Το σύμπαν όπου ζεις δεν έχει καμιά δυναμική αλήθειας άλλη από την αλήθεια αυτού που εσύ πιστεύεις!

Η προσωπική σου Πεντηκοστή είναι το καθ’ ομοίωσιν! 

Οι μουσικές νότες στον νου του ανθρώπου είναι θεϊκές ποιότητες και χρώματα φωτός! 

Το καλύτερο έρχεται όταν πρώτος το εφαρμόσεις εσύ!

Τα λουλούδια, δώρα από τα Εσπέρια πεδία...

*

Η χαρά είναι ο υπέρτατος σεβασμός προς την ζωή! 

Εικών ειμί της αρρήτου δόξης σου ει και στίγματα φέρω πταισμάτων... Εις το καθ’ ομοίωσιν επανάγαγε το αρχαίον κάλλος αναμορφώσασθαι... 

*

''Τι καιρό κάνει μέσα σου;" 

Στους περισσότερους ανθρώπους επικρατεί «κυκλοθυμικός καιρός», όπως έλεγε ο Ρασούλης!

"Αυτό με το οποίο αποδράς είναι ακριβώς αυτό από το οποίο θα έπρεπε να φύγεις!

*

"Το αιώνιο νικά με τον χρόνο!" 

Είναι βέβαιο πως στο Ταξίδι θα κάνεις λάθη! Αλλά είναι σημαντικό το πώς φέρεσαι όντας μέσα στο λάθος σου! Αυτό προσδιορίζει το αν θα είναι μάθημα ή τιμωρία! 

Ο δάσκαλος κρίνει -και πολλές φορές αυστηρά- αλλά εσωτερικά θεραπεύει! Μην κρίνεις ό,τι δεν μπορείς να θεραπεύσεις! 

Ελεύθερος είσαι μόνο όταν επιλέγεις τον Θεό! Διαφορετικά ο αφορισμός "είμαστε ελεύθεροι" είναι μια αυτοαναιρούμενη σοφιστεία! 

Ό,τι σε κάνει να χαμογελάς αξίζει να είναι στην ζωή σου!

Το σημείο Δίνης είναι η Χριστότητα εντός! Κάθε πράξη υψηλής αγάπης μας φέρνει πιο κοντά! Πού; Στην χάρη! 

*

Το σούρουπο με διπλωμένα τα φτερά!

Όλη η φύση, τα λουλούδια, τα πουλιά είναι τόσο όμορφα και δεν το ξέρουν! 

Ο Ελύτης ξεκλειδώνει μαγικά την πόρτα του αοράτου! Ποιεί την δική του ιερή πράξη! Συνεισφέροντας έτσι δυναμικά και υπέροχα στον πολιτισμό της μετασκέψης, όπως τον αποκαλώ: εκεί όπου ο σπινθήρας των λέξεων επιτρέπει την Λάμψη! «Κι αν είδες, είδες!» όπως λέει ο ίδιος

Ο Ελύτης μέσα στην λέξη «Τέχνη» -που την βαφτίζει με το ελληνικό βίωμα, την ελληνική αίσθηση πραγμάτων- βάζει όλο το θεϊκό περιεχόμενο μιας υπέρβασης προς το «πάνω πάτωμα του κόσμου», όπως το αποκαλεί. Αιχμαλωτίζει με τις λέξεις του την Λάμψη! Αυτό το μυστήριο, μπροστά στο οποίο η λογική παραμένει αμήχανη, αλλά η ύπαρξη διαπερνιέται ολόκληρη με φως, ανακαλύπτοντας καινοφανή κοιτάσματα Ζώσας Ζωής! Είναι ο κόσμος ο «πέραν», που οι δυτικοί διανοούμενοι του 20ου αιώνα υποψιάστηκαν -όντες άθεοι οι περισσότεροι- με τον υπερρεαλισμό, και τις δημιουργικές δυνάμεις που αυτός απελευθέρωσε εν μέσω μιας επηρμένης νοησιοκρατίας! Αλλά ο Ελύτης, όντας Έλληνας, τον εμπεριείχε! Ήταν ήδη πιο πέρα! Εγγενώς μέσα στο διαυγές μυστήριο!

*

 Να ανοίξει ο άνθρωπος την κλειστή πόρτα,

όπως λέει ο Ελύτης, η οποία οδηγεί πέρα από την ασφυκτική πραγματικότητα που η λογική, σαν τον Προκρούστη, τον καθηλώνει στον μικρό της χώρο! Βλέπουμε στην ποίηση του την φαντασία να αποδρά από κάθε χαραμάδα, για να συναντήσει την ψυχή της στο όλο πράγμα! Βλέπουμε την φαντασία να διεκδικεί την εξουσία! Το σύνθημα του γαλλικού Μάη «Η φαντασία στην εξουσία», ίσως να είναι αυτό που ακεραίωσε πιστότερα το αίτημα του ανθρώπου τον 20ου αιώνα!

Οφείλουμε στον Οδυσσέα Ελύτη, τον ποιητή, τον Έλληνα κοσμοπολίτη του πνεύματος, το άκουσμα λέξεων που ανοίγουν μ’ έναν καινούργιο τρόπο την πόρτα του άρρητου, την πόρτα του μυστηρίου, την πόρτα του «υπερβατικού». Μακριά από δόγματα, ιδεολογίες και θεολογίες, αλλά και από την γοητεία του νεοεποχιακού συγκρητισμού, ο Ελύτης παρέμεινε ευθύβολα Έλληνας! Άνοιξε την πόρτα αυτή μ’ έναν τρόπο ελεύθερο από κάθε λογής εξουσία του κόσμου τούτου, μ’ έναν τρόπο ελληνικό, δηλαδή φυσικό! Μη δυϊστικό! Γι’ αυτό λυτρωτικό! 

*

Μετά τον Ελύτη δεν είναι πλέον ίδιο το κοίταγμα του κόσμου!

Η αμεσότητα της πρόσληψης της αλήθειας ως Λάμψη, ως θάμβος, μας άνοιξε νέες διαστάσεις στην ομορφιά και την Ζώσα Ζωή. Αφομοιώνοντας ο ίδιος τα καλλιτεχνικά και φιλοσοφικά ρεύματα της εποχής του, ως Έλληνας τα μετουσίωσε σε μιαν ενιαία αλήθεια! Οι λέξεις του γίνονται «χτύποι στο άγνωστο», όπως λέει, από το οποίο εκμαιεύει δώρα εμποτισμένα στο ελληνικό φως, την ελληνική διαύγεια! Ο κοσμοπολιτισμός του ταξιδεύει στην ανθρωπότητα μιαν Ελλάδα που είναι το ίδιο το φως! 

Τι άλλο είναι η λαμπρότητα ενός μεγάλου πνεύματος παρά η δύναμη να ανακεφαλαιώνει τις μεγάλες στιγμές της ανθρώπινης περιπέτειας; Ο Ελύτης αφομοιώνοντας με τρόπο ελληνικό τον αιώνα του, τον 20ο αιώνα, ανοίχτηκε σε μια πρωτόγνωρη ελευθερία! Μέσα από την ελευθερία αυτή, -που αφορούσε όχι απλώς το εκφραστικό του μέσο, την γλώσσα, αλλά το βάθος που κοίταξε μέσα από την Ποίηση του τον άνθρωπο και τον κόσμο, μάς προσφέρει ένα πολύτιμο αντίδοτο ενάντια στην καταδυνάστευση του νου από την άτεγκτη λογική ενός ψεύδους, όπως ονομάζει τα ασφυκτικά όρια της «λογικής», αλλά και ενάντια στην κυριαρχία των αριθμών, την ποσοτική αποτίμηση των πραγμάτων, τον ωφελιμισμό, που αναιρούν την χαριστική στάση ζωής, για την οποία πασχίζει ο Ποιητής! 

*

Η συνείδηση ξεπηδά από τις ρωγμές της πραγματικότητας! Ο ποιητής αφήνει τους σοφούς να γελούν, όπως λέει ο Ελύτης, απλώς παραμένοντας ποιητής! Προχωρά έτσι με πίστη στην «υπερπραγματικότητα», όπως την αποκαλεί! Αναζητώντας την αειθαλή νεότητα του κόσμου! Διαρκώς επανανακαλύπτοντάς τον με τρόπο κάθε φορά πιο συμβατό με τον πλούτο της ανθρώπινης ύπαρξης!

*

Ο Ποιητής μάς επιτρέπει να κοιτάξουμε την Λάμψη!

Να νιώσουμε το λατρευτό σκίρτημα της Ζωής πίσω και πέρα από οτιδήποτε μπορεί να ειπωθεί! Η αιχμαλώτιση της αίσθησης αυτής είναι η μεγάλη ποίηση! Η μεγάλη τέχνη! Τέτοια είναι η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη!

Μέσα από το σπάσιμο της φόρμας, των αισθητικών στερεότυπων, κάποιοι πρωτοπόροι, όπως ο Ελύτης αναζήτησαν το βάθος, το κρυμμένο νόημα, την καθαρή αλήθεια χωρίς διόλου να προδώσουν την ποίηση: δεν έγιναν φιλόσοφοι, αλλά αποκαλυπτές μιας δεύτερης, όπως την αποκαλεί ο Ελύτης, πραγματικότητας, η οποία μας επιτρέπει να κοιτάξουμε «πίσω» από το παραπέτασμα του επιστητού ως ορίου, του επιστητού αποκομμένου από το πέραν. Αλλά και πίσω από τον κάθε λογής κοινωνικό «προγραμματισμό» ως προς την ανάγνωση του κόσμου.

*

Έχουμε ανάγκη την ομορφιά! Έχουμε ανάγκη αυτό το φρέσκο κοίταγμα του Ποιητή!

 Έχουμε ανάγκη το βάθεμα της κατανόησης! Έχουμε ανάγκη την αποκάλυψη του κόσμου! «Μα σε τέτοια εποχή δεν είναι άχρηστη πολυτέλεια η ποίηση;» θα διερωτηθούν πολλοί. Και όμως! Όσο ποτέ η ψυχή χρειάζεται τα φώτα της, για να δει ξανά τον κόσμο καινούργιο, ελεύθερο από τα βάρη του!

Οι λέξεις του Ελύτη συναρπαστικά ζωντανές μάς εξηγούν το πώς κατάφερε κυριολεκτικά να αυτομυηθεί στην αλήθεια με μόνο τον έρωτά του για την Ελλάδα: την ελληνική γλώσσα και την ελληνική φύση! Και ύστερα, είδε μέσα στην ιστορία της, την ίδια την ιστορία του αιώνιου Οδυσσέα! Την ιστορία του ανθρώπου του πνεύματος, που είναι και η δική του ιστορία! 

Ο ποιητικός λόγος του Οδυσσέα Ελύτη στο ξεκίνημά του (Τέχνη-Τύχη-Τόλμη) μας δείχνει τον ποιητή καθώς αναζητά την προσωπική του έκφραση, περνώντας μέσα από τις αγαπημένες επιρροές τις οποίες γενναία θα αφομοιώσει και θα ξεπεράσει, εκτοξεύοντας την ποίησή του σε καινοφανή καθαρότητα! 

Με τέχνη, τύχη και τόλμη ο Οδυσσέας ξεκινά το συναρπαστικό του ταξίδι που έμελλε να είναι πλούσιο σε περιπέτειες αλλά και ευτυχή κατάληξη! Απ’ την Ελλάδα ώς την Ελλάδα! 

*

Απ’ την Ελλάδα ώς την Ελλάδα! 

Ρώτησαν τον Χατζιδάκι: «Τι είναι η μουσική σας;» -«Ο τόπος μου!» -«Τι καινούργιο φέρνουν τα μπουζούκια και η μουσική που γράψατε;» -«Αγαπήστε την Ελλάδα!» 

Ρώτησαν την Μελίνα: «Τι αγαπάτε περισσότερο;» Και εκείνη, πανέμορφη απάντησε: «Τον τόπο μου!» -«Ποια είναι τα σχέδια σας;» -«Να τον αγαπήσετε κι εσείς!»

Ρώτησαν τον Ντασέν στις Κάννες για την ταινία του Ποτέ την Κυριακή: «Τι σκοπό έχει η ταινία σας;» Κι αυτός με συγκίνηση απάντησε: «Να σας αποκαλύψω μια χώρα με τους πιο ωραίους ανθρώπους που έχετε δει ποτέ!» 

*

"Στην εξοχή της ποίησης δεν έχουν στέγες τα σπίτια..." Ελύτης

"Η θερμή γαλήνη μιας Παναγίας..." Ελύτης 

"Τα εγκαίνια της νεότητας!" Ελύτης 

"Χαιρετώ τον αχτένιστο άνεμο!" Ελύτης 

"Θά' θελα να 'μαι καύχημα φωτός!" Ελύτης

Το Ελληνικό Καλοκαίρι: "Κυανή σπατάλη!" Ελύτης

*

"Ποτέ την Κυριακή": η Μελίνα τραγουδά, "Από την πόρτα μου σαν βγω δεν υπάρχει κανείς που να μην τον αγαπώ!" 

Ένας χρόνος στο ngradio.gr ακούσαμε στην καθημερινή εκπομπή "Καλημέρα με λόγο και μουσική από την Μαρία" τις ενότητες:
"Ελλάδα το πάνω πάτωμα του κόσμου", αφιέρωμα στον Ελύτη  

"Νίκος Καζαντζάκης, Οδυσσέας Ελύτης, οι κολοσσοί του Ηρακλείου"
"Νίκος Καζαντζάκης ο Σωτήρας του Θεού"

"Ηλίας Μουντιράκης, ο μεθυσμένος από Θεό"

"Σελίδες από το Βιβλίο της Ζωής του κόσμου" 

                                       *                                        

Μια ομάδα ρώσων επιστημόνων στην Γαύδο, το νοτιότερο άκρο της Ευρώπης, μιλούν για την Αθανασία!

''Κάνω μόνο ό,τι είναι αδύνατον!''

"Κτίζω τον κόσμο και αυτός συμβαίνει!"

"Η φιλοσοφία είναι δραστηριότητα όχι φαντασία!"

"Άνθρωπος σημαίνει ικανότητα να αλλάζω!"

"Οι Πυθαγόρειοι έθεσαν το ερώτημα της αθανασίας του ανθρώπου όχι της αθανασίας της ψυχής!"

''Ανθρώπινη δραστηριότητα είναι η γλώσσα και η επικοινωνία" ''Η φυσική είναι μέρος της φιλοσοφίας!"

"Ο πολιτισμός μας είναι για ζώα όχι για ανθρώπους! Το ίδιο και ο κομουνισμός!" "Έχουμε προγραμματίσει τον θάνατο μας! Αν αλλάξουμε τρόπο ζωής τον απομακρύνουμε! Δεν επιλέγουμε τον θάνατο! Η αθανασία είναι εφικτή!''

"Ομάδα σημαίνει  συνδημιουργία" κ.α

Το ότι δεν ήξεραν να φυλαχτούν από τα προφανή (θα μπορούσαν να μην αφιερώσουν τον ναό που ήθελαν να χτίσουν  στον Απόλλωνα, κ.λπ.) δείχνει πως είναι ιδεολόγοι! Στέκομαι αποκλειστικά σε όσα είπαν για την αθανασία του ανθρώπου, την νίκη πάνω στον θάνατο! Γιατί αυτό είναι το δώρο του αρχάγγελου Ραφαήλ που αυτή την στιγμή είναι ιδιαίτερη παρών στην Γη! Ανοίγει ο δρόμος να απαλλαγεί ο άνθρωπος από το viruς, τον "ιό του θανάτου" με τον οποίο έχει δηλητηριαστεί! Πρώτα ο νους και μετά το σώμα του! Αλλά θα χρειαστεί χρόνος να το αποδεχτεί και να το υπογράψει η συνείδηση του ανθρώπου! Ζούμε έναν θανατόφιλο πολιτισμό! Ευτυχώς η επιστήμη προχωράει ραγδαία ώστε να το στηρίξει και "λογικά" στον νου του ανθρώπου! Επίσης ο τρόπος που συνδημιουργούν, ως transformers, δηλαδή συναρμολογούμενοι ο ένας με τον άλλον, είναι στοιχείο του καινούργιου πνευματικού πολιτισμού!

Δεν είναι τυχαίο που είναι Ορθόδοξοι!
                                                                         *