Είμαστε ελεύθεροι, αφού ο Χριστός δίδαξε πως μας μολύνουν τα εξερχόμενα και όχι τα εισερχόμενα! Να προσέχουμε εντούτοις να μην σκανδαλίζουμε τους αδελφούς μας. Συστήνει στους χριστιανούς να μην τρώνε ειδωλόθυτα -προϊόντα θυσιών- και να μην σκανδαλίζουν τους αδελφούς τους τρώγοντας κρέας. Ο σκανδαλισμός των αδελφών είναι το όριο και το κριτήριο.
Ο Χριστός, εξ άλλου, διέρρηξε μια παράδοση αιώνων εντοπίζο-ντας την μόλυνση στα «εξερχόμενα», στους λόγους δηλαδή που πληγώνουν, στους λόγους που δεν έχουν φως και αγάπη, και όχι στο είδος της τροφής.
Η νηστεία, δηλαδή, προσδιορίζεται στην πνευματική της διάσταση, ως αποχή από το κακό! Αυτό δεν σημαίνει ότι η νηστεία ως άσκηση -την οποία η Εκκλησία προτείνει- δεν ωφελεί τον άνθρωπο. Τον ωφελεί όμως μέσα από την διάσταση κατ’ εξοχήν της υπακοής σ’ έναν κανόνα. Κι αυτό γιατί η πρώτη παρακοή του ανθρώπου ήταν στην εντολή του να μην φάει από τους καρπούς του Δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού, από τους οποίους τελικά έφαγε!
Γι’ αυτό η Εκκλησία θέτει τους κανόνες της νηστείας σαν πρόκληση του να μετρηθεί ο άνθρωπος με το αρχεγονικό αυτό αμάρτημα της παρακοής, και να δει το κατά πόσον μπορεί να πειθαρχήσει.
Αυτό είναι το πνευματικό νόημα της νηστείας και όχι το να φάει τις σωστές τροφές, τις οποίες μπορεί ούτως ή άλλως να φάει στα πλαίσια μιας υγιεινής διατροφής. Η νηστεία δεν είναι δίαιτα, αλλά πνευματική άσκηση, η οποία αποδεικνύει και το πόσο ελεύθεροι είμαστε.
Γιατί κάθε άσκηση υποδηλώνει τον βαθμό της ελευθερίας μας. Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος όταν μπορεί και να κάνει και να μην κάνει κάτι. Όταν αυτοβούλως δέχεται να πειθαρχήσει και να ασκηθεί, αποδεικνύει την ελευθερία του. Γιατί ό,τι δεν ορίζεις, σε ορίζει!
Όσον αφορά την ακρεοφαγία που πολλούς απασχολεί, η αλήθεια είναι ότι ο Χριστός δεν νήστευε! Έτρωγε και έπινε με τους μαθητές του, και γι’ αυτό μάλιστα τον κατηγορούσαν: ότι δεν τηρεί τις νηστείες και τους κανόνες… Νήστεψε εντούτοις στο Σαραντάριο πριν πειραχθεί από τον σατανά! Και όταν ο σατανάς του πρότεινε να κάνει τις πέτρες ψωμί για να φάει, του απάντησε: «Ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος, αλλ’ εν παντί ρήματι εκπορευομένω διά στόματος Θεού», δείχνοντας την πλήρη κυριαρχία του επί του κόσμου της ύλης.
Στις κοινές Τράπεζες των πρώτων Χριστιανών συνεχίστηκε η απλότητα της κοινωνίας της αγάπης που ο Χριστός δίδαξε. Και εξακολουθεί να είναι παρών στην δική μας Τράπεζα… Ο Χριστός στην πραγματικότητα δεν έδινε καμία σημασία στους κανόνες, έτρωγε ό,τι του ήταν πρόσφορο, και πήγαινε παραπέρα, στα ουσιώδη που είχαν να κάνουν με τον άνθρωπο.
Το σώμα του ανθρώπου στην πραγματικότητα είναι ενεργειακό. Αυτό το σώμα καλείται να ανακτήσει σ’ αυτή την καμπή μπροστά στην οποία βρίσκεται η ανθρωπότητα. Να ανακτήσει ο άνθρωπος την πρόσβαση στο ενεργειακό του σώμα, ώστε να μπορεί να αναπλάθει τον εαυτό του και να ζει χωρίς το φράγμα του θανάτου.
Αυτό το σώμα δεν χρειάζεται την τροφή όπως την ξέρουμε. Συντηρείται μόνο από το καθαρό φως. Ήδη γνωρίζουμε πως υπάρχουν άγιοι που δεν λαμβάνουν τροφή αλλά συντηρούνται με το φως! Εξ άλλου, σε τελευταία ανάλυση, όλη η διατροφική αλυσίδα φως είναι! Αφού τα χόρτα το φως μεταβολίζουν και στην συνέχεια τα τρώνε τα ζώα. Όλα καταλήγουν έτσι κι αλλιώς ως φως στον άνθρωπο που ευλογεί τον εαυτό του και τον κόσμο.
Η ευλογία καθαρίζει και δυναμοδοτεί την τροφή στο ύψος του φωτός! Την διαδρομή της κρεοφαγίας θα την εγκαταλείψει κάποτε ο άνθρωπος. Δεν είναι εξάλλου το ζητούμενο μιας εμμονής διατροφικής ή ιδεολογικής το όλο ζήτημα. Χωρίς να σημαίνει πως καθένας δεν αποφασίζει και δεν αναλαμβάνει την ευθύνη των επιλογών του με βάση το τί τον ωφελεί.
Πάντως αυτό που θα πρέπει να τον απασχολήσει πάνω από όλα είναι ο νους του και οι δηλητηριώδεις του σκέψεις και εκδοχές για τον εαυτό του και τον κόσμο, καθώς έτσι συντηρεί όλο αυτό το δυσμενές τοπίο για όλους! Είναι σχεδόν υποκριτικό -χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι ελεύθερος καθένας να επιλέξει τι τροφή που του ταιριάζει- και όλο το ζήτημα είναι να μην είμαστε υποκριτές!
Ο Χριστός το ζήτημα το έθεσε στα «εξερχόμενα». Στο πόσο ο λόγος μας είναι δημιουργικός και υπηρετεί το δημιουργικό έργο του Θεού στην Γη -το ίδιο και οι πράξεις μας. Εξάλλου σε άλλα σημεία των Ευαγγελίων λέει πως αυτός που νηστεύει, νηστεύει κατ’ ιδίαν και όχι για το θεαθήναι. Πρόκειται για πνευματική πράξη του εαυτού μας και όχι για κάτι που χρειάζεται να το διακηρύξει!
Από την άλλη η ακρεοφαγία μπορεί να μας φέρει σε πολύ δύσκολη θέση όσον αφορά την κοινωνική μας ζωή. Και αυτό που δημιουργείται μέσα από έναν διαχωρισμό ή από το δικό μας εγωισμό που καταφέρνει κάτι που δεν κάνουν οι άλλοι, μπορεί να είναι πολύ δυσμενέστερο από πνευματική άποψη.
Είναι προτιμότερο να διαχειρίζεται κανείς την πραγματικότητά του με απλότητα, χωρίς να της δίνει αυτή την σημασία την υλιστική, γιατί εντέλει καταντά υλισμός το να ψάχνεις με εμμονή το «κορέκτ». Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να το βρεις για σένα -αλλά με απλότητα και χωρίς την παρέμβαση του νου.
Ο φυσικός δρόμος και τρόπος δεν καθορίζεται από τον νου! Είναι ένστικτο ζωής! Η ζωή μας εξαρτάται από τον Θεό! Ζούμε επειδή εκείνος το θέλει! Το ζητούμενο είναι οι επιλογές μας να υπηρετούν την πνευματικότητά μας. Το ζήτημα δεν είναι να διατηρήσουμε το σώμα καθ’ αυτό, αλλά να έλξουμε την χάρη!
Να συνδεθούμε με τις δυνάμεις της ζωής που ο νους μπλοκάρει -καθώς η όρασή του ενέχει θάνατο-, και να επιτρέψουμε στην χάρη να μας καταστήσει αείζωους. Εκεί θα πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας. Πάντοτε εξάλλου σε όλα τα ζητούμενα χρειάζεται διάκριση. Καθένας να αναλαμβάνει την ευθύνη του εαυτού του και να επιδιώκει εκείνο που τον ωφελεί κρίνοντας πάντοτε το όφελος του σε χαρά, σε αγάπη, σε ένωση με τον κόσμο και με τον Θεό.
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου