Είμαστε αθώοι γιατί ο Χριστός μας συγχώρησε!

Η χαρά είναι που μετράει!

Τι ωραία που θα ήταν να μέναμε απλώς στην μουσική! Ούτως ή άλλως το ζητούμενο είναι η χαρά! Να χαιρόμαστε που είμαστε μαζί! Να χαλαρώνει ο νους! Καθένας να έρχεται στο κέντρο του και να επιτρέπει στον Θεό να τον ευεργετεί με τον φυσικό τρόπο που εκείνος γνωρίζει! Μετερχόμαστε και τον λόγο! Και αυτός χρειάζεται! Ο ιερός λόγος δίνει μια διάσταση που χρειάζεται ο άνθρωπος! Το παιγνίδι εντούτοις είναι η μεγαλύτερη, ούτως ή άλλως, προσφορά στον εαυτό μας, στους άλλους και στον Θεό! Γιατί ο Θεός αγαπά τα παιδιά!

*

Ο λόγος, όταν είναι αληθινός, δίνεται με την βοήθεια του Ζώντος Θεού και τον ακολουθούν τα σημεία!

Ο άνθρωπος έχει εθιστεί στον λόγο. Δεν είναι λόγος όμως αυτός που χρησιμοποιεί. Έχει εθιστεί να ακούει λέξεις, να διαβάζει, να μιλάει άσκοπα! Λόγους δηλαδή που δεν ποτίζουν το Δέντρο της Ζωής του ούτε το Δέντρο της Ζωής του κόσμου! Λόγους μάταιους, λόγους επιθετικούς προς τον εαυτό του και τους άλλους! Και πολλές φορές καταστροφικούς! Λόγους που απηχούν έναν νου που σκέφτεται ανόητα, εκτός του κέντρου της Ζωής που είναι ο Λόγος, ο Χριστός, η Αγάπη: το σημείο σύνδεσης των Άνω με τα Κάτω!

Όταν ο λόγος δεν υπηρετεί την Ζωή, τότε είναι μάταιος!

Όταν ο λόγος δεν υπηρετεί την Ζωή, τότε είναι μάταιος! Δεν υπηρετεί τον Θεό! Τότε κατακρατούμε και βεβηλώνουμε ένα ύψιστο θεϊκό Δώρο! Γιατί τον λόγο ο Θεός τον χάρισε μόνο στον άνθρωπο! Και αυτό για να μπορεί να επικοινωνεί με τον εαυτό του, με τους συνανθρώπους του και με τον ίδιο τον Θεό, απευθύνοντας το βάθος και την ποιότητα της νοημοσύνης αυτής που του χαρίστηκε! Και αυτή είναι πάντοτε δοξαστική, ενωτική, και συλλειτουργεί με το όλο μυστήριο του Θεού!

Ο λόγος είναι ο ίδιος Μυστήριο!

Ο άνθρωπος της σημερινής εποχής τιμωρείται πάρα πολύ, αυτοτιμωρείται από την ίδια του την δραστηριότητα τού να σκέφτεται, να μιλά και να εκφράζεται άσκοπα και ανίερα! Με τρόπους δηλαδή που δεν υπηρετούν την Ζωή του και την Ζωή του κόσμου! Βλέπουμε ότι τον άνθρωπο τον πολεμά ο ίδιος του ο νους, οι ίδιες του οι σκέψεις, οι ίδιες του οι εκδοχές! Τρομοκρατείται και βάλλεται από τον ίδιο του τον εαυτό, και τους συνανθρώπους του βεβαίως, που τον κτυπούν με τον ίδιο τρόπο, λεκτικά, αλλά και σκεπτικά -δηλαδή ενεργειακά.

Χρησιμοποιεί ο άνθρωπος το ύψιστο εργαλείο που του έχει δώσει ο Θεός για να δημιουργεί πραγματικότητες φωτός, για να εναντιώνεται προς την ζωή και προς το θέλημα του Θεού πληγώνοντας έτσι τον εαυτό του, τους άλλους και τον κόσμο! Έχουμε ευθύνη για τον τρόπο που χρησιμοποιούμε τον λόγο!

Το παιγνίδι, η χαρά, το «μαζί», η Γιορτή, όλο αυτό το όμορφο «χαλαρό» κλίμα χωρίς σοβαροφάνειες και στημένα πράγματα- δεν σημαίνει, από την άλλη, εξαχρείωση στο να λέει και να πράττει κανείς οτιδήποτε -λεκτικό ή με το μυαλό του ή με τις πράξεις του. Σε ένα χώρο εδώ, που είναι Σύναξη για το καλό, για την Αγάπη! Πίσω από την απλότητα με την οποία βρισκόμαστε και αγγίζουμε ουρανό, να μην ξεγελιόμαστε και να θεωρούμε ότι όλα αυτά δεν είναι τίποτα, «είναι γνωστά», «τα ξέρουμε», και να κινούμαστε εδώ με τον ίδιο τρόπο που έχουμε μάθει να κινούμαστε στον κόσμο: άσκοπα, επιπόλαια, εκτός του κέντρου του εαυτού μας!

Είναι μεγάλη άσκηση να χαλαρώνουμε χωρίς να φεύγουμε από το κέντρο μας!

Να υπάρχουμε ως ελεύθεροι άνθρωποι που δεν χρειάζονται αφεντικά και υποδείξεις, αλλά σεβόμαστε τον εαυτό μας, την Χριστότητά μας. Σεβόμαστε το σημείο εδώ που βρισκόμαστε και ο Θεός θέλει να μας ανοίγει μια τεράστια ευλογία!

Δεν είναι τυχαίο που ο Χριστός αποκαλείται «Λόγος»

Θείος Λόγος! Θα μπορούσε να τον χαρακτηρίζει μια άλλη λέξη, μια οποιαδήποτε λέξη. Δεν είναι όμως τυχαίο που είναι αυτή! Γιατί ο λόγος είναι μια ιερή έννοια, μια ιερή ιδέα καθόσον δεν σημαίνει μόνο την ομιλία ή την ικανότητα του ομιλείν, αλλά την διαδικασία και την Πηγή που γεννά αυτό που ο λόγος είναι: ο ενδιάμεσος παράγοντας! Είναι η σχέση ανάμεσα σε δύο πράγματα! Η λέξη «λόγος» προσδιορίζει την ίδια την έννοια του Μεσσία, καθόσον ο Χριστός είναι ο ενδιάμεσος παρά-γων, αυτός που ήρθε για να συνδέσει τον άνθρωπο με τον Θεό! Και γινόμενος ο Θεός άνθρωπος, ανοίγει τον δρόμο για να γίνει ο άνθρωπος κατά χάριν Θεός! Αυτό είναι το μέγιστο μυστήριο της ενανθρώπισης του Χριστού στην Γη, το οποίο έπραξε μέσα στην ύψιστη θεουργία της Ζωής του, την οποία επισφράγισε με την ανάσταση και την ανάληψη στον Πατέρα Του.

Κυριακή των Βαΐων, ξεκινάει η Μεγάλη εβδομάδα: ο άνθρωπος υποδέχεται τον Χριστό με το «Ωσαννά» και μέσα σε λίγες μέρες η κραυγή του γίνεται «Σταυρωθήτω»!

Είναι συνταρακτικά τα μηνύματα των ημερών αυτών της Μεγάλης Εβδομάδας. Καλό θα ήταν να τα σκεφτούμε. Ας μην αφήσουμε και αυτό το Πάσχα, και αυτή την Ανάσταση να περάσουν χωρίς να αγγίξουν την ψυχή μας στο βάθος εκείνο που μπορεί να μας μεταμορφώσει και να μας επιτρέψει να αναστηθούμε! Γιατί ο Χριστός σταυρώθηκε για την δική μας ανάσταση!

  

Ο Χριστός από κανέναν δεν ζήτησε, ούτε θα ζητήσει ποτέ να σταυρωθεί!

Ο άνθρωπος σταυρώνεται μόνος του, είτε από τα πάθη του, τις αμαρτίες και την κακία του, είτε από το «άνοιγμά του» προς το Όλο πράγμα, δηλαδή την μεταμόρφωσή του, την επιστροφή του στο Θεϊκό κέντρο, τον Πατέρα του. Ο Χριστός μάς έδειξε τον δρόμο! Είναι σημαντικό που πριν την δική του ανάσταση ανέστησε τον φίλο του τον Λάζαρο!

Το σημερινό Ευαγγέλιο μας λέει ότι έξι μέρες πριν το Πάσχα, ο Χριστός πήγε στην Βηθανία, στο σπίτι του Λάζαρου. Την προηγούμενη ημέρα είχε γίνει το θαύμα της ανάστασής του εκ νεκρών. Ήταν ήδη τέσσερις μέρες νεκρός! Όταν ο Χριστός έμαθε από τις αδελφές του ότι ο φίλος του πέθανε, δάκρυσε… Έσπευσε στην Βηθανία, στο μνήμα του και μέσα από την συνταρακτική του κραυγή «Δεύρο έξω!» τον ανέστησε. Του επέστρεψε την ζωή!

Ο Κύριος της ζωής και του θανάτου, ο Χριστός, μίλησε και δίδαξε με πάρα πολλούς τρόπους κατά την γήινή του ζωή. Η ανάσταση των νεκρών ήταν ό,τι πιο συνταρακτικό είχε δει μέχρι τότε ο άνθρωπος! Παρόλα αυτά, όχι μόνον δεν συγκλονίστηκαν οι άνθρωποι στην πλειοψηφία τους, αλλά το Ευαγγέλιο αναφέρει ότι όταν ο Χριστός πήγε στην Βηθανία, οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι  τον ακολούθησαν με πρόθεση να σκοτώσουν τον Λάζαρο, για να μην είναι ζωντανός και να μαρτυρά με την ζωή του το θαύμα! Μέχρι αυτό το σημείο της ασυνειδησίας και της εναντίωσης προς τον Ζώντα Θεό είχαν φτάσει αυτά τα ανθρωπόμορφα πλάσματα -για να μην τα αποκαλούμε ανθρώπους!

Ο άνθρωπος είναι συνώνυμος με την Χριστότητα.

Είναι ο Υιός του Θεού με τον ίδιο τρόπο που ο Χριστός είναι ο Υιός του Ανθρώπου! Πρόκειται για το ίδιο Μυστήριο. «Το Μυστήριο του Όντος είναι το Μυστήριο του Ανθρώπου!» Δεν μπορούμε να μιλάμε για άνθρωπο, αν δεν έχει ταυτιστεί με το Θεϊκό του κέντρο. Μέχρι τότε μιλάμε για ένα υπό συνθήκη ον, το οποίο φέρει την ζωή, πριμοδοτείται με ζωή από το Όλο πράγμα, τον Θεό τον ίδιο! Είναι ένα οιονεί ον σε μια διαδικασία ανθρωποποίησης, σε μια διαδικασία να γίνει Άνθρωπος! Στον Σταυρό χαράχτηκε: «ΙΔΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ!»

Ο Άνθρωπος είναι ο Χριστός!

Μπορούμε να τιμήσουμε την ανθρωπινότητά μας ανάλογα με την σχέση μας με τον Χριστό! Η ομοιότητά μας μαζί του προσδιορίζει την ανθρωπινότητά μας! Ο άνθρωπος φυσικά πιστεύει πως είναι πολύ σπουδαίος, καθένας έχει διάφορες ιδέες για τον εαυτό του! Στην πραγματικότητα δεν είμαστε απολύτως τίποτα! Ούτε καν οι απεσταλμένοι Του. Ο Χριστός είναι ο Ζων Θεός! Είναι το Φως! Είναι η ίδια η Ζωή! Όσοι είμαστε εδώ ενσαρκωμένοι, από όπου κι αν προερχόμαστε, μεταφέρουμε μαζί με το θέλημα του Ζώντος Θεού, το μήνυμα του να υπάρχουμε εδώ -όπως εκείνος υπήρξε- εν σώματι, δοξολογώντας κάθε στιγμή το θέλημα του.

Ο αίνος είναι η υψηλότερη εκδήλωση Ζώσας Ζωής

Ο Χριστός όταν ήταν με τους μαθητές του, όπως υπαινίσσονται διάφορα σημεία του Ευαγγελίου, τραγουδούσαν και χόρευαν! Υπήρχαν σε ένα κλίμα δοξαστικής σύναξης, αυτό που θα έπρεπε να είναι η Εκκλησία: χώρος χαράς, χώρος ζωντανός, χώρος έκφρασης, χώρος Ευχαριστιακής εκδήλωσης Ζωής. Η Ευχαριστιακή κατάσταση είναι η υψηλότερη εκδήλωση της φύσης του ανθρώπου ως Υιού Θεού!

Ο Χριστός, ο βασιλεύς των βασιλέων εισήλθε στα Ιεροσόλυμα πάνω σ’ ένα γαϊδουράκι!

Αυτός ήταν ένας από τους λόγους που οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι αν είχαν και μια αμφιβολία για την ταυτότητα του, βεβαιώθηκαν ότι αποκλείεται να είναι αυτός ο Μεσσίας! Δεν θα μπορούσε ο Βασιλιάς που περιμένανε οι Εβραίοι να εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα πάνω σε ένα γαϊδουράκι! Εντούτοις ήταν τόσο τυφλοί γιατί η ίδια η παράδοση των Προφητών είχε μιλήσει για τον Βασιλιά εκείνον που θα εισερχόταν στα Ιεροσόλυμα επί πώλου όνου. «Εσύ θύγατερ Σιών ιδού, έρχεται ο Βασιλεύς σου επί πώλου όνου». Ούτε τις ίδιες τους τις προφητείες έλαβαν υπ’ όψη. Παρόλα αυτά το πλήθος υποδέχτηκε τον Χριστό με βάγια και φοίνικες φωνάζοντας «Ωσαννά»!

Ο Χριστός γνώριζε την προδιαγεγραμμένη πορεία του!

Είχε ήδη ανακοινώσει στους μαθητές την Σταύρωση και την Ανάστασή του! Τους βεβαίωσε πως θα αναστηθεί, θα εκπληρωθεί το θέλημα του Πατέρα του, θα βρεθεί στην Δόξα του. Οι μέρες είναι συνταρακτικές! Από την μια καλούμαστε να μην τις ζήσουμε με το «βάρος» το θρησκευτικό, γιατί υπό μια έννοια ο Χριστός αφού είναι αναστημένος δεν έχει σχέση με τα θρησκευτικά τελετικά του πένθους! Δεν θα το ήθελε και δεν το θέλει καθόλου αυτό.

Ας τον γιορτάσει ο καθένας, ας τιμήσει την παρουσία του Χριστού, που είναι εδώ και θα είναι  πάντα μαζί μας, με χαρά και με αλήθεια.

Αν η αλήθειά του είναι να συναισθανθεί και να παρακολουθήσει θρησκευτικά αυτήν την αρχετυπική ιστορία, θα είναι ωφελημένος. Αν η αλήθειά του είναι να την ζήσει με τον δικό του τρόπο, με χαρά, ακόμα και χωρίς να πάει στην εκκλησία, με όποιο τρόπο ο ίδιος νομίζει ότι μπορεί να τιμήσει τις ημέρες αυτές μέσα του, κι αυτό το ίδιο «σωστό» είναι! Εμείς προτείνουμε την Εκκλησία, το αναστάσιμο Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, αφού Εκείνος μας το παρέδωσε! Γιατί ο άνθρωπος χρειάζεται ακόμα αυτά τα ιερά σημεία που του θυμίζουν την καταγωγή του -πως είναι Υιός Θεού!

Ελεύθερος είναι μόνον ο Χριστός!

Είναι πολύ εύκολο ο άνθρωπος να θεωρήσει την αυτονομία του, ως ελευθερία από όλα! Αλλά ελεύθερος είναι μόνον ο Χριστός! Μακάρι να είμαστε ελεύθεροι! Μακάρι να ελευθερωθούμε! Μακάρι να είμαστε ικανοί να εξομολογηθούμε μπροστά σε ένα λουλούδι! Ίσως όμως κάποιες ψυχές να χρειάζονται να ταπεινωθούν, να χρειάζονται να απεκδυθούν την «μάσκα», το προσωπείο ενός εαυτού που δεν είναι ο εαυτός τους. Μέσα από την βοήθεια που δίνει η Εκκλησία με το Μυστήριο της Εξομολόγησης εμφαίνεται το μεγαλείο του ανθρώπου που προσφεύγει σ’ αυτό καταγγέλλοντας τον εαυτό του, όπως το λένε οι γεροντάδες μας. Γιατί συνήθως οι άνθρωποι ακόμα και στην εξομολόγησή τους καταγγέλλουν τους άλλους, όχι τον εαυτό τους! Πηγαίνουν να πουν ποιοι τους φταίνε, ποιοι τους δυσκολεύουν, ποιοι τους βλάπτουν! Δεν μιλούν για τον εαυτό τους και τα δικά τους λάθη, τις δικές τους παραλείψεις, τα δικά τους πάθη και αμαρτίες!

Είναι ύψιστη γενναιότητα ο άνθρωπος να βάλει το κεφάλι του κάτω από το πετραχήλι

Να μιλήσει για τον εαυτό του και για τα σημεία που θέλει με την βοήθεια του Θεού να αλλάξει ή να αποβάλει! Καθένας γνωρίζει μέσα του ποια είναι η αλήθεια του και πώς μπορεί να την υπερασπιστεί και να την στηρίξει! Όποια κι αν είναι η αλήθεια του, ας αναφερθεί σε αυτήν: σε έναν ιερέα, ένα λουλούδι, μια έννοια, έναν άνθρωπο! Ας εξομολογηθεί! Να ομολογήσει έξω από τον εαυτό του, τον εαυτό του -όποιος κι αν είναι αυτός! Να ξέρουμε πως ό,τι βγαίνει στο φως ο Θεός το λυτρώνει! Αυτή είναι η μεγάλη δύναμη της αλήθειας! Γι’ αυτό εξάλλου ο ίδιος ο Χριστός μας είπε: «Γνωρίστε την αλήθεια, και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει!»

Ο άνθρωπος φοβάται την αλήθεια, την ομολογία, τις παραδοχές!

Αυτό πολύ το θέλει ο σατανάς! Θέλει πολύ να μην ακούγεται η αλήθεια! Αλλά ο Χριστός είπε για τον εαυτό του ότι εκείνος είναι η Αλήθεια! Η ίδια η Αλήθεια! Γι’ αυτό ποτέ να μην φοβόμαστε την αλήθεια! Η Αλήθεια είναι πάντοτε Ελευθερία! Είναι συνώνυμη με την Ελευθερία! Πάρα πολλοί αναζητητές ψάχνουν δρόμους άσκησης, τρόπους να εκπαιδευτούν, διαβάζουν βιβλία, και μπαίνουν σε ένα ατέρμονο κύκλο αναζήτησης! Βλέπει όμως κανείς πως ό,τι και αν προσλάβουν, δεν τους φτάνει, δεν τους ικανοποιεί! Τους αρκεί για λίγο! Στην συνέχεια παραμένουν το ίδιο ανικανοποίητοι, με την ίδια αγωνία. Αλύτρωτοι! Θα έλεγε κανείς, τόση γνώση που υπάρχει και ιδιαίτερα στην εποχή μας που είναι τόσο εύκολο να έχεις πρόσβαση στην πληροφορία, πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος να μην μπορεί να βρει κάτι που να τον λυτρώσει: μια ιδέα, μια σκέψη, μια φιλοσοφία, μια θεωρία!

Βλέπουμε το μάταιο της αναζήτησης!

Πόσο μάταιη και παραπλανητική είναι! Γιατί ο άνθρωπος συνεχώς θέλει κάτι άλλο, μια άλλη ιδέα, έναν άλλο δάσκαλο-οδηγό, κάποιες άλλες συνθήκες, κάτι άλλο να γίνει, κάτι άλλο να συμβεί! Το οποίο δεν συμβαίνει ποτέ όσο ο άνθρωπος έχει αυτή την στάση! Γιατί το τι θα συμβεί στον καθέναν έχει να κάνει με την Θεία Πρόνοια -αυτό που συμβαίνει μπροστά του, αυτό που του στέλνει το σύμπαν, ο Θεός! Και είναι πάντοτε απάντηση στην προσευχή του, στον βαθύτερο εαυτό, στην βαθύτερη ύπαρξη που καν δεν θυμάται! Είναι πάντα σχετικό με την ιστορία της ψυχής του! Ακόμα και όταν δεν μπορεί να το δει!

Ο άνθρωπος κρίνει πολύ εύκολα και επιπόλαια, υποτιμώντας αυτά που του προσφέρει η ζωή, αυτά μπροστά στα οποία τον φέρνει! Ο δρόμος έτσι είναι αδιέξοδος! Γιατί συντηρεί την μάταιη διαδρομή του ανθρώπου μέσα στον νου του η οποία δεν οδηγεί πουθενά!

Ο μόνος τρόπος να συγκλονιστεί ο άνθρωπος είναι η καρδιά! 
Να λειτουργήσει η καρδιά! Και επειδή όλοι καλοί άνθρωποι είμαστε, ειδικά όσοι βρισκόμαστε εδώ, παρόλα αυτά η καρδιά μας δεν λειτουργεί όπως θα ήθελε ο Χριστός! Απέχουμε πάρα πολύ από αυτό το καρδιακό μέγεθος ζωής που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, που μπορεί να σταματήσει τον πόνο! Που μπορεί να προστατεύσει τους αδύναμους! Που μπορεί να εκδιώξει τον σατανά από την Γη! Που μπορεί να δώσει τέλος στην τραγωδία της πτώσης και του πόνου.

Στο βαθμό που δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε πως το πρόβλημα είναι της καρδιάς μας και όχι του νου μας, δεν μπορούμε να το λυτρώσουμε. Γι’ αυτό δεν ωφελεί να επιδιώκουμε να διαβάζουμε πράγματα που μας ερμηνεύουν αυτά που ουδέποτε θα βάλουμε σε πράξη!

Ο Χριστός είπε πολύ λίγα πράγματα, λίγες κουβέντες. Δεν έκανε θεωρίες! Είπε όμως όλη την αλήθεια στον άνθρωπο! Του ζήτησε να αγαπήσει τον εχθρό του! Είναι ο συνταρακτικότερος λόγος που ειπώθηκε ποτέ στην Γη! Ούτε πρόκειται να υπάρξει άλλος! Γιατί ο εχθρός του ανθρώπου είναι κατ’ αρχάς ο ίδιος του ο εαυτός! Αν αγαπήσει τον εχθρό μέσα του τότε θα μπορέσει να αγαπήσει όλους τους ανθρώπους! Τότε αυτό που παίζεται στην Γη, θα σταματήσει επί τόπου! Όλοι έχουμε την ευθύνη για το αν και πόσο λειτουργεί η καρδιά μας! Αλλά και αυτό, από μια άποψη, δεν είναι στο χέρι του ανθρώπου! Μόνο με χάρη μπορεί να γίνει αυτό το άνοιγμα το καρδιακό -η χαριστική βολή στο κακό, και στον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος συμφύρεται με το κακό! Όμως για να προσεγγίσουμε την χάρη και το βλέμμα του Θεού χρειάζεται να κρατάμε την ψυχή μας καθαρή! Και αυτό είναι στο χέρι μας να το κάνουμε!

Αν υπάρχει ένα νόημα στο κλίμα των ημερών, σ’ αυτή την ανάβαση μέχρι την Ανάσταση, είναι να καθαρίσουμε τις ψυχές μας

Να αδειάσουμε από σκέψεις, επιθυμίες, σαπισμένα συναισθήματα, χρεώσεις, παράπονα, διεκδικήσεις, αμφιβολίες και φόβο! Από όλη αυτή την τρομοκρατία που κάνει ο σατανάς στον άνθρωπο! Απέναντι στην οποία φαίνεται ανίσχυρος, αλλά δεν είναι! Γιατί αυτός που τον έπλασε, τον φροντίζει! Με δήλους και άδηλους τρόπους! Απλώς, ο καθένας από μας θέλει με τον δικό του τρόπο να νιώθει την αγάπη του Θεού!

Η αγάπη του Θεού είναι δεδομένη και δεν έφυγε ποτέ από τον άνθρωπο!

Ο Χριστός συγχώρησε τον άνθρωπο! Ο άνθρωπος δεν θα έπρεπε να νιώθει ενοχές, γιατί ΕΙΝΑΙ ΑΘΩΟΣ! Το ζήτημα είναι να το δει ο ίδιος! Μια ανθρωπότητα που σταύρωσε τον ΑΘΩΟ κουβαλάει πάνω της αυτή την ενοχή! Αλλά πάνω στην δική του συγχώρηση βρίσκεται η δική μας αθωότητα! Αυτό να μην το ξεχνάμε ποτέ! Είμαστε αθώοι γιατί μας συγχώρησε!

Ο Χριστός άνοιξε τον δρόμο της ανάστασης! Έσπασε τις Πύλες του Άδη! Κατέρρευσε όλος ο παλαιός κόσμος!

Είπε: «Ιδού εγώ τα κάνω όλα νέα!» Με την ανάστασή του δημιούργησε εσχατολογικά για τον άνθρωπο μια καινούργια πραγματικότητα! Αυτή υπάρχει! Είναι ήδη «εδώ» και μας περιμένει! Τα όντα του χωροχρόνου, όσο βρίσκονται εδώ και ζουν τις μικρές τους ιστορίες, ας θυμούνται ότι το τέλος είναι γεγραμμένο! Είναι «happy end»!

Δεν καλούμαστε να αποφασίσουμε εμείς για την έκβαση! Γιατί αποφάσισε ο Θεός για μας!

 Μας αγάπησε τόσο πολύ ώστε να στείλει τον Γιο του και να εξαγοράσει το αρχαίο λάθος!

Να πορευτούμε με αλήθεια! Ό,τι και αν σημαίνει για τον καθέναν από μας αυτή η λέξη!

*