλους! Για μια ακόμα φορά… Φέρνουμε τον πολιτισμό του ελέους και της χάρης! Είμαστε οι φίλοι των ανθρώπων, πραγματικά με το μέρος του και για την ευτυχία του! Παρ' όλη την σοβαρότητα την οποία έχει ο λόγος, σημαντικότερη είναι η καρδιά από την οποία γεννιέται… Και αυτό που μεταφέρουμε ως μόνη εκδοχή είναι η συμμετοχή όλων στην μεγάλη Γιορτή της Ζώσας Ζωής! Ο νους έχει ούτως ή άλλως ανοσία στον λόγο, αφού ό,τι ακούει είτε νομίζει ότι το ξέρει είτε κινητοποιείται αυτομάτως για να το καταρρίψει. Όμως ό,τι είναι αληθινό έχει δύναμη, και ο Θεός ο αποκαλυπτόμενος στον νου δεν δρα απλώς για την υψηλή ταξινόμηση του νου, αλλά ως χρυσός ζωής αέρας… Πνεύμα ο Θεός, είπε ο Χριστός ελευθερώνοντας τον νου του ανθρώπου από κάθε περιορισμό! Η ηρωική ατμόσφαιρα της σημερινής ημέρας έχει πολλά να μας διδάξει: πως οι αγώνες κερδίζονται στην ψυχή και όχι στα αριθμητικά μεγέθη! Οι Έλληνες είπαν ΟΧΙ στον ναζισμό προσθέτοντας μία ακόμα εποποιία στον αγώνα τους για την ελευθερία! Όπως και το 1821 όπου ως Δαβίδ νίκησαν τον Γολιάθ της Οθωμανικής αυτοκρατορίας! Και αυτό να το θυμόμαστε όποτε ο σατανάς μάς τρομοκρατεί και μάς χλευάζει! Είναι στο πνευματικό μας γονίδιο ο αγώνας για την ελευθερία! Και η νίκη! Ποτέ να μην ξεχνάμε πως ο Έλληνας είναι τίτλος ευγενείας και τύπος συνείδησης: η ίδια η Χριστική συνείδηση! Η Αγία Σκέπη που συνεορτάζουμε με το ΟΧΙ, η Παναγία Αγάπη, η υπέρτατη Στρατηγός, ας είναι βοήθεια και προστασία όλων.
Η βαβέλ των θεωριών, των σχολών, και των πάσης φύσεως δοξασιών ας δεχτεί την Λάμψη του Ανείπωτου. Οι παράδρομοι, τα σοκάκια και τα παραμάγαζα της μίας Εκκλησίας την οποία ο Χριστός εγκατέστησε στην Γη, και της οποίας το άρωμα η ελληνική Ορθοδοξία υπέροχα διαφυλάσσει, να ιεραρχηθούν ως νηπιαγωγεία και θεραπευτήρια (έστω διαβαθμισμένα) της ανθρωπότητας… Μέχρις εκεί. Ο Χριστός απευθύνθηκε στον άνθρωπο χωρίς κανέναν διαχωρισμό. Δεν εξαίρεσε κανέναν. Νίκησε τον σατανά κατά κράτος, γι’ αυτό είναι το ΟΛΟΝ. Και τον νίκησε ως άνθρωπος -μέσα στο μυστήριο της θεανθρώπισης-, γιατί, αν τον νικούσε ως Θεός, δεν θα είχε καμία αξία για τον αγώνα του κάθε ανθρώπου. Είναι ο Υιός που ομολόγησε τον Πατέρα του ως εν Ουρανώ και επί της Γης. Ο Θεός εξάλλου δεν χρειάζεται να νικήσει τίποτα, αφού είναι πέραν της διττότητας. Απλώς δίνει ευκαιρίες ζωής… Αίρεση παραμένει πάντοτε το μέρος έναντι του Όλου. Και το Όλον είναι ο Χριστός ως οντολογικό γεγονός για τον άνθρωπο. Ο Χριστός δεν ήρθε στην Γη για να ιδρύσει μία ακόμα θρησκεία -σε μιαν ανθρωπότητα που έως σήμερα υπερασπίζεται την βαβέλ της, αφού όλοι ισχυρίζονται μετά μανίας πως έχουν «δίκιο». Μετατρέπουν έτσι την αλήθεια σε ιδεολογικό ζητούμενο του νου καθώς αγνοείται ως Ζώσα μεταμορφωτική Δύναμη. Το ενιαίο πεδίο της Δύναμης που ονομάζεται Ραφαήλ διαφυλάσσει και αποκαλύπτει στην Γη το μυστήριο του Ζώντος Θεού! Και μας καλεί στην μέθεξη της χάρης που έχει πάντοτε το πλησίασμα του ανθρώπου στον Ζώντα Θεό! Χαρά και χάρη πέρα από τους περιορισμούς και την βαρυτικότητα του σκεπτικού νου! Γι’ αυτό και επείγει η κάθαρση του εαυτού. Να συγχωρήσουμε! Να πετάξουμε τα σκουπίδια του εαυτού μας! Να ελευθερωθούμε από συμβατικότητες και κοινωνικά ψεύδη! Να έλξουμε την χάρη! Επείγει η παράδοση του εαυτού με απλότητα στην μεταμορφωτική δύναμη της Ζώσας Ζωής! Εντοπιζόμαστε, λοιπόν, ισχυρά στο πνευματοσκάφος της Εκκλησίας. Η πρόταση παραμένει: ζωή απλή, καθημερινή, φωτεινή… Το πρόβλημα της ανθρωπότητας είναι ότι έχει χάσει το κέντρο της. Δεν έχει εστιασμό! Ο άνθρωπος περιφέρεται ερήμην της ψυχής του! Ασυνάρτητος, χωρίς δηλαδή να συναρτάται με τον Ζώντα Θεό! Ζητά χαρά, γνώση, λύτρωση χωρίς Θεό! Και ζει αυτό ακριβώς που είναι η κόλαση: τρόπος να μη νιώθει την αγάπη του Θεού! Αντιθέτως ο παράδεισος όντας εξίσου τρόπος και όχι τόπος αλλού, είναι τρόπος του Ευ Ζην που η αγάπη είναι! Στο όνομα της Παναγίας Αγάπης, που την γιορτάζουμε ως Σκέπη του κόσμου, να επανέλθουμε στο θεϊκό μας σημείο! Στο χαμένο κέντρο! Να ζητήσουμε την βοήθεια και την μεσιτεία της για να φύγουμε από την απάθεια απέναντι στον εαυτό μας και τους άλλους! Ό,τι δεν έγινε να γίνει, ό,τι δεν μπορέσαμε να το μπορέσουμε! Είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε το τέλος του κόσμου όπως τον γνωρίζουμε; Η Εκκλησία παραμένει ο ισχυρότερος Ναός της Γης γιατί εντός του υπάρχει η χάρις του Αγίου Πνεύματος! Είναι πολύτιμο να μπούμε μέσα στην ροή του εκκλησιαστικού δρώμενου. Δεν αξίζει στον άνθρωπο τίποτα λιγότερο από το Όλον που ο Χριστός είναι. Τίποτα λιγότερο από την Γιορτή! Ο σταυρός που φοράμε δεν είναι σύμβολο του μαρτυρίου του Χριστού αλλά της ανάστασης του Ανθρώπου! Το άνοιγμα του δηλαδή στα τέσσερα σημεία! Στην διάσταση του Όλου που εκείνος, ο Χριστός, είναι! Εκείνος νίκησε! Πήρε όλο τον πόνο πάνω του! Για να ζήσουμε εμείς την χαρά! Την χαρά της ανάστασης! Για να ζήσουμε την Γιορτή της ζωής! Πώς; Μετέχοντας στο μυστήριο του Ζώντος Θεού! Σε αυτό που το κοινό Ποτήριο είναι και συμβολίζει! Στο ευχαριστιακό γεγονός. Στο Δώρο. «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι» δεν σημαίνει να σταυρωθείς, αλλά να αναλάβεις την ευθύνη του εαυτού σου, την ευθύνη δηλαδή της Χριστότητας σου, του Όλου του εαυτού σου! Εκείνος συγχώρησε τον άνθρωπο. «Πάτερ άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι!» Δίπλα στην υπογραφή του Χριστού για την αθωότητα του ανθρώπου εμείς υπογράφουμε την ενοχή του; Ο Χριστός ήρθε στην Γη για να εξαλείψει κάθε έννοια εχθρού και ξένου! Μίλησε για έναν Πατέρα και για αδελφούς! Άλλος είναι ο εχθρός του ανθρώπου, όχι ο συνάνθρωπός του: το αντίλογο πνεύμα που γεννά και συντηρεί τον πόνο την αρρώστια και τον θάνατο! Ο Χριστός αποκάλεσε τον άνθρωπο φίλο! Ανέτρεψε το κατεστημένο και των δούλων και των εκλεκτών! Ο δούλος των θρησκειών ίσως -ως ταπεινωμένος και εν ανάγκη- να είναι πιο κοντά στον Θεό, σε σύγκριση με τον «εκλεκτό» των λεγόμενων εσωτερικών σχολών που η αλαζονεία τον αποκλείει ανεπιστρεπτί από την ζώσα αλήθεια! Φίλους μας αποκάλεσε ο Χριστός, εγκαινιάζοντας την ισότιμη αξία του Προσώπου… Ας μη μας τρομοκρατεί ο σατανάς. Έχουμε όπλα, έχουμε την χάρη του βαπτίσματος, έχουμε τον Χριστό μέσα μας, τον μελιζόμενο και μη διαιρούμενο. «Και ο λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν…» Και μόνο το σημείο του σταυρού μάς προστατεύει από κάθε ενάντια επήρεια… Να μη μένουμε παθητικοί στις επιθέσεις! Και μόνο η επίκληση του ονόματος του Χριστού μας θωρακίζει ισχυρά… Στο ευαγγέλιο της Κυριακής ο Χριστός ανασταίνει την κόρη του Ιάειρου ο οποίος ήταν άρχων της Συναγωγής και απλώς είχε ακούσει για τον Χριστό. Αποτάθηκε στον Χριστό από ανάγκη. Και ο Χριστός ανταποκρίθηκε προς δόξαν Θεού, όπως και στην περίπτωση της αιμορροούσας, η οποία απλώς άγγιξε τον χιτώνα του βέβαιη πως θα θεραπευτεί -αν και λαθραία… Ο Χριστός είναι παρών στα ανθρώπινα δρώμενα καθώς ο ίδιος μάς υποσχέθηκε πως θα είναι μαζί μας έως συντελείας… Ήρθαμε στην Γη για να συνυπογράψουμε με τον Χριστό την καλή εκδοχή, την αίσια έκβαση, την σωτηρία όλων των όντων! Καθώς ο χρόνος δεν είναι παρά αυτόνομες στιγμές -το συνεχές του χρόνου είναι ψευδαίσθηση του νου-, μπορούμε κάθε στιγμή να κάνουμε την ανατροπή! Την ολοσχερή ανακαίνιση! Κάθε στιγμή είναι λευκή σελίδα να γράψουμε μια καινούργια, όμορφη ιστορία Ζωής! Ας θωρακιστούμε από την ψυχοπνευματική αιθαλομίχλη κάθε μορφής αρνητισμού και αρνητικής εκδοχής! Προσωπικά μεταφέρω το happy end! Δεν εμπεριέχω άλλη εκδοχή -εκ γεννήσεως- από την λύτρωση και την ευτυχία όλων των όντων. Την συνυπογραφή αυτής της ευλογημένης εκδοχής! Οι λέξεις μου δεν είναι παρά διαφορετικοί τρόποι για να πω στον άνθρωπο σ’ αγαπώ… Οι λέξεις μου είναι το ον μου! Σας χαρίζω τον εαυτό μου μέσα από τις λέξεις μου! Τι αξία θα είχε ο δικός μου λόγος αν δεν ήταν ομολογία! Αυτήν την ομολογία σας καταθέτω για να σας είναι χρήσιμη στο Ταξίδι… Η συνάντησή μου με τον Ραφαήλ επιβεβαίωσε όλες μου τις διαισθήσεις, τα σημεία, τα βιώματα… Ξεκίνησε ένα Ταξίδι αγάπης και αθώωσης του ανθρώπου! Χωρίς όρια! Έως τέλους! Για μια ακόμα φορά… Φέρνουμε τον πολιτισμό του ελέους και της χάρης! Είμαστε οι φίλοι των ανθρώπων, πραγματικά με το μέρος του και για την ευτυχία του! Παρ' όλη την σοβαρότητα την οποία έχει ο λόγος, σημαντικότερη είναι η καρδιά από την οποία γεννιέται… Και αυτό που μεταφέρουμε ως μόνη εκδοχή είναι η συμμετοχή όλων στην μεγάλη Γιορτή της Ζώσας Ζωής! Ο νους έχει ούτως ή άλλως ανοσία στον λόγο, αφού ό,τι ακούει είτε νομίζει ότι το ξέρει είτε κινητοποιείται αυτομάτως για να το καταρρίψει. Όμως ό,τι είναι αληθινό έχει δύναμη, και ο Θεός ο αποκαλυπτόμενος στον νου δεν δρα απλώς για την υψηλή ταξινόμηση του νου, αλλά ως χρυσός ζωής αέρας… Πνεύμα ο Θεός, είπε ο Χριστός ελευθερώνοντας τον νου του ανθρώπου από κάθε περιορισμό! Η ηρωική ατμόσφαιρα της σημερινής ημέρας έχει πολλά να μας διδάξει: πως οι αγώνες κερδίζονται στην ψυχή και όχι στα αριθμητικά μεγέθη! Οι Έλληνες είπαν ΟΧΙ στον ναζισμό προσθέτοντας μία ακόμα εποποιία στον αγώνα τους για την ελευθερία! Όπως και το 1821 όπου ως Δαβίδ νίκησαν τον Γολιάθ της Οθωμανικής αυτοκρατορίας! Και αυτό να το θυμόμαστε όποτε ο σατανάς μάς τρομοκρατεί και μάς χλευάζει! Είναι στο πνευματικό μας γονίδιο ο αγώνας για την ελευθερία! Και η νίκη! Ποτέ να μην ξεχνάμε πως ο Έλληνας είναι τίτλος ευγενείας και τύπος συνείδησης: η ίδια η Χριστική συνείδηση! Η Αγία Σκέπη που συνεορτάζουμε με το ΟΧΙ, η Παναγία Αγάπη, η υπέρτατη Στρατηγός, ας είναι βοήθεια και προστασία όλων.
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου