Η αγάπη ως θεϊκό ολόγραμμα

Η αγάπη μελίζεται χωρίς να διαιρείται! Το «κακό» που είναι πάντοτε η άρνηση της αγάπης, μερίζεται διαιρούμενο. Η αγάπη εμπεριέχει το Όλον, ΕΙΝΑΙ το Όλον! Όταν αγαπάς, είσαι μέσα στην αγάπη, μέσα στο όλο πράγμα. Ρέεις μέσα στην αγάπη! Ο άνθρωπος έχει, εντούτοις, δικαίωμα να «προτιμά» τα πρόσωπα με τα οποία μοιράζεται την συναισθηματική του κυρίως εγγύτητα. Αλλά δεν εξαιρεί από την αγάπη του κανέναν, δεν διαιρεί τον κόσμο, δεν αποκόπτει κανέναν. Η προσκόλληση σε ένα πρόσωπο, το «όλα σε ένα πρόσωπο» δεν είναι παρά επιλογή του μέρους έναντι του όλου! Τότε δεν μελίζεσαι αλλά διαιρείσαι! Η αίρεση είναι πάντοτε το μέρος έναντι του όλου που η αλήθεια είναι! Αισθήματα μεριστικά είναι αίρεση της ψυχής! Αναίρεσή της! Αρνείσαι τότε το Όλον! Αυτά για τον έρωτα καθ’ ό μεριστικό αίσθημα! Ό,τι μελίζεται, ανήκει στο Όλον, και το Όλον υπηρετεί! Σε ευεργετεί και ευεργετεί το παν!

*