Ο Βούδας είπε ότι φωτίστηκε! Ο Χριστός είπε ότι είναι το Φως!

Δεν είναι λίγο να φωτιστείς! Και μάλιστα όπως ο Βούδας! Όταν φωτίστηκε, λέει, έσκασε στα γέλια! Όταν τον ρώτησαν τι είναι φώτιση, απάντησε: «Το τέλος του πόνου!» Εγκατέλειψε το παλάτι του, γυναίκα και παιδί, για να αναζητήσει τον Θεό. Ασκήτεψε, έζησε κάθε λογής κακουχία, έγινε δάσκαλος… Και μια μέρα καθώς διαλογιζόταν κάτω από ένα δέντρο, φωτίστηκε! Οι μαθητές του θύμωσαν, καθώς δεν κατανοούσαν τι του συνέβη. Τον έδειραν και τον εγκατέλειψαν! Όταν επέστρεψε στο σπίτι του να δει την οικογένεια του, η γυναίκα του πικραμένη τον ρώτησε γιατί έφυγε. «Έφυγα για να βρω τον Θεό!»  -«Εδώ δεν μπορούσες να τον βρεις;» -«Μπορούσα, αλλά τότε δεν το ήξερα!» Τα τελευταία λόγια αυτού του λαμπρού όντος ήταν τα εξής: «Και τώρα, ώ μοναχοί, έχετε γεια. Όλα τα στοιχεία του όντος είναι διαβατικά. Φροντίστε με επιμέλεια για την σωτηρία σας!» Ο Βούδας είναι αυτός που γνωρίζει. Ο Χριστός είναι ο κεχρισμένος: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου. Ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήσει εν τη σκοτία αλλ’ έξει το φως της Ζωής».

*