ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ!

Η ΜΩΒ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΓΗ...

9 Μαρ 2014

Το μόνο μάθημα που είναι να μάθουμε είναι να ξεμάθουμε!

Να πλύνουμε την ζωή μας στην σιωπή!
Είναι σημαντικό να δούμε πώς η Εκκλησία έχει δομήσει τον χρόνο αυτό ως την Ανάσταση. Κατ’ αρχάς το «Τριώδιο» είναι ένα εκκλησιαστικό βιβλίο. Η λέξη «Τριώδιο» αναφέρεται στις τρεις ωδές που ψάλλονται στον κανόνα από την Κυριακή του Τελώνη και του Φαρισαίου ως το Μεγάλο Σάββατο. Οι πρώτες τέσσερις εβδομάδες είναι πολύ σημαντικές γιατί κάθε μία Κυριακή μας μεταφέρει ένα μεγάλο μήνυμα.
 
Η πρώτη Κυριακή του Τριωδίου μιλάει για τον Τελώνη και τον Φαρισαίο. Είναι η γνωστή προσευχή του υποκριτή από την μια μεριά, του Φαρισαίου, και του Τελώνη από την άλλη, ο οποίος ειλικρινώς προσέρχεται στον Ναό για να ζητήσει συγχώρεση, ενώ ο Φαρισαίος παρουσιάζει τον εαυτό του άψογο μπροστά στον Θεό! Θεωρεί ότι πράττει ό,τι ο Θεός του ζητά, και μάλιστα τον ευχαριστεί που δεν τον έκανε όπως τους άλλους ανθρώπους δείχνοντας τον ταλαίπωρο Τελώνη που ετύπτετο στην γωνία… Αναφέρει τις καλές του πράξεις, ότι αποδίδει την δεκάτη, ότι τηρεί τον Νόμο, ότι είναι καθόλα εντάξει. Δεν είναι τυχαίο που ξεκινάει αυτή η Νηπτική διαδρομή ως την Ανάσταση με το Ευαγγέλιο του Τελώνη και του Φαρισαίου! Αυτή την Νηπτική διαδρομή την αποκρυσταλλώνω μέσα σε μια πρόταση που με συγκινεί βαθιά: Να πλύνουμε την ψυχή μας στην σιωπή! Αυτό είναι το μήνυμα της προετοιμασίας ως την Ανάσταση του Χριστού και την εορτή του Πάσχα στην συνέχεια. Να πλύνουμε την ψυχή μας στην σιωπή, στα βάθη του είναι μας, στα βάθη της Χριστότητάς μας. Εκεί που η σκέψη σταματά, η θάλασσα των συναισθημάτων και των επιθυμιών κοπάζει, και μένει ο καθαρός τόνος της ζωής που είναι πάντα φως, πάντα ελπίδα, πάντα γονιμοποιός προς κάθε τι καλό για τον εαυτό μας και τον κόσμο! Αυτή λοιπόν η διαδρομή ξεκινάει δείχνοντας μας η Εκκλησία από την μια τον υποκριτή, και από την άλλη τον αληθινό άνθρωπο που καταφεύγει στον πατέρα του για συγχώρεση όπως το παιδί στην μάνα του! Γιατί το παιδί δεν ντρέπεται να κλάψει, να ζητήσει, να μιλήσει! Ο Τελώνης απευθύνεται με όλη την αυθόρμητη κατάσταση του εαυτού του και ζητά συγχώρηση! Η υποκρισία, όπως την βλέπουμε στο πρόσωπο του Φαρισαίου είναι θανάσιμο πνευματικά, αμάρτημα, γιατί δεν επιτρέπει στον άνθρωπο επανόρθωση! Όλα τα λάθη του μπορεί ο άνθρωπος, άμα δεν είναι υποκριτής, να τα δει και να τα διορθώσει! Τα πάντα! Και ο Θεός θα τον συγχωρήσει, γιατί δεν υπάρχει τίποτα που να μη συγχωρηθεί από τον Θεό!
Η υποκρισία είναι το ίδιο το ψεύδος!
Ζεις μέσα στο ψέμα! Άρα δεν μπορεί η αλήθεια να σε ελευθερώσει! Η Εκκλησία το δείχνει αυτό και το καταδικάζει με την παραβολή με την οποία ανοίγει το Τριώδιο! Βλέπουμε την ασύλληπτη αλαζονεία του Φαρισαίου ο οποίος, όχι μόνο αυτοδικαιώνει πλήρως τον εαυτό του, αλλά ταυτοχρόνως στρέφεται εναντίον των συνανθρώπων του, τους οποίους καταδικάζει! Και την ίδια ώρα νιώθει ευχαρίστηση που δεν είναι σαν τους άλλους για τους οποίους μόνο περιφρόνηση νιώθει! Είναι η πλήρως αντεστραμμένη στάση! Γιατί ακόμα κι αν υποτεθεί ότι κάποιος από μας είναι συνεπής ως προς το καθήκον της αγάπης, δεν υπάρχει καμιά περίπτωση ακόμα και ελάχιστη επαφή να έχει κανείς με τον Θεό, να τολμήσει να θεωρήσει ότι είναι «εντάξει»! Πολλώ δε μάλλον ότι είναι υπεράνω όλων των συνανθρώπων του! Γιατί ό,τι και να κάνουμε είναι λίγο!
Κανείς δεν δικαιούται να ομιλεί: μόνον ο Χριστός! Εκείνος που έχει την τέλεια και πλήρη αγάπη!
Ο Χριστός είναι η ίδια η αγάπη! Ουδείς εκτός του Χριστού δικαιούται να τολμήσει να παρουσιάσει τον εαυτό του ως «εντάξει»! Γιατί ακόμα κι αν δεν μας ελέγχουν οι πράξεις μας, μάς ελέγχουν οι παραλήψεις μας! Το δώρο της αγάπης που λαμβάνουμε από τον Θεό οφείλουμε να το αποδώσουμε! Και είναι τόσο τεράστιο το δώρο της ζωής, που δεν μπορεί κανείς να πει πως το διαχειρίζεται άψογα! Είμαστε οφειλέτες! Γιατί έχουμε λάβει το ύψιστο δώρο που είναι η ίδια μας η ζωή! Και τα χαρίσματα μας, που η ζωή ξεδιπλώνει μέσα στο πεπρωμένο μας! Μπροστά σ’ αυτό το δώρο όλοι είμαστε οφειλέτες! Καταδικάζει λοιπόν η Εκκλησία την υποκρισία και την αλαζονεία! Ο Φαρισαίος δεν μπορεί καν να υποψιαστεί την κατάσταση του! Θεωρεί ότι δικαιούται τον της δόξης στέφανο!

 Παραβολή του Ασώτου: η αποστασία από το μυστήριο της Ενότητας
Την δεύτερη Κυριακή μέσα σ’ αυτή την Νηπτική διαδρομή, η Εκκλησία μας δίνει την παραβολή του Ασώτου! Και μας δείχνει με συνταρακτικό τρόπο τις συνέπειες που έχει η αποστασία από το μυστήριο της Ενότητας -το οποίο συμβολίζει η Πατρική οικία! Είδαμε πως ο άσωτος έπληττε στην τόση ευημερία, και ζήτησε να πάρει το μερίδιο του από την πατρική περιουσία και να τραβήξει τον δρόμο του μόνος του! Ο πατέρας δεν του το αρνήθηκε! Το σκόρπισε όμως ασώτως, περιήλθε σε εσχάτη ένδεια και ταπείνωση, σε πλήρη ήττα του εγώ του! Η πραγματικότητα έπεσε πάνω του και τον διέλυσε! Και όταν έφτασε στον πάτο, σκέφτηκε να επιστρέψει! Ούτε καν προσδοκούσε ότι θα αποκατασταθεί ως ο υιός που ήταν! Όμως ο Πατέρας τον περίμενε στον δρόμο να τον προϋπαντήσει, και του έβαλε τα βασιλικά του ενδύματα και το δακτυλίδι, και έκανε την γιορτή την μεγάλη!
Μετά την υποκρισία, η Εκκλησία μας δείχνει το επόμενο θανάσιμο βήμα του ανθρώπου: την αποστασία από το μυστήριο της ενότητας η οποία είναι η πτώση, ατομική και συλλογική. Της ανθρωπότητας αλλά και του Εωσφόρου! Ο Εωσφόρος μέσα από την πρόσβαση που είχε στο Πνεύμα, ως αρχαγγελικό ον, καταχράστηκε το μέρος που θεωρούσε ότι του αναλογούσε! Με τις γνωστές συνέπειες: να εγκλειστεί αυτιστικά μέσα στην κίνηση του αυτή, και μάλιστα χωρίς να μπορεί να το δει! Γιατί αυτό είναι και το μεγάλο δράμα! Όλη αυτή η αυτιστική συστροφή σε αποκόπτει από την σύνδεση με το όλο τοπίο, το Όλο πράγμα. Ζει -μαζί με όσους τον ακολουθούν- αποκομμένος, στην τεράστια μοναξιά που είναι να μην επικοινωνείς με την αγάπη του Θεού! Αυτό εξάλλου είναι η κόλαση!

Παράδεισος είναι το να ζεις την αγάπη του Θεού!
Την αγάπη που εκείνος έχει για σένα! Ασχέτως με την δική σου ανταπόδοση! Αυτός είναι ο Παράδεισος! Το να ζεις την αγάπη του Θεού! Τα απεσταλμένα όντα ενέχουν αυτή την πνευματική ποιότητα. Ο Θεός στις ψυχές αυτές έχει εναποθέσει μιαν αγάπη που δεν έχει όρους ως προς τον άνθρωπο! Δεν έχει καμιά σχέση με τα ανθρώπινα συναισθήματα, ούτε καν της προσωπικότητας εκείνων που στεγάζουν τέτοιες οντότητες! Είναι η καθαρή αγάπη χωρίς όρους που αγκαλιάζει τον άνθρωπο γιατί θέλει την επιστροφή του!
Κρίση: η εμφάνιση της ψυχής μπροστά στο απόλυτο μέτρο! Η αγάπη είναι το έσχατο όριο! Το τέλος της ιστορίας!
Την τρίτη Κυριακή, της Απόκρεω, η Εκκλησία την συνδέει με την Δευτέρα Παρουσία, με την Κρίση! Ο Χριστός, σύμφωνα με την Ορθόδοξη παράδοση, θα έρθει ως Μέγας Αρχιερέας για να κρίνει ζώντες και νεκρούς! Έκαστον κατά τα έργα του. Στην πραγματικότητα,  Κρίση, Δευτέρα Παρουσία είναι η εμφάνιση της ψυχής μπροστά στο απόλυτο μέτρο που είναι η αγάπη! Η αγάπη θα μας κρίνει! Ήδη μας κρίνει! Με το μέτρο της αγάπης κρινόμαστε και θα κριθούμε! Οι ψυχές που μέχρι τέλος θα αρνηθούν την αγάπη, με την θέληση τους, δηλαδή θα σφραγίσουν την απόσταση τους από τον Θεό, την αποστασία τους από το μυστήριο της ενότητας που είναι η αγάπη, αυτές οι ψυχές θα μείνουν έξω από την Γιορτή του κόσμου! Τι θα κάνει ο Θεός, εκείνος γνωρίζει! Πάντως είναι σημαντικό ότι ο τρίτος σταθμός προς την Σαρακοστή αφορά την Κρίση ως προς τα πεπραγμένα μας. Η αγάπη είναι το έσχατο όριο! Η αγάπη είναι το τέλος της ιστορίας! Το τέλος της διαδρομής! Δεν υπάρχει παραπέρα! Κατά την Δευτέρα Παρουσία, η ψυχή θα έχει διανύσει όλη την διαδρομή φτάνοντας στο τέρμα της αγάπης: στο καθαρό φως, την δοξολογία, την ευχαριστία!

Άσκηση στην αγία νίψη! Αποχή από το κακό!
Την τέταρτη Κυριακή του Τριωδίου, το Ευαγγέλιο μιλάει για την προετοιμασία της ψυχής, τον καθαρμό της, μέσα σ’ αυτή την Νηπτική διαδρομή ξεκινώντας από την συγχωρητικότητα. Μας λέει πως ό,τι δεν συγχωρούμε δεν θα μας το συγχωρέσει και ο Θεός! Ότι συγχωρούμε, θα μας το χαρίσει! Είναι η περίφημη επισήμανση πως με όποιο μέτρο κρίνεις θα κριθείς! «Μην κρίνετε ίνα μη κριθήτε!» με την έννοια της κατάκρισης. Αυτό που εμείς ζητάμε από τον Θεό, αν οι ίδιοι δεν το αποδώσουμε προς τους συνανθρώπους μας, δεν δικαιούμαστε να το λάβουμε! Το πρώτο πράγμα λοιπόν που μας ζητείται πριν μπούμε στην Μεγάλη Σαρακοστή, είναι η συγχωρητικότητα. Στην συνέχεια το Ευαγγέλιο μιλάει για την νηστεία: την άσκηση και την αποχή, όχι απλώς από κάποιες τροφές -φυσικά, καθένας είναι ελεύθερος να προσαρμόσει την νηστεία στον εαυτό του με έναν τρόπο που να τον ωφελεί. Δεν έχει νόημα εξάλλου να αντικαταστήσει το κρέας με γαρίδες! Η ουσία της νηστείας δεν είναι καν στο σωματικό μέρος -αφ’ ης στιγμής ο Χριστός ήρθε στον κόσμο και είναι παρόν το αναστάσιμο του μήνυμα! Το περιεχόμενο της νηστείας αφορά τους λογισμούς κατ’ εξοχήν! Αποχή από την κρίση, την κατάκριση, τα πάθη! Άσκηση στην αγία νίψη, για την οποία μίλησα στην αρχή, να πλυθεί η ψυχή μες στην σιωπή, μέσα στα βάθη της σιωπής! Αποχή από το κακό! Σιωπή όσον αφορά τον βόμβο του νου, ο οποίος δεν σταματά να έχει άποψη για όλα όσα συμβαίνουν, χωρίς να μπορεί να σταθεί ένα βήμα πίσω, ώστε να ξεκολλήσει από την συμβατική του λειτουργία, όπως την γνωρίζουμε, και να λειτουργήσει πνευματικά! Τότε φυσικά και έχει ο άνθρωπος επίγνωση του τι του συμβαίνει, αλλά ταυτόχρονα δεν υπόκειται σ’ αυτό που συμβαίνει! Είναι  ελεύθερος από αυτό που συμβαίνει!
Να είσαι ελεύθερος από αυτό που συμβαίνει
Αυτή την κατάσταση μόνο ο Θεός μπορεί να δώσει στον άνθρωπο! Μόνο με χάρη μπορεί να την λάβει. Παρόλα αυτά πρέπει να την ζητά στην προσευχή του και να προσανατολίζει τον νου του στην κατεύθυνση που  δεν κρίνει αλλά απλώς υπάρχει και ευλογείται! Μέσα σ’ αυτή την ευλογία συμβαίνει μια κατάσταση ύπαρξης, μια κατάσταση πραγμάτων για την οποία δεν μπορεί να μιλήσει όσο ο νους βρίσκεται στην συμβατική λειτουργία, δηλαδή στην κρίση, την αντιπαλότητα, τον πόλεμο, τον αντίλογο, την πρόθεση να ελέγχει τις καταστάσεις, τα γεγονότα, τους ανθρώπους, τον ίδιο του τον εαυτό! Γιατί βρίσκεται ακριβώς στο σημείο που θα δεχτεί να πάρει τα χέρια του από ό,τι νομίζει ό,τι κρατά! Κι αυτό είναι  θανάσιμη κίνηση για το εγώ! Το εγώ αρνείται πεισματικά να την κάνει! Γιατί το εγώ λειτουργεί μέσα από αυτούς τους μηχανισμούς ελέγχου, είτε ως υποκείμενο, είτε ως αντικείμενο. Είτε ως θύμα είτε ως θύτης. Το να δεχτεί να βγει έξω από αυτό, σημαίνει αφομοίωση του στην ανώτερη πνευματική κατάσταση. Δεν σημαίνει καθόλου ότι αναιρείται η ενσυνείδητη ατομικότητα. Ίσα ίσα τότε υπάρχει ως μοναδική και ανεπανάληπτη έκφραση του θείου ενός, αλλά σε συλλειτουργία με το όλο πράγμα, μέσα στο μυστήριο της ενότητας.
Όπου είναι ο θησαυρός σας είναι και η καρδιά σας!
Η άσκηση της νηστείας γίνεται αυστηρότερη τις εβδομάδες του Β΄ μέρους του Τριωδίου, της Μεγάλης Σαρακοστής, εις μνήμην του Σαρανταημέρου του Χριστού στην έρημο, όπου νήστεψε ασκήθηκε και δοκιμάστηκε. Και στην συνέχεια ξεκίνησε την αποστολή του διδάσκοντας επί τρία έτη στην Γη, με αποκορύφωμα την σταύρωσή του από τους ανθρώπους και την ανάστασή του από τον Πατέρα του! Εις μνήμην αυτής της διαδρομής καλούνται, οι Ορθόδοξοι τουλάχιστον Χριστιανοί, να προετοιμάσουν τον εαυτό τους αυτές τις μέρες μέχρι το Μεγάλο Σάββατο. Το αυριανό Ευαγγέλιο, της τέταρτης Κυριακής, τελειώνει με μια πολύ σημαντική φράση: «Όπου είναι ο θησαυρός σας είναι και η καρδιά σας!» κάνοντας μια ισχυρή υπόμνηση στον άνθρωπο να είναι η καρδιά του στον Θεό! Γιατί αν δεν είναι αυτός ο θησαυρός του, ποιος άλλος μπορεί να είναι; Όλους τους θησαυρούς της Γης απειλεί η σήψη και οι κλέφτες. Κανείς δεν μπορεί ποτέ να είναι ασφαλής με τα υλικά πράγματα! Γι’ αυτό μας λέει να φτιάχνουμε θησαυρούς στον Ουρανό!
Η φυγή και η γύμνια -η απέκδυση από την χάρη- των πρωτόλαστων ακολουθούν τον άνθρωπο έκτοτε!
Η τέταρτη Κυριακή, καθόλου τυχαία, είναι αφιερωμένη στην ανάμνηση της εξόδου του Αδάμ και της Εύας από τον παράδεισο! Μας επισημαίνεται έτσι η φυγή και η γύμνια -η απέκδυση από την χάρη- των πρωτόπλαστων, αυτά που τον ακολουθούν έκτοτε! Μας επισημαίνεται επίσης ότι η νηστεία και η κάθε μορφής άσκηση δεν πρέπει να γίνεται επιδεικτικά, αλλά εν κρυπτώ, να μην φαίνεται! Να μη μοιάζουμε με τους Φαρισαίους που ό,τι κάνουν είναι για το θεαθήναι! Ίσα ίσα, αυτός που νηστεύει και ασκείται, όχι μόνο να μην το δείχνει, αλλά να φροντίζει την εμφάνιση του, «να αλείφει με λάδι τα μαλλιά του και να νίπτει το πρόσωπο!» Πάντοτε βλέπουμε την επισήμανση στην εσωτερικότητα, σε αυτό που παίζεται πίσω από αυτό που φαίνεται! Ο άνθρωπος όλα τα έχει βάλει σε μια λογική για να μπορεί να τα διαχειρίζεται ως εγώ. Βλέπουμε τόσο σοβαρά πράγματα όπως η νηστεία και η πνευματική άσκηση -των οποίων το πραγματικό περιεχόμενο είναι εντελώς προσωπικό- να γίνονται κατά κανόνα είτε με τρόπο φαρισαϊκό, είτε ψυχαναγκαστικά, ώστε καθόλου να μην βοηθούν πνευματικά τον άνθρωπο! Από την άλλη, η οπτική του Ραφαήλ μας δείχνει το να ζούμε αναστάσιμα, να χαιρόμαστε την παρουσία του Χριστού που είναι ανάμεσα μας, διότι εκείνος εξαγόρασε για μας την χαρά, η οποία είναι και το μόνο ζητούμενο! Η χαρά είναι το μόνο σημείο που δείχνει ότι έχουμε κάποια επαφή μ’ αυτό που λέμε «Θεό».
Το σημείο της χαράς είναι η χάρις!
Τουναντίον όλη μας η εκπαίδευσή μας έχει πει άλλα πράγματα! Μας έχει βάλει σε μία λογική επιτεύξεων, να αποδείξουμε κάτι στον εαυτό μας και στους άλλους, να κατακτήσουμε πράγματα κ.λπ. Ενώ ο Θεός αυτό που μας ζητά είναι να μείνουμε άδειοι από όλο το περιεχόμενο της εμπειρίας μας εδώ στον κόσμο της διττότητας! Για να αναβλύσει η χαρά της ύπαρξης! «Η πείρα μου ξέμαθε τον κόσμο!» όπως συγκλονιστικά λέει ο Οδυσσέας Ελύτης. Νομίζουμε πως μάθαμε τα πράγματα -μας τα έμαθαν ή είμαστε αρκετά ωραίοι και τα μάθουμε μόνοι μας! Ενώ το μόνο μάθημα που είναι να μάθουμε, είναι το να δεχτούμε να ξεμάθουμε! Να δεχτούμε να μείνουμε στην φυσική μας κατάσταση! Πάντοτε εκπλήσσομαι βλέποντας πως όταν θέλει κανείς να μάθει κάτι σε βάθος και απευθυνθεί σε έναν δάσκαλο που πραγματικά το γνωρίζει, θα τον στρέψει στην φυσική του κατάσταση! Είτε αυτό είναι μουσική, τραγούδι είτε η σχέση του με ένα μουσικό όργανο, είτε η σχέση του με το σώμα του, μια φυσική άσκηση ή εκμάθηση μιας πολεμικής τέχνης κ.λπ.
Να επανέλθουμε στην φυσική μας κατάσταση
Αυτό που μας λένε όλοι εκείνοι που γνωρίζουν, είναι να επανέλθουμε στην φυσική μας κατάσταση. Η αναπνοή μας να επανέλθει στην φυσική κατάσταση, το βάδισμα μας, ο οργανισμός μας, ο ύπνος μας, ο ξύπνιος  μας, όλα να επανέλθουν στην φυσική κατάσταση! Γιατί η φυσική μας κατάσταση είναι σοφή! Εμπεριέχει όλο το «πακέτο», εμπεριέχει όλες τις απαντήσεις. Εάν ο άνθρωπος πονάει, είναι γιατί την παραβαίνει! Έχει παρέμβει συλλογικά ως ανθρωπότητα, και παρεμβαίνοντας, έφυγε από την φυσική του κατάσταση. Οπότε, όντας σε αφύσικη κατάσταση, ζητάει βίαιους τρόπους επαναφοράς! Αλλά όπως ο Ραφαήλ μας διδάσκει, η προσπάθεια, πολλώ δε μάλλον η βία, πάντοτε νικούν το αποτέλεσμα. Γιατί δεν είναι φτιαγμένος ο άνθρωπος για να λειτουργεί με την βία! Οτιδήποτε έχει σε βάθος θεραπευτική δύναμη μέσα μας δεν ασκείται με βία. Η βία είναι κάτι άγνωστο στον κόσμο του Θεού! Ούτε έφτιαξε ο Θεός κάτι λάθος για να το επιδιορθώσουμε εμείς με την βία.

Ο άλλος δεν είναι ξένος που μπορείς να τον προσπεράσεις. Είναι μέρος του εαυτού σου! Και ο Χριστός είναι το Όλον! Όλοι μας!
Μέσα σ’ αυτή την Νηπτική διαδρομή ο Χριστός μιλάει (στο Ευαγγέλιο της Γ΄ Κυριακής) για τον εαυτό του, λέγοντας ότι «σε κάθε άνθρωπο που είναι σε δυσκολία, που πεινάει, διψάει, είναι σε φυλακή κ.λπ. και δεν τον βοηθάτε σε μένα, το κάνετε». Δίνεται έτσι η διάσταση του ότι ο άλλος δεν είναι ξένος που μπορείς να τον προσπεράσεις. Είναι μέρος του εαυτού σου! Και εκείνος, ο Χριστός, είναι το Όλον! Όλοι μας! Και μας καλεί να μην προσπερνάμε καμιά μορφή πόνου. Έχουμε εξωτερικά την δυνατότητα να βοηθήσουμε την ανθρώπινη ανάγκη την οποία παντού βλέπουμε σε δραματική ένταση! Σε όλη την Γη! Κάθε μορφή πόνου είναι ανάγκη! Αν πραγματικά θέλει κανείς να γυρίσει και να δει τον κόσμο με τα μάτια που μας ζήτησε ο Χριστός να δούμε, δηλαδή ο ένας τον άλλον όχι σαν ξένο ή εχθρό, αλλά σαν αδελφό! Η λέξη «αδελφός» στην ελληνική γλώσσα είναι πολύ ομιλητική ως προς το περιεχόμενο της, γιατί αδελφοί είναι αυτοί που προέρχονται από την ίδια μήτρα! Έχουν την ίδια ρίζα. Είμαστε όλοι μέλη αυτού του όντος που η ανώτατη εκδήλωση του είναι η Χριστική συνείδηση. Μας καλεί να γυρίσουμε να δούμε τους ανθρώπους σαν μέρη του εαυτού μας! Σαν τον εαυτό μας! Αυτό μπορούμε να το ζήσουμε μ’ αυτούς που αγαπάμε -αν αγαπάμε! Να κάνουμε μια πρόβα αισθημάτων. Αυτό το ρόλο παίζουν η οικογένεια, τα παιδιά κλπ. Σε αναγκάζουν να αγαπήσεις, να εκπαιδευτείς στην αγάπη. Μετά όμως από 2000 χρόνια, θα έπρεπε πλέον να αναζητούμε την αγάπη μέσα στο μυστήριο της ενότητας. Ακόμα και αν εξωτερικά μπορεί να μην μπορούμε να κινηθούμε όπως θέλει η καρδιά μας, κανείς εντούτοις δεν μπορεί να μας στερήσει την δύναμη να στεγάζουμε τον κόσμο ακέραιο μέσα στην συνείδηση μας, και στην καρδιά μας! Εμείς να λειτουργούμαστε μέσα στο μυστήριο της ενότητας! Και όντας εμείς στο μυστήριο της ενότητας κρατάμε όλο τον κόσμο μέσα σ’ αυτή την ενότητα η οποία θεραπεύει την αόρατη πλήξη του κόσμου! Αυτή για την οποία μιλάμε τόσες φορές. Γιατί αυτός που πεινάει και του δώσεις να φάει θα ξαναπεινάσει! Αλλά αυτό το οποίο προκαλεί την αδικία στον κόσμο και μιλάμε για μια Γη όπου οι αριθμοί των ανθρώπων που λιμοκτονούν είναι τρομακτικοί, αυτό που παράγει την αδικία είναι συνειδήσεις που είναι πολύ μακριά από τον Θεό!
Ο πλανήτης Γη δεν κατοικείται κατά πλειοψηφία από ανθρώπινα όντα
Όσο σοκαριστικό κι αν ακούγεται, ο πλανήτης Γη δεν κατοικείται κατά πλειοψηφία από ανθρώπινα όντα. Οι ανθρώπινες συνειδήσεις είναι το 1/10 των κατοίκων της Γης. Οι υπόλοιποι, φίδια, Ντριλ, Νταριλ, Γκμωλ κ.λπ. τι είναι τότε, διερωτάται κανείς, εφόσον έχουν ανθρώπινη μορφή. Κατ’ αρχάς οι φυλές αυτές  δεν είναι το «κακό»! Ούτε είναι δημιουργήματα του κακού! Ό,τι υπάρχει, είναι δημιούργημα του Θεού. Αυτά τα πλάσματα έχουν τα ίδια αυτοπροσδιοριστεί με έναν τρόπο ως προς τον Θεό, ελεύθερα και οικειοθελώς, σε τέτοια απόσταση που να μην ζουν το μυστήριο της ενότητας, την αγάπη! Ενσαρκούμενα όμως εδώ, μέσα από το δώρο της ενσάρκωσης σε ανθρώπινο σώμα, όλα αυτά τα πλάσματα, από όπου κι αν προέρχονται, μπορούν να επανέλθουν! Η ρίζα τους βρίσκεται στο πρωτογενές γεγονός της Πτώσης του Εωσφόρου που αναφέρουν οι παραδόσεις, η οποία παρέσυρε πνευματικά όσα όντα συμμερίστηκαν την διαχωριστική του στάση ως προς τον Θεό. Παρόλα αυτά πού θα μπορούσαν να «πέσουν»; Πού έπεσαν; Μέσα στην αγκαλιά του Θεού! Αφού δεν υπάρχει τίποτα έξω από τον Θεό! Και αυτή η αγκαλιά είναι τα πεδία μέσα στα οποία δίνεται η ευκαιρία σε όλα τα όντα να επανέλθουν. Ακόμα και στον ίδιο τον Εωσφόρο!

Η επιθυμία του Πατέρα είναι να επιστρέψουν όλα τα όντα!
Οι φυλές αυτές δεν έχουν «εγώ» όπως ο άνθρωπος! Ως «εγώ» εννοούμε το σημείο του αυτοπροσδιορισμού ως υιός και θυγατέρα Θεού. Αυτό το εγώ που ο Θεός εμφυτεύει! Οι ψυχές αυτές αυτό το έχουν αρνηθεί, και βρίσκονται εδώ ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο: για να ομολογήσουν τον Θεό και να το «αποκτήσουν»! Όλη η ιστορία του ανθρώπου είναι για να πει, όπως ο Χριστός: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου!» Να αξιωθούμε όλοι να το πούμε αυτό στην οθόνη του παντός, μπροστά στον Θεό! Ότι είμαστε φως και ομολογούμε το φως! Και αυτό το τεράστιο που ειπώθηκε ήδη αιώνες πριν τον Χριστό: «Εγώ ειμί ο Ων ο Ην και ο Ερχόμενος!» όπως είπε ο Θεός στον Μωυσή. Για να μπορέσει όμως ο άνθρωπος να πει «Εγώ είμαι» πρέπει πρώτα να έχει εγώ! Ένα εγώ που μπορεί να πει «είμαι». Δεν μπορεί κάποιος να βάλει παπούτσια αν δεν έχει πόδια! Αυτές οι φυλές δεν έχουν την «υποδοχή», το εγώ που τους λείπει είναι σαν να μην έχουν πόδια! Οπότε δεν μπορούν να συζευχτούν με το είμαι. Φτιάχνουν όμως κατά απομίμηση ένα «εγώ»! Μιμούνται δηλαδή τον άνθρωπο, τα συναισθήματα του, τις ιδέες του, χωρίς να είναι ζώσα κατάσταση. Παρόλα αυτά τον πολιτισμό αυτόν ο οποίος έχει και πολλά επιτεύγματα τον κινούν οι φυλές! Κάποιες μάλιστα είναι ιδιαίτερα όμορφες και έξυπνες.

Ο πολιτισμός της Γης στην πραγματικότητα είναι πολιτι-σμός μη ανθρώπινων φυλών!
Όταν μιλάμε για τον άνθρωπο, δηλαδή για την Χριστική συνείδηση δεν θα μπορούσε αυτή να φτιάξει έναν τέτοιο κόσμο! Δεν αντιστοιχούν ούτε οι θεσμοί του ούτε οι αξίες του ούτε ο τρόπος που λειτουργεί με την Χριστότητα. Σκεφτείτε όταν είμαστε στις καλές μας τι θέλουμε για τον κόσμο! Σίγουρα δεν θέλουμε έναν τέτοιο κόσμο! Ούτε θα θέλαμε την διαιώνιση του! Θέλουμε να τον αλλάξουμε! Αυτός ο κόσμος όμως δεν αλλάζει αν οι συνειδήσεις που τον κατοικούν δεν αλλάξουν! Και θα μου πείτε τι κάνουν οι άνθρωποι που είναι το 1/10 εδώ στην Γη; Άλλοι κοιμούνται, άλλοι ηττώνται, χάνουν δηλαδή την μάχη της αγάπης, άλλοι καταλαμβάνονται, για μεγαλύτερο ή μικρότερο χρονικό διάστημα κ.λπ. Ήδη μικραίνει ο αριθμός. Τι είναι το ένα δέκατο; Είναι το αλάτι της Γης! Συνειδήσεις που δέχονται να ενσαρκωθούν εδώ για να ολοκληρώσουν την διαδρομή της αγάπης ως το έσχατο όριο της, την Χριστότητα, αλλά και για να βοηθήσουν τον κόσμο! Αυτές είναι εξάλλου που υποφέρουν εδώ! Οι υπόλοιπες φυλές μια χαρά είναι αφού έχουν φτιάξει τα πράγματα έτσι! Άνθρωποι που διψάνε για εξουσία και «θεσμούς», για νόμο και τάξη!
Όταν ακούτε τάξη, ανθρώπινο κρέας μυρίζει!
Όπως λέει ο Ελύτης, όταν ακούτε τάξη, ανθρώπινο κρέας μυρίζει! Είναι αυτοί που θέλουν να «ξεκαθαρίσουν» τα πράγματα!  Αυτό που ο Θεός δεν κάνει, ενώ θα μπορούσε -μέσα σε ένα δευτερόλεπτο να αποκαταστήσει τα πάντα. Αλλά δεν το κάνει γιατί τότε όλα αυτά τα όντα που δεν εντάσσονται στο μυστήριο της ενότητας, θα τσουρουφλίζονταν την ίδια στιγμή! Θα κατακαίγονταν! Δεν θα υπήρχαν! Ούτως ή άλλως αυτά που αποκαλούμε πεδία της διττότητας μαζί και οι συνειδήσεις που δεν δέχονται τον Θεό είναι κόκκοι άμμου μπροστά στην Δημιουργία του Θεού! Και ο Θεός αυτό τον κόκκο της άμμου δεν θέλει να τον εξαφανίσει! Σκεφτείτε την αγάπη του Θεού! Κι εμείς να θέλουμε να δώσουμε «λύσεις»! Οι λύσεις που θέλουμε είναι να εξαφανίσουμε αυτούς που μας ενοχλούν! Ή αυτούς που θεωρούμε ότι είναι οι κακοί της ιστορίας -τους κακούς, τους εχθρούς, εκείνους που θεωρούμε υπεύθυνους! Θέλουμε να κάνουμε αυτό που δεν κάνει ο Θεός! Αν υποτεθεί ότι εμείς είμαστε απέξω από όλο αυτό το οποίο κρίνουμε! Το συνταρακτικό μήνυμα του Ραφαήλ είναι ότι όλες αυτές οι φυλές, εφόσον δεν υπάρχει τίποτα έξω από την αγάπη του Θεού, έχουν ισότιμη ευκαιρία να αποκτήσουν ζώσα ζωή. Υπάρχει εντούτοις ένα κρίσιμο σημείο. Κι αυτό είναι χαρακτηριστικό. Από αυτό μπορούμε και να κρίνουμε ποιος είναι ή δεν είναι άνθρωπος από τους γύρω μας!

Μια συνείδηση που έχει αποστατήσει από την αγάπη του Θεού δεν θα δεχτεί ποτέ τον Θεό!
Αυτό που λέμε, ότι κάποιοι δεν έχουν «μεταφυσική ρίζα» δεν είναι τόσο απλό! Δεν μπορούν! Δεν έχουν πρόσβαση! Απλώς διανοούνται τον Θεό, τις ιδέες, κ.λπ. Εξάλλου κατ’ εξοχήν οι θρησκευόμενοι είναι φυλές! Παπάδες, πατριάρχες, κήρυκες κ.λπ. Φυσικά υπάρχουν και εκείνοι που έχουν βρει το σημείο της Χριστότητας και ζουν ζώσα ζωή. Πάντως μια συνείδηση πτωτική δεν θα πάρει ποτέ την στάση -εκτός αν λάβει χάρη ή κάνει υπέρβαση- του παιδιού του Θεού! Δεν θα δεχτεί ποτέ τον Θεό ως Πατέρα! Είναι οι ψυχές που δεν γονατίζουν μπροστά στον Θεό! Δεν αναγνωρίζουν τον Θεό, γιατί στην θέση του Θεού έχουν βάλει το εγώ τους! Είναι Θεοί αντί του Θεού! Έχουν ιδέες για τα πράγματα, αλλά χωρίς Θεό! Φιλανθρωπίες χωρίς Θεό! Γνώση χωρίς Θεό! Αυτά που ζητούν είναι αποκομμένα από την πηγή τους! Αυτές οι ψυχές ζούνε μια πραγματικότητα κόλασης! Αφού και η κόλαση και ο παράδεισος είναι τρόποι να ζεις! Όταν ζεις και ο νους σου, ο τρόπος που σκέφτεσαι, σε κάνει να πονάς, είσαι στην κόλαση!  Όταν βιώνεις συναισθήματα που σε κάνουν και πονάς, είσαι στην κόλαση! Όταν κάνεις πράξεις που σου δημιουργούν πόνο, είσαι στην κόλαση. Δεν υπάρχει, κάτι έξω από μας που μας επιβάλλεται! Ο άνθρωπος που κάνει την μεγάλη κίνηση της συγχώρεσης, δέχεται να συν-χωρήσει, να χωρήσει μαζί με τους άλλους! Εντάσσει τον εαυτό του στο μυστήριο της ενότητας! Αυτός που συγχωρεί είναι ελεύθερος! Όλοι οι άλλοι γύρω του μπορεί να ζουν την κόλαση τους!

Στον ίδιο κόσμο ζούμε αλλά δεν ζούμε την ίδια πραγματικότητα!
Ζούμε τώρα εμείς εδώ, στην Αθήνα, στον δεδομένο χώρο και χρόνο. Τι ζει όμως κάθε ψυχή; Τα «προβλήματα» της κοινωνίας τα υφιστάμεθα λίγο έως πολύ όλοι. Συν τα υποκειμενικά προβλήματα που βιώνει καθένας, και ο ίδιος τα ξέρει! Τι κάνει την διαφορά; Καθένας από μας, εντέλει, ζει στον κόσμο που επιλέγει! Ζει μέσα στο εσωτερικό του τοπίο! Το οποίο διαμορφώνεται από τις σκέψεις του, τα συναισθήματα του, τις αξιολογήσεις του, και την επαφή του μέσω της προσευχής -αν έχει- με την ζώσα κατάσταση του Θεού! Γιατί προσευχή δεν είναι απλώς επανάληψη λέξεων ή ευχών χωρίς ρίζα, δηλαδή χωρίς μετάνοια! Ακόμα και στις πιο ανελεύθερες, εξωτερικά, συνθήκες, και στα πιο ανελεύθερα καθεστώτα, οι πνευματικοί άνθρωποι ζουν την πνευματική τους ελευθερία. Δεν μπορεί εσωτερικά να τους υποδουλώσει τίποτα! Έχουμε το παράδειγμα του Μαντέλα ο οποίος έζησε  σχεδόν 30 χρόνια έγκλειστος, και όταν βγήκε έξω από την φυλακή ήταν ελεύθερος! Ήταν ελεύθερος γιατί δεν μισούσε! Ήταν ελεύθερος γιατί μετά από τέτοια βία που υπέστη δεν νικήθηκε η ψυχή του ούτε οι ιδέες του! Κέρδισε το παιγνίδι! Δεν μπόρεσαν να τον νικήσουν! Δεν μίσησε! Αυτή ήταν η μεγάλη του νίκη! Δεν έφτιαξε έναν κόσμο εχθρών! Αυτό ήταν το ηθικό του μεγαλείο! Ανάγκασε τους εχθρούς του να τον σεβαστούν! Όλη την διεθνή κοινότητα! Τον αναφέρω επειδή είναι ένα πρόσωπο θεσμικό. Φυσικά υπάρχει πληθώρα όντων αφανών που αντιστέκονται σε κάθε μορφής κακό και διατηρούν την πνευματική τους ελευθερία! Εκείνος νίκησε ηθικά τους πολέμιους του! Όχι μόνο συνεισέφερε στο να διαλυθεί θεσμικά το απαρτχάιντ και η τρομακτική βία των λευκών εις βάρος των μαύρων, αλλά τους υποχρέωσε όλους να τον σεβαστούν και να αναγνωρίσουν την προσφορά του στον πολιτισμό! Είναι ένα πρόσωπο ηθικά καταξιωμένο! Με την ίδια έννοια που νίκησε και ο Γκάντι!

Συγκάτοικοι είμαστε στην Γη αλλά δεν ζούμε στον ίδιο κόσμο! Καθένας κατοικεί στον εαυτό του!
Καθένας κατοικεί στον κόσμο που ο ίδιος έχει φτιάξει! Αυτόν ανακυκλώνει, αυτόν ζει! Ενώ η κοινωνία μας διδάσκει ότι πρέπει να αλλάξουμε εξωτερικά τα πράγματα ώστε να αλλάξουν και τα εσωτερικά μας, στην πραγματικότητα η διαδρομή είναι ακριβώς αντίστροφη! Εάν δεν αλλάξει η εσωτερική μας κατάσταση, δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει αυτός ο κόσμος! Αυτό θα πρέπει να το κατανοήσουμε! Ο κόσμος αυτός δεν αλλάζει, επειδή οι συνειδήσεις που τον κατοικούν είναι μακράν αυτών που υποκριτικά η ανθρωπότητα ισχυρίζεται ότι θέλει: ειρήνη, δικαιοσύνη, ισότητα ευημερία κ.λπ. Αυτός ο κόσμος είναι άδικος, ταξικός και τοξικός γιατί είναι μακριά από τον Θεό! Γιατί δεν υπάρχουν λύσεις εκτός Θεού! Όλα τα παιγνίδια εξουσίας που παίζονται εδώ πάνω στην Γη, είτε με σημαίες θρησκευτικές, είτε υποτιθέμενα πνευματικές, είτε πολιτικο-οικονομικές κ.λπ., είναι ανθρωποποίητα δημιουργήματα που δεν έχουν δύναμη και ευλογία να αλλάξουν τίποτα!

Το σημαντικό είναι ότι καμιά ψυχή από όπου κι αν προέρχεται δεν καταδικάζεται!
Όλες οι φυλές μπορούν να κάνουν την υπέρβαση τού να ομολογήσουν τον Θεό! Η στιγμή της ομολογίας είναι και η στιγμή της λύτρωσης του όντος! Γνωρίστε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει! Αυτοστιγμεί από όπου κι αν προέρχεται κανείς, αν ομολογήσει τον Θεό, έχει όλη την χάρη και την ευλογία, και εντάσσεται μέσα στο μυστήριο του Θεού, την Ζώσα Ζωή. Άρα το πρόβλημα δεν είναι οι άλλοι, αλλά το πώς εμείς αντιλαμβανόμαστε και ζούμε την Χριστότητα μας! Και πώς μπορούμε αυτό ενεργητικά να το δηλώσουμε στο Παν, μπροστά στο οποίο ούτως ή άλλως δίνουμε την παράστασή μας! Πραγματικά μας κοιτούν όλα τα όντα του ουρανού!

Να δηλώσουμε την ομολογία μας όσον αφορά τον Ζώντα Θεό, τον Χριστό!
Να δηλώσουμε την παράδοση του εαυτού μας, την αφιέρωση-αποϊέρωση του, την άφεση στην Ζώσα Ζωή η οποία είναι εξαίσια ροή που ο ανθρώπινος νους δεν μπορεί καν να φανταστεί: το πώς είναι να ρέεις με το Όλο Πράγμα! Πώς είναι να ζεις ανεμπόδιστα! Πώς είναι να μην πονάς σε κανένα επίπεδο! Πώς είναι να δημιουργείς! Να εκφράζεσαι δημιουργώντας κόσμους, σύμπαντα, πραγματικότητες απίστευτης ομορφιάς ευφυΐας, φωτός! Ο άνθρωπος καλείται να γίνει άγγελος, και όλες αυτές οι φυλές που αρνούνται τον Θεό, να τον ομολογήσουν και να γίνουν άνθρωποι, όχι μόνον κατά την μορφή αλλά και κατά την ψυχή! Ώστε, επανεντασσόμενοι μέσα στο μυστήριο της Ενότητας να λάβουν μέρος στην Μεγάλη Επιστροφή, που θα σημάνει το τέλος των επιπέδων της διττότητας όπως τα γνωρίζουμε! Άλλες φορές έχουμε μιλήσει για το δώρο της Αειζωίας που ο Ραφαήλ έχει φέρει στην Γη, και περιμένει από όλους μας να το υπογράψουμε! Το τέλος του θανάτου που τόσο τραγικά βιώνει η ανθρωπότητα!

Να δεχτούμε να συγχωρήσουμε!
Η Μεγάλη Σαρακοστή είναι μια μεγάλη ευκαιρία να ενδοστραφούμε! Καθένας να ακολουθήσει τον εαυτό του όπως εμπνέεται, και να ζήσει το πνευματικό περιεχόμενο των ημερών αυτών! Να δεχτούμε να συγχωρήσουμε!

Να αφήσουμε την σιωπή να πλύνει την ψυχή μας!
Να αφήσουμε την σιωπή να πλύνει την ψυχή μας!
Να αφήσουμε την σιωπή να πλύνει την ψυχή μας!

Να μείνουμε καθαροί από σκέψεις, από κρίσεις, από το «γνωστό» -ό,τι κι αν σημαίνει για τον καθένα μας αυτό -μηδενός εξαιρουμένου! Να δεχτούμε καθαροί, φρέσκοι, άδειοι, καινούργιοι να παραδοθούμε στο μυστήριο του Ζώντος Θεού, στο μυστήριο του Χριστού! Να γίνουμε μέτοχοι της αναστάσιμης προοπτικής που άνοιξε για όλους μας, η οποία μας θέτει σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες ύπαρξης! Αμήν -για όλους για όλα τα πλάσματα!

Απευθύνουμε την ευχή σε όλες τις ψυχές που κατοικούν στον πλανήτη Γη να στραφούν στον Ζώντα Θεό, να τον ομολογή-σουν και να συντομέψουμε την διαδρομή της Γης σε πόνο και χρόνο!
Όσοι από μας θεωρούμε ότι μπορούμε να προσευχηθούμε, ας προσευχηθούμε ισχυρά για όλους! Χωρίς να εξαιρέσουμε κανένα! Και να γνωρίζουμε ότι το μυστήριο του Θεού είναι ακριβώς αυτό: δεν έχει καμιά εξαίρεση! Από μικρό παιδί έλεγα μέσα μου πως θέλω να συναντήσω και να υπηρετήσω αυτό που δεν έχει καμιά εξαίρεση! Που δεν εξαιρεί κανέναν! Μου έκανε εντύπωση από παιδί ότι πάντα κάποιοι ήταν «απέξω» από τα πράγματα. Το βίωνα πάρα πολύ έντονα ως παιδί αυτό. Γι’ αυτό ήθελα πάντα να είμαστε όλοι μαζί! Όλοι μαζί σε μια μεγάλη Γιορτή! Όσοι με ξέρουν πολλά χρόνια πριν, όπως ο Νίκος και η Λήδα, ξέρουν πώς έζησα την ζωή μου! Αυτό που πάντα ήθελα ήταν να είμαστε όλοι μαζί! Πάντοτε στις γιορτές που έκανα στο σπίτι μου  κάποιοι δεν ήθελαν κάποιους, ή μου έθεταν όρους για να έρθουν το να μην έρθουν κάποιοι άλλοι! Πάντοτε ήθελα αυτό το υπέροχο μαζί! Αν αυτό το μαζί είναι δύσκολο σ’ ένα μικρό περίγυρο, σκεφτείτε πόσο δύσκολο είναι στην κλίμακα της ανθρωπότητας! Πέρα από λόγια και ευσεβείς πόθους! Αυτό το μαζί είναι όλο το ζητούμενο! Το μυστήριο της ενότητας! Και επειδή εδώ δεν είμαστε για να κρίνουμε τι κάνουν οι άλλοι αλλά για να μεταφέρουμε την αλήθεια όπως μας την δίνει ο Ραφαήλ, ένας αρχάγγελος, ένα ον στην ύψιστη ιεραρχία του Θεού, αυτό στο οποίο μας καλεί είναι να ζήσουμε εμείς το μυστήριο της Ενότητας! Αν καθένας από μας το κάνει αυτό, να είμαστε βέβαιοι ότι ο κόσμος αυτός θα αλλάξει! Και θα αλλάξει ραγδαία! Γιατί ο νους υπολογίζει ποσοτικά τα πράγματα! Στο πνεύμα όμως δεν υπάρχει «μεγάλο», ποσοτικά, σε χρόνο ή ως μέγεθος δυσκολίας. Αυτό για το οποίο μιλάμε, μπορεί να γίνει μέσα σε ένα δευτερόλεπτο! Να αλλάξει μορφή η ίδια η υλική δημιουργία! Να βρεθούμε σε άλλο επίπεδο! Εντελώς! Αυτό να γνωρίζετε ότι μπορεί να γίνει! σε ένα λεωφορείο για το πού θα πάει, αποφασίζει ο οδηγός! Οι άλλοι απλώς είναι μέσα!

Το ζητούμενο είναι να μπούμε μέσα στο λεωφορείο του Θεού!
Εκείνος ξέρει πού να μας πάει! Αλλά ο νους να μην κρίνει συνεχώς αν μπορούμε να πάμε, πού θα πάμε, αν είμαστε στο σωστό λεωφορείο, αν ο οδηγός είναι αυτός κ.λπ. Αυτά είναι ιστορίες του νου! Δεν έχουν καμιά σχέση με αυτό που πραγματικά παίζεται! Είναι κρίσεις μέσα στο Matrix, την ομαδική ψευδαίσθηση που ζούμε και που το σύστημα διαρκώς μας ταΐζει και μας ποτίζει! Την ίδια ώρα που ο Χριστός είναι παρών! Και όπως μας υποσχέθηκε, θα είναι παρών έως της συντέλειας των αιώνων. Μέχρι να επανέλθουν εν ελευθερία όλες οι ψυχές! Αυτό ας το υπογράψει η συνείδησή μας! Και, μέσα σε τόση ευλογία που έχουμε λάβει και λαμβάνουμε από τον Ραφαήλ, να δώσουμε μια υπόσχεση μπροστά του και μπροστά στον ίδιο μας τον εαυτό, ότι κανείς δεν θα φύγει σήμερα από αυτό το δωμάτιο χωρίς να έχει συγχωρήσει όλους τους ανθρώπους! Και τον ίδιο του τον εαυτό πάνω από όλα! Γιατί, αν δεν συγχωρήσει τον εαυτό του δεν μπορεί αληθινά να συγχωρήσει κανέναν!  Η συγχώρησή του θα είναι επιφανειακή, και θα σκοντάψει στο επόμενο βήμα! Ο Υιός του Ανθρώπου είναι αθώος! Είμαστε αθώοι γιατί είμαστε παιδιά του Θεού! Γι’ αυτό τον λόγο! Να μην αναζητήσουμε την ενοχή στα πεπραγμένα εδώ που υποκείμεθα στην διττότητα και τον πόλεμο! Που παίζουμε ρόλους, κερδίζουμε και χάνουμε! Που κάνουμε σωστά και λάθη!

Πίσω από την προσωπικότητα υπάρχει το σημείο της Χριστότητας, το παιδί που είναι πάντα αθώο!
Αν δεν μπορούμε να δούμε το παιδί μέσα μας, την αθωότητά μας, δεν θα μπορέσουμε να την δούμε σε κανέναν! Δεν θα μπορέσουμε να δούμε κανέναν άνθρωπο αθώο! Το εγώ πάντοτε θα βλέπει ενόχους! Ο νους πάντοτε θα βλέπει ενόχους και εχθρούς! Μόνο το παιδί μέσα μας μπορεί να ζει την αθωότητά του και να την δει και γύρω του! Τις ψυχές ως παιδιά! Τα παιδιά πάντοτε χαίρονται όταν βλέπουν άλλα παιδιά, και τρέχουν να παίξουν μαζί τους! Το παιδί αναγνωρίζει το παιδί! Ας κάνουμε την κίνηση της συγχώρεσης! Κι αν μας είναι δύσκολο να συγχωρήσουμε κάποιους που θεωρούμε ότι μας έχουν βλάψει, ή πράγματι μας έχουν βλάψει, είναι πιο εύκολο να δούμε τους ανθρώπους όλους μαζί! Να μην τους στήσουμε απέναντι μας ατομικά! Να κάνουμε αυτό που μας ζήτησε ο Χριστός -να τους συγχωρήσουμε όλους! Αλλά αν κι αυτό μας δυσκολεύει, ας τους παραδώσουμε απλώς στα χέρια του! Όχι για να τους τιμωρήσει! Γιατί κάποιοι λένε: «Δεν θα σε τιμωρήσω εγώ, αλλά θα το βρεις από τον Θεό!» Αυτό είναι η χειρότερη κατάρα. Καλύτερα να τον τιμωρήσεις εσύ! Όχι, ότι ο Θεός θα σε ακούσει, αλλά εσύ θέτεις τον εαυτό σου σε δυσμενέστερη θέση!

Πάντοτε έχουμε την ευλογημένη διαφυγή από τα ανθρώπινα μας όρια: να εναποθέτουμε τα πράγματα στον Θεό!
Να αφήσουμε τον εαυτό μας και τα πράγματα όλα να τα λυτρώσει εκείνος! Εξάλλου μας το ζήτησε ο ίδιος ο Χριστός! «Ελάτε σε μένα! Δώστε μου το φορτίο σας!» Μην προσπαθούμε εμείς να λύσουμε τίποτα, γιατί δεν μπορούμε! Δεν έχει λύσεις ούτε ο νους ούτε η λογική του ανθρώπου! Ούτε η καρδιά του φτάνει! Μόνον ο Θεός μπορεί να δώσει χάρη και να λυθεί το δράμα που παίζεται πάνω στην Γη! Ας υπογράψουμε την παρουσία του Χριστού! Να την ομολογήσουμε! Και να καταθέσουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο άνευ όρων στα χέρια του! Τότε πραγματικά μπορεί, μέσα σε ένα δευτερόλεπτο, αυτός ο κόσμος να αλλάξει! Και είναι δυνατόν να το ζήσουμε, εδώ και τώρα! Γιατί εδώ, είναι παρούσα, κατ’ αυτή την ιστορική χρονική στιγμή, μια τεράστια οντότητα του Ουρανού -για να το κάνει όσο ποτέ πρόσφορο! Έχουμε ευθύνη αυτό να το ομολογήσουμε, να το υπογράψουμε και να το υπηρετήσουμε!

Ο Θεός έχει υπογράψει το τέλος του πόνου και την αποκατάσταση του ανθρώπου!
Να πορευτούμε τις ημέρες της Μεγάλης Σαρακοστής με την σοφία της Ορθόδοξης παράδοσης -για όσους την γνωρίζουν και την τηρούν. Σε κάθε περίπτωση οι ψυχές γνωρίζουν! Να δεχτούμε να ακούσουμε την ψυχή μας! Ο Θεός δεν έχει μυστικά! Είναι όλα φανερωμένα! Δεν υπάρχουν μυστικά να αποκαλυφθούν! Ο Θεός είναι αποκεκαλυμμένος! Οι λύσεις όλες είναι δοσμένες! Ο Θεός έχει υπογράψει το τέλος του πόνου και την αποκατάσταση του ανθρώπου! Απλώς εμείς ζούμε τα χωροχρονικά καρέ! Ας τα ζήσουμε με την βεβαιότητα ότι ο Χριστός νίκησε τον θάνατο, ως άνθρωπος πάνω στην Γη! Και τον υλικό και τον πνευματικό! Γι’ αυτό εξάλλου αποκαλείται «Πρωτότοκος των νεκρών»! Διότι νίκησε, όντας άνθρωπος! Αυτή είναι η ελπίδα και η σωτηρία όλων -ατομικά και συνολικά!
*

Δεν υπάρχουν σχόλια: