Η κορύφωση της εβδομάδας μετά το Πάσχα της αποκαλούμενης «διακαινησίμου» είναι χαρμόσυνη! Η εβδομάδα αυτή θεωρείται ως μία ημέρα! Η Μία Ημέρα, η Αγία, η Ημέρα του Πάσχα που εορτάζουμε την Ανάσταση του Χριστού! Λέγεται «διακαινήσιμος» επειδή ανοίγει έναν καινούργιο κύκλο για την ανθρωπότητα, τον κύκλο της Ανάστασης! Τον κύκλο αυτό που ο Χριστός άνοιξε στην Γη, και τον οποίο καλούμαστε να ολοκληρώσουμε όλοι μας έως της Συντέλειας.
Η Ανάσταση είναι το μείζον γεγονός στην ιστορία του κόσμου! Είναι η πράξη της ανατροπής που χώρισε την ιστορία σε ένα πριν και σε ένα μετά καθώς νίκησε τον θάνατο!
*
Την πρώτη Κυριακή μετά το Πάσχα είναι η εορτή του Θωμά. Γιορτάζουν οι άπιστοι! Χρόνια πολλά! Ο Χριστός εντούτοις είπε στον Θωμά 2.000 πριν: «Μη γίνου άπιστος αλλά πιστός!» Και έβαλε το χέρι του Θωμά στον τύπο των ήλων, στα σημάδια που άφησαν τα καρφιά στα χέρια του και η λόγχη στα πλευρά του. Έτσι εκείνος τον αναγνώρισε! Και είπε: «Εσύ είσαι ο Κύριος μου και ο Θεός μου!» Τότε ο Χριστός αποκρίθηκε: «Εσύ πίστεψες επειδή είδες! Μακάριοι όσοι πίστεψαν χωρίς να δουν!»
Είναι σημαντικό να δούμε ότι όλοι οι απόστολοι ως άνθρωποι έζησαν τις δυσκολίες τους, τις δυσκολίες που έχουν όλοι οι άνθρωποι να αναγνωρίσουν και να ομολογήσουν τον Χριστό -γιατί αυτό είναι όλο το ζητούμενο: η ομολογία του Χριστού!
Το ίδιο κι εκείνοι, μέχρι να συνειδητοποιήσουν και να αναγνωρίσουν ποιος ήταν ανάμεσα τους, πέρασαν από σαράντα κύματα. Με πολλές τραγικές στιγμές, όπως την άρνηση του Πέτρου. Παρ’ όλα αυτά, όλοι οι απόστολοι μαρτύρησαν! Εξαιρουμένου του Ιωάννη!
Εκείνοι που μαρτύρησαν τον Χριστό, εκείνοι δηλαδή που τον ομολόγησαν, ήταν οι μόνοι που δεν μαρτύρησαν, δεν υπέστησαν μαρτύριο: η Μαγδαληνή, η Παναγία και ο Ιωάννης! Εκείνοι οι οποίοι παρίσταντο στην Σταύρωση! Όλοι οι άλλοι υπέστησαν μαρτυρικό θάνατο.
Ο Πέτρος, ο Ανδρέας και ο Φίλιππος σταυρώθηκαν. Ο Ιάκωβος του Αλφαίου ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου. Ο Βαρθολομαίος γδάρθηκε ζωντανός και μετά σταυρώθηκε. Ο Θωμάς και ο Ματθαίος λογχίστηκαν. Ο Ματθίας λιθοβολήθηκε μέχρι θανάτου. Ο Σίμων, αλλού αναφέρεται ότι σταυρώθηκε και αλλού ότι μαρτύρησε με ξίφος. Ο Ιωάννης μετά την Σταύρωση οδήγησε την Παναγία και την Μαγδαληνή στην Έφεσο.
Ο Ιωάννης πέθανε σε μεγάλη ηλικία στην Έφεσο το 100 μ.Χ. Στην Έφεσο πέθανε και η Μαγδαληνή αφού ταξίδεψε ως την Ρώμη για να καταγγείλει τον παράνομο και άδικο θάνατο του Χριστού. Η ανακομιδή των λειψάνων της έγινε αρχικά στην Κωνσταντινούπολη και στην συνέχεια στην Μασσαλία όπου βρίσκονται μέχρι σήμερα. Η Παναγία κοιμήθηκε στα Ιεροσόλυμα, εκτός των τειχών, στο όρος των Ελαιών όπου και ανελήφθη.
Ο Θωμάς δίδαξε στην Ινδία. Ίδρυσε 7 Εκκλησίες στην Κεράλα της νότιας Ινδίας, και μαρτύρησε 20 χρόνια αργότερα στο Μαϊλαπόρ. Στις παραδόσεις των Ινδών έχει καταγραφεί τόσο το πέρασμα του όσο και τα θαύματά του εκεί. Ο Μάρκος δίδαξε και μαρτύρησε στην Αίγυπτο. Είναι ο ιδρυτής της κοπτικής Εκκλησίας. Αργότερα τα λείψανά του μεταφέρθηκαν στην Βενετία. Ταξίδεψε με τον Παύλο στην Αντιόχεια.
Ο Βαρθολομαίος ή Ναθαναήλ δίδαξε στην Αρμενία, και είναι ο ιδρυτής της Αρμενικής Εκκλησίας. Ο Ματθαίος δίδαξε τους Πάρθους και τους Μήδους. Ο Ανδρέας κήρυξε στην Ελλάδα -στην Πάτρα βρίσκεται το σκήνωμα του-, και κατά μια παράδοση και στην Ουκρανία. Ο Θαδδαίος δίδαξε στην Περσία, και εκχριστιάνισε την πόλη της Έδεσσας στην Συρία. Ο Λουκάς ακολούθησε τον Παύλο στις περιοδείες του τις οποίες κατέγραψε στις «Πράξεις των Αποστόλων».
Ο Ματθίας -αντικαταστάτης του Ιούδα του Ισκαριώτη- λέγεται ότι κήρυξε «εις την πόλιν των ανθρωποφάγων». Το σκήνωμα του βρίσκεται στην πόλη Trier την οποία ίδρυσε ο Μέγας Κωνσταντίνος (στο σημερινό Λουξεμβούργο, όπου βρέθηκα πριν από χρόνια σε επαγγελματικό ταξίδι και έτσι το προσκύνησα!)
Ο Σίμων ο Κανανίτης παρουσιάζεται ως ιεραπόστολος στην Περσία. Ο Ιάκωβος έφτασε στην Ισπανία, όπου μέχρι σήμερα γίνεται περίφημο προσκύνημα στην μνήμη του. Για τον Ιάκωβο τον Αλφαίο γνωρίζουμε ελάχιστα πράγματα εκτός του μαρτυρικού του θανάτου. Και οι δύο Ιάκωβοι λατρεύονται στην Αρμενική Εκκλησία του Αγίου Ιακώβου στην Ιερουσαλήμ.
Τα όντα που ήταν άνωθεν, μέρη του ίδιου του Χριστού, η Παναγία, ο Ιωάννης και η Μαγδαληνή, δεν θα μπορούσαν σε καμιά περίπτωση να αρνηθούν τον Χριστό! Ούτε με το ανθρώπινό τους μέρος! Ήταν οι μόνοι που αψήφησαν τον θάνατο και τον συνόδευσαν μέχρι τον Σταυρό.
Οι μαθητές φοβήθηκαν! Φοβήθηκαν ότι θα τους σκοτώσουν κι αυτούς! Μετά από την τραγική σύλληψη του Χριστού στην Γεσθημανή όπου αποκοιμήθηκαν ενώ εκείνος ζούσε την έσχατη αγωνία, σκόρπισαν! Έφυγαν, φοβήθηκαν!
Ο Πέτρος τον αρνήθηκε! Έχουμε την συνταρακτική περιγραφή του «πριν αλέκτωρ λαλήσει θα μ’ αρνηθείς τρεις φορές!» Και παρ’ όλες τις διαμαρτυρίες του -«εγώ, Κύριε μου; Ποτέ!»- τον αρνήθηκε τρεις φορές πριν λαλήσει ο πετεινός! «Και τότε έκλαυσε πικρώς!»
Η Ανάσταση του Χριστού συντάραξε τους μαθητές και όσους ήταν κοντά του, οι οποίοι χωρίς να γνωρίζουν συνειδητά ποιος ήταν ο Χριστός, εντούτοις τον αγάπησαν και παρέμειναν μαζί του. Και μετά την Ανάσταση είδαν πλέον πως όλα όσα τους είχε πει ήταν αλήθεια! Και έμειναν με την προσδοκία της μελλοντικής αποκάλυψης, η οποία δεν άργησε.
Ο Χριστός τους αποκαλύφτηκε την ίδια μέρα, μετά την φανέρωσή του στην Μαγδαληνή! Λίαν πρωί η Μαγδαληνή πήγε στο μνημείο, για να πάρει το σώμα του Χριστού και να το κηδεύσει. Καθώς το βρήκε κενό, λέει το Ευαγγέλιο, και έκλαιγε πάνω από τον τάφο, βλέπει δύο αγγέλους στα λευκά να κάθονται στα δύο σημεία κατά μήκος του μνημείου! «Γυναίκα γιατί κλαις;» την ρώτησαν. Και εκείνη τους απαντά: «Πήραν τον Κύριο μου και δεν γνωρίζω πού τον πήγαν!» Και λέγοντας αυτά στράφηκε προς τα πίσω και βλέπει τον Ιησού. Αλλά δεν τον αναγνώρισε.
«Γυναίκα γιατί κλαίς; Ποιον ζητάς;» την ρώτησε. Εκείνη νομίζοντας πως είναι ο κηπουρός, του απαντά: «Εάν εσύ τον πήρες, πες μου πού τον έβαλες να πάω να τον πάρω!» Και τότε ο Χριστός την φώναξε με το όνομα της! Μόνο το όνομα της είπε: «Μαρία!» Και εκείνη του απαντά: «Διδάσκαλε!» Τότε της λέει το περίφημο «Μη μου άπτου», μη με αγγίζεις! «Δεν έχω ανέβει ακόμα προς τον πατέρα μου. Πήγαινε στους αδελφούς μου και πες τους πως ανεβαίνω προς τον πατέρα μου και δικό σας πατέρα, στον Θεό μου και Θεό σας!» Βλέπουμε τον Χριστό για μια ακόμα φορά να αποκαλεί τους μαθητές «αδελφούς»!
Η Μαρία η Μαγδαληνή ήταν η πρώτη μάρτυς της Ανάστασης του Χριστού την οποία ανήγγειλε όλο χαρά στους μαθητές! Όλη της η ζωή, η ουσία του όντος της, είναι αυτή η Αναγγελία! Το «Χριστός Ανέστη!»
Την ίδια μέρα, εκείνη την μία των Σαββάτων, καθώς οι μαθητές βρίσκονταν σε κλειστό χώρο για τον φόβο των Ιουδαίων, ο Χριστός στάθηκε στην μέση του δωματίου και τους λέει: «Ειρήνη υμίν!» Η επόμενη κίνηση του ήταν να τους δείξει τις πληγές στα χέρια και την πλευρά του! Και επανέλαβε: «Ειρήνη υμίν!»
Στην συνέχεια τους λέει: «Καθώς με απέστειλε ο Πατέρας, και εγώ αποστέλλω εσάς!» Και τους φύσησε στο πρόσωπο λέγοντας: «Λάβετε Πνεύμα Άγιο! Ό,τι συγχωρείτε θα μένει συγχωρημένο, και ό,τι δεν συγχωρείτε θα μένει ασυγχώρητο στους ανθρώπους!» Λόγοι που απευθύνονται στους αιώνες σε όλους όσοι ευλογούνται να υπηρετούν το έργο του.
Εμφαίνεται η σημασία της δικής μας υπογραφής υπέρ της αθωότητας του ανθρώπου! Η συνάντηση μας στην Γη είναι ακριβώς αυτή η συνυπογραφή της αθωότητας του ανθρώπου! Από μας όλοι αθώοι! Δεν θα υπάρξει ποτέ ομολογία ενώπιον του Θεού ούτε από μένα ούτε από τον Στέλιο πως είδαμε το κακό! Δεν χρεώσαμε τίποτα σε κανέναν! Για μια ακόμη φορά σκίζεται το «χειρόγραφο»!
Ο Χριστός επί σαράντα μέρες εμφανιζόταν στους μαθητές του και τους μιλούσε για την βασιλεία του Θεού για να τους ενδυναμώσει και να τους εστιάσει στην Πεντηκοστή που ήταν εγγύς: στην κάθοδο του Αγίου Πνεύματος που θα άνοιγε έναν καινούργιο κύκλο Φωτός στην Γη.
Ζούμε μέρες αποστασίας, όπως είπε ένας χαρισματικός μοναχός. Υπάρχει αύξουσα αποχριστοποίηση, αποϊεροποίηση της κοινωνίας! Χρειάζεται επανευαγγελισμός της ζωής μας! Να ξαναβρούμε, δηλαδή, το σωτηριώδες μήνυμα της Χριστικής Επαγγελίας. Ο Χριστός υποσχέθηκε στους ανθρώπους πως θα είναι μαζί τους μέχρι το τέλος των αιώνων, και πως μπορούν όλοι να βρεθούν στο σημείο της Ανάστασης που εκείνος άνοιξε, της ρήξης με το θάνατο! Το επίκεντρο, εξάλλου, της υλικής μας ζωής, γύρω από το οποίο εξελίσσεται και η Ορθόδοξη λατρεία, είναι η συνάντηση μας με το γεγονός της Ανάστασης!
Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να ομολογούμε την ανάσταση του Χριστού! Αυτές τις σαράντα μέρες που ακολουθούν το Πάσχα να λέμε αντί χαιρετισμού το «Χριστός Ανέστη!» Να ομολογούμε την Ανάσταση του Χριστού, γιατί η Ανάσταση είναι το θεμέλιο της Ορθόδοξης ταυτότητας μας! Είναι το σημείο της ελπίδας, η ανακαίνιση του κόσμου!
Ο κόσμος είναι καινούργιος, γιατί ο Χριστός αναστήθηκε! Η Ανάσταση του Χριστού έκανε τον κόσμο καινούργιο γιατί νικήθηκε ο θάνατος! Ο Χριστός διέρρηξε τον Άδη! Και έγινε έτσι τομή στην ανθρώπινη ιστορία, ανάμεσα σε ένα πριν που ήταν η πεπτωκυία ανθρωπότητα του παρελθόντος- και ένα μετά που άνοιξε την αναστάσιμη προοπτική της Επανόδου στην ενότητα με το Όλον!
Την αποστασία του ανθρώπου ήρθε ο Χριστός να αναιρέσει με την ζωή του στην Γη και την Ανάστασή του. Ας μείνουμε στο θριαμβευτικό της ζωής γεγονός της Ανάστασης! Η Ανάσταση του Χριστού άνοιξε νέο κύκλο για την ανθρωπότητα, τον κύκλο της Πεντηκοστής!
Πεντηκοστή συμβαίνει μέσα από τα μυστήρια της Εκκλησίας! Πεντηκοστή είναι τα μυστήρια της Εκκλησίας, πορεία δηλαδή αγιοπνευματικής αλλοίωσης, φωτισμού, Έλλαμψης στο μυστήριο του Ζώντος Θεού!
Η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος συμβαίνει είτε άμεσα -όπως στην περίπτωση των αποστόλων- είτε βαθμιαία, με ήπιο τρόπο καθώς η ανθρωπότητα πορεύεται πλέον προς την φώτισή της μέσα στον κύκλο της Πεντηκοστής! Αυτό εξάλλου δίνει νόημα στον βίο μας.
Η ζωή εδώ έχει ημερομηνία λήξης. Και θα πρέπει να αποφασίσουμε αν θα βάλουμε και την δική μας υπογραφή σε μιαν ανθρωπότητα που νοσεί και πεθαίνει, ή θα ομολογήσουμε και θα υπογράψουμε την Ανάσταση του Υιού του Ανθρώπου!
Η Ανάσταση τότε συντάραξε την Γη και τον σύμπαντα κόσμο! Συνταράχτηκαν τα θεμέλια της Γης! Σκίστηκε το παραπέτασμα του ουρανού, «τάφοι ανεώχθησαν»! Ένα καινούργιο τοπίο, αναστάσιμο γεννήθηκε για τον κόσμο! Καλούμαστε πλέον να πορευτούμε μέσα στον κύκλο της Πεντηκοστής!
Είναι σημαντικό να θυμηθούμε πως τους χριστιανούς δεν τους αποκαλούσαν τα πρώτα χρόνια «χριστιανούς». Δεν είχαν, εξάλλου, οι ίδιοι προσδιοριστεί ως νέα θρησκεία, ενώ άλλοι τους θεωρούσαν ως αίρεση ιουδαϊκή, και άλλοι ως μια ακόμα δοξασία από τις πολλές που υπήρχαν την εποχή εκείνη.
Ο «χριστιανισμός» ήταν απλά «Η Οδός»! Έτσι τον αποκαλούσαν! Και χριστιανοί ήταν εκείνοι που ακολουθούσαν την Οδό, την αναστάσιμη Οδό του Χριστού, πορευόμενοι στις οδούς διακηρύσσοντας την Ανάσταση! Αυτή ακριβώς είναι η θρησκεία μας: η ΟΔΟΣ! Και είμαστε στους δρόμους του κόσμου κομιστές του αναστάσιμου μηνύματος!
*
Σημεία και τέρατα συνέβαιναν με την επίθεση των χεριών των αποστόλων! Έφερναν, λέει, τους ασθενείς με τα κρεβάτια τους στις πλατείες για να θεραπευτούν! Και τους θεράπευαν συλλήβδην! Η σκιά και μόνον του Πέτρου καθώς διερχόταν από κει τους θεράπευε! Σκεφτείτε τι δύναμη είχαν! Ανέστηναν νεκρούς!
Στις Πράξεις των Αποστόλων βλέπουμε τον βίο τους μετά την Ανάσταση και την Ανάληψη του Χριστού. Πώς αυτοί οι αγράμματοι ψαράδες έγιναν οι απόστολοι των Εθνών μιλώντας τις γλώσσες του κόσμου!
Το φύσημα Πνεύματος Αγίου στο πρόσωπο τους, μετέδωσε νέα πνοή στο ανθρώπινο ον! Αυτή η αγιοπνευματική πνοή αποτυπώνει την καινούργια χρυσή γραμμή ζωής για τον άνθρωπο που ομολογεί τον Υιό του Θεού, τον Υιό του Ανθρώπου, καθιστώντάς τον συλλειτουργό και συνδημιουργό εντός του μυστηρίου της των πάντων Ενότητας! Συντελείται έτσι η Επαναφορά στο αρχαίο κάλλος της Ζώσας Ζωής μέσα στο μυστήριο του Θεού!
Ας ζήσουμε δυναμικά και ζωοφόρα το μήνυμα της Ανάστασης! Ο Χριστός νίκησε τον θάνατο! Έσπασε τις πύλες του Άδη! Αναστήθηκε και πεπτώκασι δαίμονες! Αναστήθηκε και ο θάνατος νικήθηκε! Ο Χριστός αναστήθηκε και κρατά την πύλη της Ανάστασης ανοικτή!
Αυτό που συμβαίνει στις μέρες μας με την παρουσία του αρχαγγέλου Ραφαήλ στην Γη, είναι από πνευματική άποψη σημείο Ανάστασης! Όσο ποτέ είναι ενεργοποιημένη εδώ στην Γη, μέσα από την χάρη του αρχαγγέλου Ραφαήλ, η δυνατότητα της διάβασης της Πύλης!
Είμαστε μπροστά στην Ζώσα Πύλη της Ανάστασης όχι μόνον εμείς αλλά ολόκληρη η ανθρωπότητα! Μπροστά σε σημείο Πεντηκοστής!
Ο λόγος της Χριστικής γραμμής είναι το χρυσό νήμα που επανασυνδέει τις ψυχές με τον Χριστό και μας οδηγεί στην Ανάσταση!
Ο αναστάς Χριστός φέρνει σε όλους την ελπίδα, μέσα από την βεβαιότητα πως η Ζωή νίκησε τον θάνατο!
Χριστός ανέστη εκ νεκρών
Θανάτω θάνατον πατήσας
Και τοις εν τοις μνήμασι
ζωήν χαρισάμενος.
Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου
Καθώς προείπεν
Έδωκεν ημίν την αιώνιον ζωήν
Και το μέγα έλεος!
Αμήν.
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου