Η δύναμη της Δημιουργικής σκέψης

 "Όσο παράξενο κι αν φαίνεται, υπάρχει μια μυστική Δύναμη που είναι ικανή να μεταβάλλει τόσο ριζικά τη ζωή μας, ώστε ύστερα απ’ αυτή τη διαδικασία να μην σ’ αναγνωρίζουν σχεδόν οι φίλοι σου, αλλά κι εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου.

Αυτή η μυστική αλλά απόλυτα αληθινή δύναμη, μπορεί να μας πάρει σήμερα, τώρα, από τη μέση της αποτυχίας, της καταστροφής, της μιζέριας, της απόγνωσης, και στο ανοιγόκλεισμα του ματιού, όπως είπε ο Παύλος, να λύσει τα προβλήματά μας, να μας απελευθερώσει από τα δεσμά και να μας τοποθετήσει ασφαλείς, σωστούς κι ευτυχισμένους πάνω στο δρόμο της ελευθερίας και των ευκαιριών.

Η μυστική αυτή Δύναμη μπορεί να μας διδάξει όλα όσα πρέπει να ξέρουμε, αρκεί να είμαστε δεκτικοί και να θέλουμε να μάθουμε.

Η εκπληκτική αυτή Δύναμη, αν και μυστική, δεν παύει να είναι πραγματική. Δεν πρόκειται για φανταστική έννοια, αλλά για το πρακτικότερο πράγμα στον κόσμο. Η ύπαρξή της είναι γνωστή σε χιλιάδες ανθρώπους σ’ ολόκληρο τον κόσμο, όπως ήταν επίσης γνωστή και σε ορισμένες φωτισμένες ψυχές για δεκάδες χιλιάδες χρόνια. Η Δύναμη αυτή δεν είναι άλλη από την πρωτογενή Δύναμη της Ύπαρξης, και η ανακάλυψή της είναι το Θεϊκό δικαίωμα κάθε ανθρώπου. Είναι δικαίωμα και προνόμιο όλων μας να έρθουμε σε επαφή μ’ αυτή τη Δύναμη και να της επιτρέψουμε να λειτουργήσει μέσα στο σώμα, στο νου και στην υπόστασή μας, έτσι ώστε να μην έρπουμε πια ανάμεσα στους περιορισμούς και στις δυσκολίες αλλά να μπορούμε ν’ ανυψωνόμαστε με φτερά σαν του αετού στο βασίλειο της κυριαρχίας και της χαράς.

Πού βρίσκεται, λοιπόν, αυτή η θαυμαστή Δύναμη; Η απάντηση είναι απλούστατη: η Δύναμη αυτή βρίσκεται μέσα στη συνειδητότητά μας, στο έσχατο μέρος που θα έψαχνε κανείς. Ακριβώς μέσα στη νοητικότητά μας υπάρχει μια πηγή ενέργειας που είναι πιο δυνατή από τον ηλεκτρισμό, πιο δυνατή κι από την ισχυρότερη εκρηκτική ύλη, μια ενέργεια απεριόριστη κι ανεξάντλητη. Το μόνο που χρειάζεται, είναι να έρθουμε σε συνειδητή επαφή μαζί της για να την ενεργοποιή-σουμε στις υποθέσεις μας, και τότε όλα τα θαυμαστά αποτελέσματα θα είναι δικά μας. Αυτό είναι το αληθινό νόημα Βιβλικών ρήσεων όπως: «Η Βασιλεία του Θεού είναι μέσα σας» και «Να ζητάτε πρώτα τη Βασιλεία του Θεού και όλα αυτά θα σας προστεθούν».

Η Εντός Δύναμη, το Εσωτερικό Φως ή η Πνευματική Ιδέα παρομοιάζεται στη Βίβλο με παιδί. Ο συμβολισμός αυτός έχει τη δική του πανέμορφη λογική, και όπως η ψυχή θεωρείται πάντοτε σαν γυναίκα έτσι και η Πνευματική Ιδέα που γεννιέται από την ψυχή χαρακτηρίζεται σαν παιδί. Η συνειδητή ανακάλυψη ότι έχουμε μέσα μας αυτή τη Δύναμη, και η αποφασιστικότητά μας να την χρησιμοποιήσουμε, αποτελεί την γέννηση του παιδιού. Είναι δε πολύ εύκολο να διαπιστώσουμε πόσο κατάλληλος είναι αυτός ο συμβολισμός, γιατί το βρέφος που γεννιέται στη συνειδητότητα είναι μια τόσο ισχνή και αδύναμη οντότητα, όπως και κάθε νεογέννητο παιδί, και χρειάζεται την ίδια προσεκτική φροντίδα και προφύλαξη που χρειάζεται και το νεογνό στις πρώτες του μέρες. Ύστερα πάντως από λίγο καιρό, όσο περνούν οι εβδομάδες, το παιδί μεγαλώνει και δυναμώνει, ώσπου έρχεται ο καιρός που μπορεί πια μόνο του να φροντίζει τον εαυτό του. Και τότε μεγαλώνει και αυξάνει σε σοφία και δύναμη, δεν χρειάζεται πια την φροντίδα της μάνας, έχει φτάσει στην φάση του άντρα και ξεπληρώνει το χρέος του αναλαμβάνοντας τη φροντίδα της. Έτσι και η ικανότητα να είμαστε σε επαφή με την μυστική Δύναμη που υπάρχει μέσα μας, ισχνή κι ανήμπορη στην αρχή, θα αναπτυχθεί σιγά σιγά μέχρι που θα της επιτρέψουμε να φροντίζει όλη τη ζωή μας.

Η ιστορία της ζωής του Ιησού, που αποτελεί την κεντρική μορφή της Βίβλου, δραματοποιεί κατά τέλειο τρόπο αυτή την αλήθεια. Περιγράφεται ότι γεννήθηκε από παρθένο, μέσα σε ένα φτωχικό στάβλο, και γνωρίζουμε πως μεγάλωσε για να γίνει ο Σωτήρας του κόσμου. Με τον βιβλικό συμβολισμό, η παρθένος ψυχή αντιπροσωπεύει την ψυχή που προσβλέπει στο Θεό και μόνο∙ είναι δε αυτή η κατάσταση της ψυχής στην οποία έρχεται να γεννηθεί το παιδί ή η Πνευματική Ιδέα. Όταν έχουμε πλέον φτάσει σ’ αυτό το στάδιο -είτε λόγω σοφίας είτε λόγω των βασάνων μας- και είμαστε προετοιμασμένοι να βάλουμε πάνω από όλα τον Θεό, τότε συμβαίνει αυτό το γεγονός. Το Παιδί-Χριστός γεννήθηκε σ’ ένα στάβλο αν κι όλος ο κόσμος περίμενε πως θα γεννιόταν σε παλάτι. Κατανοούμε βαθιά τη σημασία αυτού του γεγονότος όταν το Άγιο Παιδί έρχεται να γεννηθεί μέσα στην ψυχή μας, γιατί με την συνειδητοποίηση της αναξιότητάς μας νοιώθουμε ότι για άλλη μια φορά γεννιέται μέσα σε στάβλο. Έχουμε όμως την εμπνευσμένη διαίσθηση ότι αυτό δεν θα σταθεί εμπόδιο στο να μεγαλώσει και να γίνει ο Σωτήρας του δικού μας ατομικού κόσμου.

Η Βίβλος, είτε άμεσα είτε έμμεσα, έχει πολλά να μας γι’ αυτό το θέμα της γέννησης και της ανάπτυξης του παιδιού, και για το τι μπορεί αυτό να σημαίνει για μας. Μια από τις σπουδαιότερες αναφορές υπάρχει στον Ησαία (κεφ.9.2,6,7): «Ο λαός ο περιπατών εν τω σκότει είδε φως μέγα∙ εις τους καθημένους εν γη σκιάς θανάτου, φως έλαμψεν επ’ αυτούς». Είναι μια θαυμάσια περιγραφή του τι συμβαίνει όταν η Πνευματική Ιδέα, το παιδί, γεννιέται στην ψυχή. Το βάδισμα στο σκοτάδι, ηθικό ή φυσικό, η παραμονή στην γη σκιάς θανάτου -θανάτου της χαράς, της ελπίδας, ή ακόμη και του αυτοσεβασμού- περιγράφουν θαυμάσια την κατάσταση που βιώνουν πολλοί προτού λάμψει το φως στην κομματιασμένη και άθλια ζωή τους. Και ο Προφήτης υψώνεται σ’ έναν παιάνα ανυπέρβλητης χαράς καθώς συλλογίζεται τη σωτηρία που φέρνει η μυστική Δύναμη: «Διότι παιδίον εγεννήθη εις ημάς, υιός εδόθη εις ημάς∙ και η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού∙ και το όνομα αυτού θέλει καλεσθή Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, Άρχων ειρήνης». Δηλαδή άπαξ και έρθουμε σε επαφή με την μυστική Δύναμη που βρίσκεται μέσα μας και της επιτρέψουμε να αναλάβει για λογαριασμό μας όλες τις ευθύνες, τότε θα κατευθύνει και θα διέπει όλες τις υποθέσεις μας, από την μεγαλύτερη μέχρι την  μικρότερη, δίχως να χρειάζεται προσπάθεια, χωρίς λάθη και χωρίς εμείς να ταλαιπωρούμαστε. «Και η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού»".

*