Η ελληνική οδός είναι με ανοιχτά τα μάτια! Ο Έλληνας κόμισε κάτι καινούργιο στον παγκόσμιο πολιτισμό! Ο ορθός Λόγος είναι η κατ’ ενώπιον εμπειρία της Αλήθειας!

Το Ευαγγέλιο καταγράφει την συνταρακτική κραυγή του ανθρώπου που είναι σε ανάγκη: «ΑΝΘΡΩΠΟΝ ΟΥΚ ΕΧΩ!» Είναι το σημείο που αναφέρεται στην θεραπεία του παραλυτικού. Μιλά για την δραματική περίπτωση του ανθρώπου που βρίσκεται κατάκοιτος στην Κολυμβήθρα του Σιλωάμ, εκεί όπου κάποιες φορές εμφανίζεται άγγελος Κυρίου, ταράζει τα νερά, και όποιος μπαίνει μέσα θεραπεύεται! Εκείνος, 38 χρόνια άρρωστος, δεν είχε κανέναν να τον σπρώξει για να μπει μέσα στην κολυμβήθρα! Έβλεπε τους άλλους να θεραπεύονται κι εκείνος έμενε ακίνητος και μόνος.

«Άνθρωπον ουκ έχω!» Η κραυγή της εποχής μας! Ο Χριστός όμως τον άκουσε! «Σήκω! Πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα!» του είπε. Και σηκώθηκε! Ήταν εκ γενετής παραλυτικός! Το θαύμα αυτό για μια ακόμη φορά δείχνει την δύναμη του Αγίου Πνεύματος! Να θεραπεύονται εκ γενετής τυφλοί, παραλυτικοί, να ανασταίνονται νεκροί!

Τα ακούμε όλα αυτά σαν μια ωραία ιστορία! Αλλά για σκεφτείτε τι είναι με έναν λόγο να εγείρεται παραλυτικός! Αυτή είναι η δύναμη του Αγίου Πνεύματος! Η οποία δεν σταμάτησε ποτέ! Είναι μια Ζώσα Δύναμη, η πρόσβαση στην οποία χαρίζεται όταν θέλει ο Θεός και όπου υπάρχει καθαρότητα.

«Άνθρωπον ουκ έχω!» Ο Χριστός αντικρίζοντας τον παραλυτικό θεώρησε ότι ήταν αρκετά 38 χρόνια ασθένειας! Και τον ελευθέρωσε! Οι Εβραίοι διαμαρτυρήθηκαν γιατί έκανε το θαύμα το Σάββατο! Αυτό είναι το γελοίο της ιστορίας! Άρχισαν να κάνουν ερωτήσεις στον θεραπευμένο, αλλά εκείνος δεν ήξερε καν ποιος τον θεράπευσε. Επανέλαβε μόνο τους λόγους που ο Χριστός τού είχε πει!

Ο Χριστός καθώς είχε ήδη διαφύγει μέσα στον κόσμο, τον ξαναβρίσκει στην συνέχεια στον Ναό. Και του λέει: «Πήγαινε τώρα, και μην αμαρτήσεις πλέον, γιατί μπορεί να σου τύχει τίποτα χειρότερο!» Είναι βαρύς ο λόγος του Χριστού! Συνδέει άμεσα την ασθένεια με την αμαρτία! Την αμαρτία, ως αστοχία του όντος! Ως παράβαση της αρχής της ζωής. Ως προσβολή και ασέβεια απέναντι στην ζωή!

Αυτό δεν σημαίνει πως δεν πληττόμαστε και από μια μολυσμένη από τον θάνατο ανθρωπότητα, σφραγισμένη με την εντροπία που η αποστασία από τον Θεό επέφερε! Δεν σημαίνει δηλαδή ότι όποιος αρρωσταίνει «φταίει», αφού είμαστε ούτως ή άλλως μέρος μιας ανθρωπότητας σε πτώση! Αυτό που πρέπει να δούμε είναι ότι ο Χριστός που είναι το απόλυτο, ο Κύριος της ζωής και του θανάτου, φέρνει τον πρώην παραλυτικό στο απόλυτο μέγεθος του εαυτού του.

Όχι αμαρτία! Όχι αστοχία! Ίαση!

Σχολιάζοντας την κραυγή «Άνθρωπον ουκ έχω», παρατηρούμε πως η κολυμβήθρα του Σιλωάμ ήταν σε πολυσύχναστο μέρος, μες στην αγορά, κόσμος πήγαινε κι ερχόταν! Αλλά φαίνεται πως καθένας νοιαζόταν για τις δικές του υποθέσεις, για τους δικούς του ανθρώπους! Κι εκείνος ο καημένος δεν είχε κάποιον να τον σπρώξει να μπει μέσα στην κολυμβήθρα!

Είναι συνταρακτική η εικόνα! Και δραματική η κραυγή! Νά όμως που εμφανίστηκε μπρός του ο Χριστός, ο Υιός του Ανθρώπου, και τον σήκωσε, τον ανόρθωσε! «Σήκω, και μην αμαρτάνεις πλέον για να μην σου συμβεί τίποτα χειρότερο!» Η ελληνική γλώσσα στην οποία γράφτηκαν τα Ευαγγέλια, οι ελληνικές λέξεις, μας δίνουν τα κλειδιά της ερμηνείας όσων περιγράφουν!

Η αμαρτία είναι η αστοχία! Η απομάκρυνση του ανθρώπου από τον στόχο του! Η απομάκρυνση από την Ζώσα Ζωή: την χαρά του, την ευτυχία του, την δημιουργικότητά του, την ανθοφορία του! Δεν ανθοφορεί πνευματικά! Δεν αποδίδει αυτό που η Δημιουργία φύτεψε μέσα του! Αυτό είναι η αμαρτία! Η αστοχία ως προς τον εαυτό μας, ως προς την Ζωή! Είναι η ασέβεια ως προς την ζωή μας! Ποιος ξέρει ο Χριστός τι είδε και γιατί τον προειδοποίησε!

Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί και πρωτάκουσα την ιστορία αυτή είπα μέσα μου: «Τώρα ξέρω τον ρόλο μου! Θα είμαι εκεί για να τους σπρώχνω όλους μέσα στην κολυμπήθρα να θεραπευτούν!» Μου έκανε εντύπωση που δεν τους έσπρωχναν όλους μέσα ώστε όλοι να θεραπευτούν!

Συγκλονιστική η αρχαία κραυγή της μοναξιάς: «Άνθρωπον ουκ έχω!» Δεν είναι η μοναξιά προνόμιο της εποχής μας! Και παράλληλα βλέπουμε την τρομερή ισχύ της αγιοπνευματικής Δύναμης που ενυπάρχει στον Υιό του Ανθρώπου, το συνταρακτικό γεγονός πως ο Χριστός με ένα του λόγο τον θεράπευσε! Λέμε πως ο Χριστός ήταν Θεός! Και φυσικά «Θεός» είναι για τον άνθρωπο, έτσι όπως είναι αποκομμένος από το Όλον του εαυτού του, από τις πλήρεις του δυνάμεις και δυνατότητες: από την Χριστότητά του!

Ο Χριστός είναι η οροφή, το ανώτερο σημείο: ο Υιός του Ανθρώπου, ο Υιός του Θεού: η υψηλότερη κορυφή του Εαυτού! Αφού λοιπόν ο Χριστός έκανε όλα αυτά τα θαύματα, σημαίνει πως μπορούμε κι εμείς! Εξάλλου το είπε και ο ίδιος: «Ά εγώ ποιώ, τούτων μείζονα υμείς ποιήσετε!» Το είπε ο ίδιος ο Χριστός πως μπορούμε να κάνουμε μεγαλύτερα θαύματα από αυτά που εκείνος έκανε! Δεν το λέμε εμείς αυτό! Ούτε έχουμε πρόθεση να προσβάλουμε την θειότητά του!

Εξάλλου αδελφούς μας αποκάλεσε! Όπως είπαμε προ ημερών, στην Ανάσταση ο Χριστός είπε στην Μαγδαληνή: «Πήγαινε και πες στους αδελφούς μου ότι αναστήθηκα και θα τους συναντήσω στην Γαλιλαία!» Αδελφούς αποκάλεσε τους μαθητές του! Αυτή η λέξη ορίζει διαπαντός την ισοτιμία της οριζόντιας σχέσης!

Όπως, εξάλλου, και οι δυο πρώτες λέξεις της Κυριακής προσευχής που ο ίδιος ο Χριστός έδωσε -«Πάτερ ημών»- οι οποίες δείχνουν και την κατακόρυφη και την οριζόντια διάσταση των πραγμάτων. Έχουμε δηλαδή όλοι έναν Πατέρα, είμαστε γεννήματα ενός υπέρτατου Όντος, ενός Δημιουργού! Αφού όλοι έχουμε κοινό Πατέρα, είμαστε αδέλφια!

Αν, λοιπόν, ο Χριστός ενσαρκώθηκε εδώ έχοντας εν ισχύι την Αγία Δύναμη του Πνεύματος, και θαυματούργησε ανασταίνοντας νεκρούς καθώς και τον ίδιο του τον εαυτό, αυτό σημαίνει πως η δυνατότητα αυτή, ακόμα κι αν δεν είχε πρόσβαση σ’ αυτήν ο άνθρωπος πριν από τον Χριστό, με το ότι ο Χριστός την χρησιμοποιεί για να αλλάζει πραγματικότητες, σημαίνει πλέον ότι κυκλοφορεί μέσα στο πνευματικό DNA μας! Είναι μέσα στην δυνατότητα του αναστημένου ανθρώπου!

Κάποτε πρέπει να σταματήσουμε να βλέπουμε τον άνθρωπο με τον μίζερο τρόπο που τον βλέπουμε: ως ένα αδύναμο, ανίσχυρο ον που είναι άθυρμα των περιστάσεων, και που αρρωσταίνει και πεθαίνει χωρίς να έχει λόγο για όλα αυτά! Αυτό που γνωρίζουμε, και η σύγχρονη επιστήμη με τρόπο αδιαμφισβήτητο κατέδειξε -υπεράνω πάσης προσδοκίας των θεολόγων!- είναι πως είμαστε συλλειτουργοί, συνυπεύθυνοι, συνδημιουργοί σ’ όλο αυτό που παίζεται! Και στην μικρή κλίμακα που καθένας αντιλαμβάνεται αλλά και στην μεγακλίμακα!

Δεν είμαστε, δηλαδή, παθητικοί αποδέκτες κάποιας δύναμης που μας έχει εδώ σαν πειραματόζωα και παρατηρεί τι θα κάνουμε! Είμαστε μέρη, σπινθήρες της δύναμης αυτής! Και εμπεριέχουμε όλη την δύναμη να νικήσουμε τον θάνατο στο επίπεδο εδώ που ενσαρκωνόμαστε. Γιατί αυτό είναι το ζητούμενο! Γνωρίζουμε πως ο Χριστός το διάστημα μετά την Ανάστασή του και μέχρι την Πεντηκοστή εμφανιζόταν στους μαθητές του «εν ετέρα μορφή»!

ΕΝ ΕΤΕΡΑ ΜΟΡΦΗ! Τον έβλεπαν, ζούσαν μαζί του, είχε «ύλη». Δεν ήταν ένα αιθερικό αποτύπωμα. Είχε «μορφή» Αλλά δεν ήταν η ύλη όπως την γνωρίζουμε! Ήδη την πρώτη μέρα της Ανάστασής του, τους φύσησε στο πρόσωπο μεταφέροντάς τους Πνεύμα Άγιο. «Όπως ο Πατέρας μου έστειλε εμένα στον κόσμο, έτσι αποστέλλω εγώ εσάς στον κόσμο! Ό,τι συγχωρείτε, θα μένει συγχωρημένο, ό,τι δεν συγχωρείτε, θα μένει κρατημένο!» Τους έδωσε, δηλαδή, εξουσία πάνω στα ανθρώπινα δρώμενα! Είναι πλέον Κύριοι της ζωής!

Οι απόστολοι έκαναν πάρα πολλά θαύματα, όπως αναφέρεται στις «Πράξεις». Ανέσταιναν νεκρούς! Δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει αυτό! Με την Δύναμη του Αγίου Πνεύματος, την ακατανίκητη Δύναμη της Ζώσας Ζωής, ανέσταιναν νεκρούς! Στον σημερινό Απόστολο αναφέρονται τα θαύματα του Πέτρου ο οποίος θεράπευσε ένα παραλυτικό παιδάκι οκτώ χρόνων, τον Αινεία, και ανέστησε την Ταβιθά.

Γονατιστός προσευχήθηκε, λέει, στον Χριστό! Τον Χριστό-Εαυτό του! Και είπε: «Σοι λέγω εγέρθητι!» και εκείνη αναστήθηκε! Δείτε για ποια εξουσία μιλάμε! Εξουσία πάνω στην ζωή και στον θάνατο! Αυτή η τρομερή δύναμη, είναι το ίδιο το ρεύμα της Ζωής, είναι ο ακατανίκητος, ορμητικός πνευματικός ποταμός που τα παρασύρει όλα!

Είναι απορίας άξιο πώς φτιάξαμε στον πλανήτη Γη μια κατάσταση τόσο τραγική! Να είμαστε τόσο αδύναμοι, να μην αυτο–ιώμεθα, να μην διαμορφώνουμε τις πραγματικότητες γύρω μας, να μην συλλειτουργούμε με το Όλο πράγμα! Να αναλογιστούμε την Δύναμη αυτή του Αγίου Πνεύματος! Είναι το Ζων ρεύμα της Ζωής. Αυτό που όταν σε διατρέχει σε υψηλότερη δόνηση από εκείνη που σου παρέχει την υλική, στοιχειώδη ύπαρξη -και κάνει τον νου, την καρδιά, τις αισθήσεις να λειτουργούν- θαυματουργεί!

Κατ’ αρχάς η Δύναμη αυτή είναι εντός μας! Οι ορθόδοξοι χριστιανοί την έχουμε λάβει με το χρίσμα κατά το μυστήριο της βάπτισής μας ως ευλογία εκ γενετής. Φυσικά κάθε πλάσμα επί της Γης μπορεί να έλξει την Δύναμη του Αγίου Πνεύματος! Η χάρις του Αγίου Πνεύματος είναι πάντοτε ανακαινιστική! «Ιδού εγώ τα κάνω όλα νέα!» Αυτό είναι ο Χριστός!

Δεν είναι ένας ακόμη θρησκευτικός ηγέτης, προφήτης, σοφός. Είναι η ρήξη με το παρελθόν! Η ρήξη με τον θάνατο! Ο Χριστός νίκησε τον θάνατο! «Ιδού εγώ τα κάνω όλα νέα!» Ζωή ατραυμάτιστη! Εμείς λέμε «ράγισε το τζάμι, δεν κολλάει…» Ο Χριστός το κάνει καινούργιο! «Τα κάνω όλα καινούργια!» Αυτό είναι ο Χριστός! Είναι η διάσταση του απολύτου!

Γι’ αυτό και ο άνθρωπος δυσκολεύεται να αναμετρηθεί με αυτή την διάσταση! Γιατί είναι απόλυτη! Και όταν βρεθεί μπροστά στο απόλυτο, πρέπει να το ομολογήσει! Αν το ομολογήσει, σημαίνει ότι το εμπεριέχει! Σημαίνει ότι αναλαμβάνει την ευθύνη της θειότητάς του!

Ο άνθρωπος όμως αρνείται να αναλάβει την ευθύνη της Χριστότητάς του! Τον βολεύει να είναι κάτι λιγότερο. Τον βολεύει να είναι δούλος, οπαδός, χρησιμοποιήσιμος! Να είναι ο θρησκευόμενος που προσκυνά! Είναι πιο «κοντά» σ’ αυτό! Γιατί, αν δεν το ήθελε, θα διαμαρτυρόταν! Θα διαμαρτυρόταν εσωτερικά, πνευματικά. Πράγμα που δεν το κάνει!

Κοιτάζει πώς θα διεκπεραιώσει την παρουσία του στην μικροκλίμακά του εδώ! Και χάνει την σχέση του με το Απόλυτο! Την οποία εντούτοις εμπεριέχει! Χάνοντάς την, διακόπτει τον κρίκο της αλυσίδας που τον συνδέει με την Ζώσα Ζωή πέρα από τον χωροχρόνο και τις δεσμεύσεις του, πέρα από τα χωροχρονικά καρέ που παίζονται εδώ στην Γη όπου ενσαρκώθηκε!

Ενσαρκώθηκε για να ομολογήσει την Ζωή μέσα σε συνθήκες διττότητας, μέσα σε συνθήκες, δηλαδή, όπου υπάρχει εναντίωση προς την Ζωή! Να βεβαιώσει την Ζωή με την Ζωή του! Με Ζώσα Ζωή! Έτσι την ανασταίνει από τον θάνατο των πτωτικών πεδίων! Να την βεβαιώσει στην απόλυτή της διάσταση! Να την βεβαιώσει ως θρίαμβο πάνω στον θάνατο!

Αυτό το σημείο έχουμε χάσει, καίτοι είμαστε χριστιανοί. «Χριστιανός» είναι ο άνθρωπος που εμφορείται με Χριστό, γνωρίζει δηλαδή και ζει το ότι εμπεριέχει τον Χριστό. Και καλείται να εκφράσει την Χριστότητά του, που σημαίνει να νικήσει τον θάνατο! Θα μου πείτε, τον έχει νικήσει κανείς εκτός από τον Χριστό; Κάποιοι τον νίκησαν μέσα στην ιστορία!

Κάποια όντα δεν χρειάζεται να τον νικήσουν, γιατί είναι πέρα από τον θάνατο. Γνωρίζουμε τους Αβατάρ που εμφανίζονται χωρίς να έχουν γεννηθεί ποτέ και χωρίς να πεθάνουν! Έρχονται, κάνουν την δουλειά τους, και ξαναφεύγουν! Ο Ηλίας ήταν ένσαρκος άγγελος! Δεν γεννήθηκε ποτέ, δεν πέθανε ποτέ. Αναλήφθηκε! Ο Μελχισεδέκ επίσης: απάτωρ, αμήτωρ και αγενεαλόγητος! Δεν γεννήθηκε ποτέ, δεν πέθανε ποτέ!

Υπήρξαν και υπάρχουν τέτοια όντα που διέρχονται από τον δικό μας τον μαχαλά! Το ζήτημα είναι ο άνθρωπος να προσδιοριστεί πάνω στο ορόσημο της διαδρομής και της ιστορίας του που είναι ο Χριστός! Ο απόλυτος εαυτός του! Το σημείο του Εαυτού του που νίκησε τον θάνατο! Να αντιληφθεί ότι αυτό τον αφορά όχι σαν μια ιστορία, σαν θρησκευτικό γεγονός ή σαν μια δράση ενός Θεού που, εντούτοις, για κάποιο λόγο ήρθε εδώ και ήταν τόσο ανόητος ώστε να αφήσει να τον σταυρώσουν οι άνθρωποι!

Πρόκειται για μία αρχετυπική ιστορία που μας λέει πάρα πολλά. Και το κεντρικό της σημείο είναι πως μας καλεί να ανακτήσουμε την δύναμη μας, να γυρίσουμε να δούμε τον εαυτό μας στην ολότητά του, και να πάψουμε επιτέλους να μας αρκούν τόσο λίγα! Η Μαρί, το σπουδαίο αυτό ον που αξιωθήκαμε κάποιοι από μας να γνωρίσουμε, έλεγε πόση εντύπωση της έκανε από παιδί που οι άνθρωποι αρκούνται με τόσο λίγα!

Πώς εξαντλείται το αίτημά τους για την ζωή μόνο στην επιβίωσή τους, ή ακόμα χειρότερα, στην επιβολή τους επί των άλλων. Πώς ο εσωτερικός τους εαυτός δεν διαμαρτύρεται! Δεν είμαστε φτιαγμένοι για τόση «σμίκρυνση»! «Πατικωμένος» είναι πνευματικά ο άνθρωπος. Γι’ αυτό και δεν βολεύεται! Στην πραγματικότητα αυτό δεν είναι απληστία! Ο άνθρωπος δεν ξέρει ίσως να βρει διέξοδο, να πάει στην κοίτη του ποταμού μέσα από τον οποίο προέρχεται! Να επανατροφοδοτηθεί από τις δυνάμεις του Όλου τις οποίες εμπεριέχει! Γιατί γεννήθηκε με αυτές, πνευματικά! Αναζητά την δικαίωσή του, την ευχαρίστησή του, την ισορροπία μέσα σ’ αυτό που μπορεί να ελέγξει! Γιατί, εντέλει, η σχέση μας με το Απόλυτο, μας θέτει μπροστά στην απόλυτη αλήθεια του εαυτού μας.

Εκεί ο άνθρωπος δεν μπορεί να διαχειριστεί τα πράγματα με τον τρόπο που τα διαχειρίζεται με τον γραμμικό νου, μέσα στο εγώ και στον μικρόκοσμό του. Εντάσσεται σε άλλα μεγέθη, στα οποία πρέπει να υπαχθεί! Και γι’ αυτό ο πνευματικός κόσμος ανήκει σ’ αυτούς που είναι απλοί, καθαροί, άδειοι! Ικανοί δηλαδή να επικοινωνήσουν με το Όλο πράγμα! Ικανοί να τους διαπεράσει το Ζων ρεύμα της Ζωής, η Ζώσα κατάσταση της Ζωής!

Για να την ενστερνιστούν και να την διοχετεύσουν περαιτέρω. Ας μείνουμε σ’ αυτό το σημείο, που το σημερινό Ευαγγέλιο μας δείχνει: την χωρίς όρια δύναμη του Αγίου Πνεύματος! Όχι μόνον να θεραπεύει, ακόμα και αυτά που είναι αδιανόητα για τον νου -εκ γενετής ασθένειες!- αλλά να ανοίγει το πανόραμα των δυνατοτήτων της Ζωής σε διαστάσεις, επίπεδα και δυνατότητες ανέγγιχτες από την ανθρώπινη αντίληψη όπως λειτουργεί αυτή την στιγμή.

Αλλά για να μην εξοντωθούμε από όσα ειπώθηκαν, το βέβαιον είναι πως χρειάζεται να αντιληφθούμε ότι αυτό που κάνει τον άνθρωπο ικανότερο να ζήσει το Όλον του εαυτού του είναι η απλότητα, είναι η αφαίρεση του περιττού, είναι η επικέντρωση στο αληθινό, είναι ο καθαρισμός του εαυτού από το συμφέρον, είναι η ικανότητά του να ρέει ανεμπόδιστα μες στην ροή της ζωής, είναι η απλότητα με την οποία να παίρνει και να δίνει. Αυτό που είναι τόσο δύσκολο!

Βλέπουμε πόσο ο άνθρωπος χρειάζεται την εξουσία, είτε από την μία της όψη, ως εξουσιαστής, είτε από την άλλη, ως εξουσιαζόμενος. Είναι πολύ δύσκολο να είναι ο άνθρωπος ελεύθερος, να διαχειρίζεται δηλαδή ο ίδιος τον εαυτό του! Να αναλαμβάνει ο ίδιος την ευθύνη για τον κόσμο του!

Ο Καζαντζάκης έλεγε: «Να λες: εγώ μονάχος μου έχω την ευθύνη να σώσω τον κόσμο! Αν δεν σωθεί, εγώ φταίω!» Δεν το λέω αυτό για να ενοχοποιηθούμε! Προς Θεού! Αλλά πράγματι «ο Θεός και ένας άνθρωπος αποτελούν πλειοψηφία!» Μην θεωρήσουμε ποτέ τον εαυτό μας ασήμαντο μέσα στο Όλο πράγμα.

Δεν υπάρχει τίποτα ασήμαντο στην Δημιουργία! Ό,τι υπάρχει, γνωρίζει το χέρι που το φύτεψε, τον λόγο της ύπαρξής του! Μην υποτιμήσουμε ποτέ τον εαυτό μας και την δύναμή μας, και θεωρήσουμε ότι τα μεγάλα αφορούν άλλους, εκλεκτούς και «χαρισματικούς».

Ο Χριστός έσπασε τα ανθρώπινα ιερατεία! Βέβαια, τάχιστα τα ξανάχτισαν στο όνομά του! Δεν πρόλαβε να φύγει, και ξανάστησαν οι «χριστιανοί» το μαγαζί, ίδιο και χειρότερο με εκείνο των Φαρισαίων που βρήκε τότε. Όμως η αλήθεια του Χριστού είναι πέρα από ό,τι έχτισαν στο όνομά του! Είναι μέσα στην Δύναμη που ζει κανείς όταν τον επικαλείται! Όταν τον επικαλείται με Ζώσα Ζωή, όχι ως ένα Θεό έξω από αυτόν, αλλά ως τον ίδιο του τον Εαυτό!

Το υψηλότερο σημείο του Εαυτού! Την Χριστότητά μας καλούμαστε να ανακαλύψουμε, να ζήσουμε και να εκφράσουμε. Ζούμε σε μια εποχή πάρα πολύ ενδιαφέρουσα. Συμβαίνουν πράγματα τεράστιας σημασίας πάνω στην Γη! Η Γη κατακλύζεται από όντα που μεταφέρουν από άλλα σημεία της Δημιουργίας Φως και Ζώσα Δύναμη!

Η ανθρωπότητα βρίσκεται σ’ ένα μεγάλο κατώφλι! Τα γεγονότα θα γίνουν ραγδαία! Θα περάσουμε, θέλουμε δεν θέλουμε, σε μια άλλη κατάσταση. Γιατί απλώς η κατάσταση που ζούμε τώρα δεν αντέχεται! Και, αν υπάρχει μια έξαρση του «κακού» και προσπαθούν να υποδουλώσουν τον άνθρωπο μέσα από τον έλεγχο πάνω του - στο τι κάνει, τι πληροφορείται κ.λπ. αφού διαρκώς επιδιώκουν την εξόντωση μας-, εντούτοις δεν είναι τόσο απλό!

Το κακό μπορεί να φωνάζει και να φαίνεται ότι είναι ισχυρό, στην πραγματικότητα όμως δεν είναι τίποτα! Δεν ξέρουμε ποια στιγμή τα όντα του φωτός θα κάνουν την καθοριστική κίνηση και θα διαλυθεί όλο αυτό που κτίζεται εις βάρος του ανθρώπου! Γιατί ο άνθρωπος είναι εικόνα και ομοίωση Θεού, και δεν πρόκειται ο Θεός να αφήσει τον άνθρωπο απροστάτευτο.

Αυτά που παίζονται είναι τεράστια. Κυκλοφορεί στο facebook βίντεο με ομιλία τέως υπουργού άμυνας της Αυστραλίας! Να δείτε πόσο απληροφόρητοι είμαστε! Όλη η εικόνα που μας δίνουν για τον κόσμο είναι ψευδής. Όλα όσα ακούμε από το πρωί μέχρι το βράδυ είναι ένα ψέμα. Η τηλεόραση λέει ψέματα, οι πολιτικοί λένε ψέματα, οι θρησκείες λένε ψέματα.

Φυσικά, υπάρχουν ψήγματα αλήθειας, αλλά είναι τέτοιο το σύστημα χειραγώγησης και ελέγχου του ανθρώπου που χρειάζεται να είσαι πολύ καθαρός για να μπορείς να αντιληφθείς τι είναι αλήθεια και τι ψέμα! Δεν έχουμε καμία πληροφόρηση για το τι παίζεται αυτή την στιγμή. Στο βίντεο αυτό, ακούμε τον πρώην υπουργό άμυνας του Καναδά να λέει σημεία και τέρατα.

Μιλάει για UFO, για τις επισκέψεις των ΑΤΙΑ που είναι γνωστές σε όλες τις κυβερνήσεις! Είπε πως πρόκειται για πολλές διαφορετικές φυλές! Απευθύνθηκε σε δημόσια πρόσωπα έχοντας μαζέψει ένα τεράστιο υλικό που τεκμηριώνει όσα λέει. Είπε ότι οι διαφορετικές αυτές φυλές έχουν διαφορετικές προθέσεις. Εκατομμύρια χρόνια τώρα επισκέπτονται την Γη! Λέει ότι ζουν ανάμεσά μας! Δεν είναι απαραίτητα αγαθές οι προθέσεις τους.

Κάποιες φυλές έρχονται για να απομυζήσουν την ενέργεια του ανθρώπου και να τον χρησιμοποιήσουν σαν μπαταρία, κάποιες άλλες για να τον προστατεύσουν! Είναι μία πραγματικότητα οι εξωγήινοι! Υπάρχουν αποδείξεις για απαγωγές ανθρώπων, αλλά και απαγωγές εξωγήινων από ανθρώπους. Είναι πράγματα γνωστά. Οι κυβερνήσεις τα γνωρίζουν.

Είμαστε, φυσικά, παντελώς ανέτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τα ενδεχόμενα αυτών των πραγματικοτήτων με τρόπο διαφορετικό από αυτόν που αντιμετωπίζουμε τα του οίκου μας -δηλαδή με ανοησία, βία, υπεροψία. Ο άνθρωπος υπερηφανεύεται τόσο ότι είναι νοήμον ον, homo sapiens, αλλά οι πράξεις του μόνο νοήμονες δεν είναι! Σάπισε από την πολλή νοημοσύνη! Είναι τόσο αβυσσαλέα καταστροφικός και αυτοκαταστροφικός! Καταστρέφει το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζει, κατ’ αρχάς!

Μέσα από την έξαρση της αλαζονείας του ανθρώπου τον 20ο αιώνα με την εξέλιξη της επιστήμης, και την θριαμβολογία της αυτονόμησης του από το θείον που τον καταδυνάστευε, βλέπουμε πως απλώς άλλαξε τις λέξεις! Τον καταδυνάστευε μια λέξη! Την βάφτισε αλλιώς! Η ίδια δυναστεία είναι! Γιατί τότε δεν μπορεί μέσα από τον νου του -αν είναι τόσο σοφός!- να βρει την χαρά, να βρει την ευτυχία, να βρει την δημιουργικότητα, να βρει τον προορισμό του; Να βρει τρόπους να θεραπεύεται!

Και εντέλει να βρει τον τρόπο να μην πεθαίνει! Να βρει τον τρόπο να ανοιχτεί σε ένα σύμπαν που είναι νοήμον, ατέρμονο, ατέρμονων δυνατοτήτων και δυνάμεων Ζωής! Ο ίδιος είναι έξω από την Γιορτή του κόσμου! Είναι έξω από την Γιορτή ο άνθρωπος! Συμβαίνει μια Γιορτή στο σύμπαν, και ο άνθρωπος είναι απέξω. Έχει τον τρόπο όμως, αν θέλει, να βγει από αυτή την κατάσταση! Και κυρίως δεν έχει κανέναν ανάγκη για να το κάνει αυτό!

Αυτή είναι και η μεγάλη ανατροπή που σπάει το κατεστημένο των ιερατείων, των μεσαζόντων, αυτών που «ξέρουν», και για να σου πουν πρέπει να σε χρησιμοποιήσουν, να σε χειραγωγήσουν, να σε εκμεταλλευτούν, είτε υλικά είτε ψυχολογικά, είτε συναισθηματικά, είτε πνευματικά! Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε ανάγκη τα σοφά όντα, και όσους προηγούνται σ’ αυτόν τον δρόμο! Πολλώ δε μάλλον τους αγγέλους!

Είναι οι αδελφοί μας! Ό,τι πιο προσφιλές! Ο άνθρωπος όμως δεν έχει ανάγκη την εξουσία, και το επακόλουθο της, την βία, οι οποίες του ασκούνται από κάθε κατεύθυνση. Αν πολλές φορές μιλάμε για την τεράστια πνευματική προσφορά του Όσσο κατά τον 20ο αιώνα, είναι γιατί πραγματικά δεν άφησε τίποτα όρθιο! Ελευθέρωσε τον άνθρωπο από κάθε μορφής ψευδαίσθηση του νου του! Του έδειξε τον απόλυτο δρόμο προς την ελευθερία!

Ποιος τον άκουσε; Όσο ζούσε, τον θεώρησαν γραφικό και στην συνέχεια επικίνδυνο, αφού τα έβαλε με την εξουσία: με τον Ρήγκαν και με τον Πάπα! Σκεφτείτε πόσο τους ενόχλησε για να τον δολοφονήσουν! Δεν ήταν αρεστός ούτε στην Δύση αλλά ούτε και στην Ινδία, την πατρίδα του! Γιατί και εκεί υπάρχει ένα αντίστοιχο κατεστημένο που θέλει τους ανθρώπους δέσμιους -πέρα από τα σοφά και άγια όντα που υπάρχουν εκεί, και ουδείς το αμφισβητεί αυτό!

Εμείς ζήσαμε μια Ινδία πίσω από την Ινδία του φολκλόρ, μια Ινδία εξαθλιωμένη που ούτε σε ζώα δεν αξίζει! Δεν αξίζει ο άνθρωπος στο όνομα καμίας θρησκείας και καμίας πίστης τέτοια μοίρα! Ο άνθρωπος είναι εν δυνάμει Θεός! Και από όποια πλευρά κι αν τον πλανούν, του λένε ψέματα και τον διαχειρίζονται, είναι εξίσου καταγγελτέο και απαράδεκτο.

Δεν τον ήθελαν τον Όσσο στην Ινδία καθόλου! Φρόντιζε κι αυτός να τους προκαλεί με τα κοάν του! Τον είχαν κατακρίνει γιατί δεν έκανε φιλανθρωπία! Οι «φιλάνθρωποι»! «Κάντε φιλανθρωπία εσείς!» τους απαντούσε! «Ο Χριστός απαρνήθηκε τον πλούτο! Εγώ απαρνήθηκα την φτώχεια!» Με κάτι τέτοια τους τρέλαινε!

Ήταν βολικό να τον θεωρούν απατεώνα. Εκείνος όμως τους ενέπαιζε, και πολύ καλά έκανε! Η «φιλανθρωπία» -γι’ αυτό και ο Στέλιος απεχθάνεται αυτή την λέξη- είναι πολύ μειωτική! Ο άνθρωπος δεν είναι αντικείμενο φιλανθρωπίας των συνανθρώπων του! Αυτή η αντίληψη διαιωνίζει την αλαζονεία, την διαιρετικότητα και την αδικία! Είναι κάποιοι «φιλάνθρωποι» οι οποίοι ελεούν τους φτωχούς!

Ενώ η αλήθεια είναι πως οι ίδιοι τους παράγουν και τους συντηρούν, για να τους ελεούν, και στην συνέχεια να απολαμβάνουν οι ίδιοι αυτά που στο τέλος θα επιστρέψουν σε εκείνους! Δεν θα γλιτώσουν εξάλλου τον λάκκο όσα χρήματα κι αν έχουν! Ένας σοφός, ένα αγνό ον δεν έρχεται εδώ για να ελεήσει τον κόσμο! Παρεμπιπτόντως βοηθά σε όλα τα επίπεδα τους ανθρώπους. Όχι όμως για να στήσει μαγαζιά «φιλανθρωπίας»! Τέτοια μαγαζιά είχαν στήσει και οι Εβραίοι την εποχή του Χριστού με την περίφημη «δεκάτη».

Γνωρίζουμε την ιστορία του πλουσίου που εμφανίζεται στον Χριστό και του λέει πόσο καλός είναι, πόσο πιστός, πόσο συνεπής στα θρησκευτικά του καθήκοντα, πώς ανελλιπώς καταθέτει την δεκάτη! «Γιατί δεν λυτρώνομαι;» τον ρώτησε! Και ο Χριστός τότε είπε ό,τι πιο ανατρεπτικό: «Άφησέ τα όλα και ακολούθησέ με!» Ποιός αντέχει τέτοιο απόλυτο μέγεθος!

Ποιός αντέχει το κάλεσμα του Απολύτου; «Άφησέ τα όλα και ακολούθησέ με!» Και τα μάζεψε κι έφυγε! «Γιατί ήταν πλούσιος λίαν!» Είχε πολλά να χάσει! Δεν τού ’κανε ο Χριστός! Ήθελε άλλο αφεντικό. Αυτά να τα σκεφτούμε, γιατί μας αφορούν! Είναι άβολες αλήθειες, αλλά δείχνουν την πραγματικότητα στην οποία βρισκόμαστε!

Το μήνυμα είναι να σκεπτόμαστε και να αποφασίζουμε οι ίδιοι για τον εαυτό μας! Να μην είμαστε χειραγωγήσιμοι από κανέναν! Να βρούμε τρόπους ανάπτυξης συμβατούς προς τον εαυτό μας, την προσωπικότητά μας, την θέλησή μας! Να αναπτύξουμε τις πνευματικές «κεραίες», τις πνευματικές μας δυνατότητες επικοινωνίας με το Όλο πράγμα! Ώστε να ζήσουμε μια ζωή σε μεγαλύτερη πληρότητα και βάθος, σε αληθινή προοπτική σύνδεσης με το Όλο πράγμα! Όχι παθητικά, αλλά ενεργητικά.

Δεν είναι τυχαίο που οι Έλληνες δεν έκαναν διαλογισμούς με κλειστά τα μάτια! Η ελληνική οδός είναι με ανοιχτά τα μάτια! Ο Έλληνας κόμισε κάτι καινούργιο στον παγκόσμιο πολιτισμό! Ο ορθός Λόγος που πολλές φορές μακαρίσαμε με τον Φοίβο στην Ινδία, βλέποντας να καταπατείται με βάναυσο τρόπο, είναι η κατ’ ενώπιον εμπειρία της Αλήθειας!

Σκέφτηκα τον Οδυσσέα, αυτόν τον αρχετυπικό Έλληνα που με κάθε τρόπο μηχανεύεται την σωτηρία του! Δεν θα άφηνε σε καμία περίπτωση την αγελάδα να τρώει την τροφή του κι αυτός να πεθαίνει! Και να λέει: «Χαίρε αγελάδα!» Ο Οδυσσέας θα την έκανε παστή νά ’χει να τρώει μέχρι να φτάσει στην Ιθάκη!

Δεν το λέω αυτό περιφρονώντας τα ζώα! Ούτε δικαιώνοντας την σκληρότητά μας προς αυτά! Η ανθρώπινη αξία όμως είναι υπέρτερη, έως ότου η συνείδηση του ανθρώπου κατανοήσει τι παίζεται και επανέλθει στο σημείο εκείνο όπου, όχι μόνον δεν θα χρειάζεται να σκοτώνει τα ζώα, αλλά θα τελειώσει το δράμα όλης της Δημιουργίας εκείνης που έχει συμπαρασύρει με την πτώση του!

Πολλές φορές μακαρίσαμε την τύχη μας που προερχόμαστε από τον πολιτισμό του Λόγου βλέποντας τον άνθρωπο να παραδίδεται ανεξέλεγκτα σε ανεξέλεγκτες μεταφυσικές! Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ζήσαμε το ζεστό ρεύμα της αγάπης των ανθρώπων εκεί! Ούτε είμαστε αδαείς ως προς τον πνευματικό πολιτισμό της Ινδίας και τα πνευματικά μεγέθη που έχει αναδείξει. Όμως δεν έχουν καταφέρει να βγάλουν από την αμάθεια και την εκμετάλλευση την χώρα τους!

Κανείς δεν ακούει, εξάλλου, ούτε θέλει τα θεϊκά όντα. Τα θέλουν όλοι μόνο για να παίρνουν ενέργεια, να φορτίζουν τις μπαταρίες τους οι υποτιθέμενοι αναζητητές, και κατόπιν να συνεχίζουν το παιγνίδι όπως το κατανοούν και επιλέγουν! Κανείς δεν θέλει το απόλυτο! Γιατί το απόλυτο είναι φανερό σε εκείνον που θέλει να το δει! Δεν το θέλει όμως!

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα από το ότι ο άνθρωπος θέλει τον Θεό και την αλήθεια! Αντιθέτως κάνει τα πάντα για να μην ξέρει! Κάνει τα πάντα για να μην έρθει σε επαφή με το απόλυτο του εαυτού του! Γιατί μέσα στο ελάχιστο του εγώ του, μπορεί να είναι μόνος κύριος και βασιλιάς! Στο τίποτά του! Όσο διαρκεί η ζωή του!

Γιατί ο άνθρωπος το μόνο που δεν αντέχει είναι να παραδοθεί! Αλλά ξέρουμε ότι μέσα στην πράξη της παράδοσης βρίσκεται η λύτρωση του ανθρώπου. Όχι την παράδοση σε άνθρωπο ή σε ιδέα! Μία παράδοση υπάρχει: η παράδοση στην ΑΓΑΠΗ! Ο ερωτευμένος γνωρίζει την αρχετυπική κίνηση του να χαθεί μέσα στον άλλον! Να ζήσει την μέθεξη! Να ξαναζήσει την αρχεγονική ενότητα που έχασε!

Εντούτοις, ο άνθρωπος κάνει όλα τα ενάντια καθώς είναι αποσπασμένος από το Όλον, αποστάτης από το μυστήριο της ενότητας! Ο «άλλος» είναι ξένος όταν δεν είναι εχθρός! Δεν μπορεί όμως έτσι να ζήσει την καρδιά του κόσμου, το ζεστό ρεύμα της αγάπης η οποία τον καλεί! Αλλά αυτή η αγάπη τού ζητά αγάπη! Να γίνει αυτό που είναι: αγάπη! Για να αγαπήσει πρέπει να παραδοθεί στην αγάπη!

Να αφήσει αυτό το κέλυφος της προσωπικότητας που έχει φτιάξει ως τοίχο άμυνας (ή και επίθεσης) σε ένα κόσμο «ξένο». Την «προσωπικότητα» που από γεννήσεως έχουν φροντίσει να του διαμορφώσουν έτσι θανατόφιλα και διαχωριστικά. Και που ο ίδιος την διανθίζει με περισσότερο διαχωρισμό, ατομισμό, αλλά και αλαζονεία! Οι πιο προχωρημένοι θεωρούν ότι απέβαλαν αυτό που τους έχτισαν οι άλλοι! Και έβαλαν στην θέση του το δικό τους ψέμα!

Δεν θα έπρεπε να σταματήσουμε ποτέ να αναζητούμε την ελευθερία μας έως τέλους! Να μη βολευτούμε με τίποτα λιγότερο από την θειότητά μας! Να μην πιστέψουμε ποτέ τίποτα και κανέναν που περιορίζει την αντίληψή μας για τον άνθρωπο σε αυτό που γνωρίζουμε τώρα. Ο άνθρωπος δεν είναι αυτό που βλέπουμε γύρω μας. Γι’ αυτό και είναι εντέλει πολύ πετυχημένο αυτό που έγραψαν για τον Χριστό στο σταυρό, είτε το εννοούσαν, είτε ήταν περιπαιχτικό: ΊΔΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ!

Νά ο Άνθρωπος! Ο Χριστός είναι ο Άνθρωπος! Ο σύνολος Άνθρωπος! Ο Άνθρωπος με φτερά! Όσο ο άνθρωπος περπατά, ακόμα κι αν τρέχει γρήγορα με τη νοημοσύνη του, παραμένει γειωμένος! Δεν πετά! Δεν μπορεί να απογειωθεί! Όλος ο πολιτισμός που έχει δημιουργήσει τον γειώνει στην παρουσία του εδώ στην Γη, η οποία στο τέλος τον βάζει μέσα της! Και αυτό είναι το happy end! Ελπίζοντας πως κάτι μεταφυσικό θα συμβεί «μετά».

Δεν υπάρχει όμως πριν και μετά! Αλλά μια ενιαία εξωχρονική συνείδηση με την οποία είτε συνδέεσαι είτε όχι. Οι Έλληνες δεν είναι μεταφυσικοί! Είχαν φυσική αντίληψη για την σύνολη πραγματικότητα! Μια πραγματικότητα ενιαία και φυσική: Ζωή Ζώσα μ’ ανοιχτά τα μάτια!

*