Ο Ελισαίος, ον Χριστικό, έλαβε την περίφημη «μηλωτή», τον χιτώνα του προφήτη Ηλία, κατά την στιγμή της ανάληψης του Ηλία στους Ουρανούς με το περίφημο πύρινο άρμα του! Ο «χιτώνας» αυτός ήταν ο λευκός χιτώνας της Αληθείας, την οποία ο Ελισσαίος, ως ον, έκτοτε διατηρεί στην Γη. Πρόκειται για το ίδιο ον με την Μαγδαληνή, την θήλεια όψη του Χριστού, η οποία μαζί με τους Δώδεκα πάντοτε συνοδεύουν τον Χριστό στο έργο του. Ο Παραμχάνσα Γιογκανάντα στην «Αυτοβιογραφία ενός Γιόγκι» αναφέρει ότι ο Ιησούς ήταν ενσάρκωση του Ελισσαίου! Ήταν γνωστή η σύνδεση Ιησού και Ελισσαίου στους αγίους των Ιμαλάϊων.
*
Eυλογία για τον Ελληνισμό που αιωρείται
αιθερικά στην άλλοτε βασιλεύουσα, την λαμπρή πνευματική πρωτεύουσα του κόσμου,
και περιμένει την ανάστασή του!
Τις ημέρες της Πεντηκοστής και του Αγίου Πνεύματος ήμασταν στην
Κωνσταντινούπολη. Δεν ήταν τυχαία η παρουσία μας εκεί! Μεταφέραμε την ευλογία
του αρχαγγέλου Ραφαήλ για την επαναλειτουργία της Σχολής της Χάλκης, εκεί όπου
έγινε και η συναυλία του Ισίδωρου! Μεταφέραμε ευλογία για την προστασία της
Αγίας Σοφίας, καθόσον τις ημέρες που ήμασταν εκεί γίνονταν κινητοποιήσεις για
την μετατροπή της σε τζαμί! Μεταφέραμε ευλογία για τους Ρωμηούς εκεί που ζουν
τον πόνο της Τουρκιάς!
Ζήσαμε την απουσία ζώσας πνοής από τον κλήρο!
*
Η ελληνική
Κωνσταντινούπολη κοιμάται πνευματικά!
Η απουσία ζώσας πνοής από τον κλήρο είναι εξάλλου αισθητή και
στην Ελλάδα! Στην Ελλάδα εντούτοις είναι
ζωντανό το πνευματικό πιλοτήριο του κόσμου!
Στην Κωνσταντινούπολη οι τόποι είναι συλημένοι, πατημένοι. Κρατούν την ζωντανή τους ιστορία μόνο για
τους ζωντανούς!
*
Ο άνθρωπος χωρίς ζωηφόρο,
ζωοποιό πνοή, μοιραία αναμετριέται διαρκώς με το τέλος!Όλος ο πολιτισμός του ανθρώπου, επιστήμη, φιλοσοφία, τέχνη, ακόμα και η θρησκεία, δεν καταφέρνουν να τον λυτρώσουν από το μοιραίο τέλος που διαρκώς συναντά μπροστά του: τον θάνατο! Ακόμα και η μεταφυσική «παραμυθία» και πίστη στην μεταθανάτια ζωή που διδάσκουν οι θρησκείες δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να εδραιώνει την βεβαιότητα του θανάτου!
*
Οι Έλληνες δεν πίστεψαν
στον θάνατο! Δεν τον αποδέχτηκαν, δεν
είχαν μετά θάνατον δοξασίες!
Ο πολιτισμός που ζούμε είναι θανατόφιλος και αυτοκαταδικασμένος,
αν δεν αναστηθεί! Νεκρό, εσωτερικά, τοπίο!
Στον αιώνα μας, κατ’ αυτό τον ιστορικό χρόνο που ζούμε, η
παρουσία του αρχαγγέλου Ραφαήλ στην Γη έφερε το δώρο της Αειζωίας, την νίκη επί
του θανάτου! Αυτό που είναι ο ευσεβής πόθος του ανθρώπου από υπάρξεως του στην
Γη. Χωρίς την ζωοποιό θεϊκή παρέμβαση ο
άνθρωπος περπατά σε κοιλάδα θανάτου! Δεν τον βοηθούν ούτε οι γνώσεις ούτε
οι θεωρίες ούτε τα πιστεύω του! Βρίσκεται διαρκώς αντιμέτωπος με τον θάνατο!
Τον θάνατο που εισήγαγε η αποστασία του από το Μυστήριο της Ενότητας, στα ίχνη
του πρώτου διδάξαντος Εωσφόρου. Στο
Μυστήριο αυτό της Ενότητας τον επανεντάσσει ο Χριστός!
*
Η επιστήμη μιλάει για τον
θάνατο ως virus,
ως ιό!Σαράντα χρόνια πριν όταν δόθηκε το μήνυμα της Αειζωίας, το οποίο ακόμα περιμένει την υπογραφή του ανθρώπου, ηχούσε σαν κάτι εντελώς παράδοξο, παράλογο. Σήμερα, η επιστήμη μιλάει για τον θάνατο ως virus, ως ιό! Σαν ένα «πρόγραμμα» που όμως είναι αναστρέψιμο! Τα κύτταρα ανανεώνονται, τα όργανα ανανεώνονται, η ατομική σύνθεσή τους δεν είναι παρά ζων ενεργειακός χορός που δεν υφίσταται φθορά! Είναι αθάνατος!
Στην Γαύδο, μετά το Τσέρνομπιλ ήρθε και κατοίκησε μια ομάδα
Ρώσων επιστημόνων οι οποίοι μιλούν ευθέως για την αθανασία και την βεβαιότητα
πως άρχισε ήδη η αντίστροφη μέτρηση για κάποιους ανθρώπους! Οι ίδιοι -όντες
Ορθόδοξοι- μετέχουν της ελληνικής γραμμής και προβάλλουν την
Πυθαγόρεια διδασκαλία περί αθανασίας του ανθρωπίνου όντος κ.λπ. Συλλειτουργούν
δε μεταξύ τους ως «transformers, δηλαδή «συναρμολογούμενοι» ο ένας με τον άλλον, καθώς
δημιουργούν από κοινού μια υπερνοήμονα πνευματική οντότητα!
Στα σαράντα χρόνια αυτά που μεσολάβησαν, ακούσαμε για την
αθανασία του ανθρώπου ως βέβαιης προοπτικής του, εκτός από την επιστήμη, και
από τα Μαθήματα Θαυμάτων, από την Σχολή των Θεών, τον Τσόπρα κ.ά.!
*
Η έξοδος από τον εφιάλτη
έχει όνομα: Αειζωία! Ο άνθρωπος θα μπορεί να χειρίζεται το υλικό του όχημα κατά βούληση, θα μπορεί να το αποβάλλει ή να το ανακτά όποτε θέλει και σε όποιο μέρος του σύμπαντος θέλει! Το επιτίμιο της πτώσης, η φθορά, η αρρώστια και ο θάνατος, θα λάβουν τέλος! Θα πρέπει όμως η συνείδηση του ανθρώπου να επανέλθει στο σημείο της ενότητας, της αβίαστης συν-ροής με το Όλο πράγμα!
*
Η κατάσταση στην οποία
πρέπει να βρεθεί ο άνθρωπος για να του δοθεί το δώρο της Αειζωίας είναι η προσωπική
του Πεντηκοστή! Η καθ’ ολοκληρίαν ομοίωσή του με τον Χριστό! Να επανακτήσει το «καθ’ ομοίωσιν» καθώς είναι ήδη εικόνα της αρρήτου δόξης του Θεού. Η ομοίωση αυτή είναι ταυτόσημη με την ομολογία της Χριστότητας! Λέει ο Χριστός: «Όποιος με ομολογεί έμπροσθεν των ανθρώπων θα τον ομολογήσω κι εγώ στον Πατέρα μου! Όποιος με αρνηθεί, θα τον αρνηθώ. Αυτός που αγαπά τον πατέρα ή το παιδί του πάνω από μένα, δεν είναι άξιός μου!» Για ποιά αγάπη μιλά ο Χριστός, υπέρτερη της αγάπης προς τον πατέρα και την μητέρα, προς τον αδελφό και το παιδί; Τι κάνει ξεχωριστή την αγάπη του Χριστού;
*
Η αγάπη του Χριστού είναι
η αγάπη που νικά τον θάνατο! Σ’ αυτή την αγάπη περιχωρείται ο άνθρωπος μαζί και ο κόσμος του ολόκληρος για να αναστηθεί!
«Εμείς αφήσαμε τα πάντα
και σε ακολουθήσαμε!»
του λέει ο Πέτρος. «Όταν ο Γιος του
ανθρώπου θα καθίσει στον θρόνο της δόξης του, τότε θα καθίσετε κι εσείς σε 12
θρόνους για να κρίνετε τις 12 φυλές του Ισραήλ! Όποιος άφησε σπίτια, αδέλφια,
γονείς, παιδιά, χωράφια για το όνομά μου, θα λάβει εκατονταπλάσια, και θα
κληρονομήσει αιώνια ζωή!» του απαντά ο Χριστός.
Ο Χριστός προσκαλεί τον άνθρωπο να σηκώσει τον σταυρό του και να
τον ακολουθήσει! Διαφορετικά, λέει, δεν είναι άξιός του! Σηκώνω τον σταυρό μου
σημαίνει, όπως πολλές φορές έχουμε εξηγήσει, αναλαμβάνω την ευθύνη της
Χριστότητάς μου! Δεν σημαίνει καθόλου μαρτύριο, δεν είναι ο σταυρός
σύμβολο μαρτυρίου, αλλά ελευθερίας! Ανοίγματος σε όλα τα σημεία! Ο Χριστός
σταυρώθηκε για να ανακτήσει ο άνθρωπος την ελευθερία του!
*
Πολλοί πρώτοι θα γίνουν τελευταίοι και τελευταίοι πρώτοι!
Δεν αρκεί να συναντηθείς με την Αλήθεια, αλλά πρέπει να την
αναγνωρίσεις και να την ομολογήσεις, να ομοιωθείς δηλαδή απολύτως προς αυτήν! Αυτή η ομολογία είναι και το κλειδί για
την Αειζωία σου… Η ομολογία του ονόματος
του Χριστού στην οποία εκείνος πολλές φορές αναφέρεται λέγοντας πως το όνομα του Θεού είναι το όνομα του Γιου
του που κατήλθε στον κόσμο για να τον ελευθερώσει και να τον αναστήσει, δικαίως
μας κάνει να διερωτώμεθα ως προς το ποιο είναι το όνομα του Χριστού.
*
Ο Χριστός είναι ο κεχρισμένος
Χριστός είναι ο έχων το χρίσμα, ο έχων την ευλογία
και την χάρη του ιερέως κατά την «τάξιν
Μελχισεδέκ»: την άνωθεν ιεροσύνη. Σε
αντίθεση με την ιερατική τάξη του Αβραάμ, την εκ των κάτω προς τα άνω ιεροσύνη.
Ο Χριστός είναι ο Μέγας Αρχιερεύς!
*
Ιάσων-Ιησούς
Το όνομα «Ιησούς»
είναι το Ελληνικό όνομα Ιάσων (Ιάομαι=Θεραπεύω) Είναι ο Θεός θεραπευτής!
*
Εμμανουήλ σημαίνει «μεθ’ ημών ο Θεός!»
Ομολογεί ο άνθρωπος τον Χριστό, τον έχοντα την θεϊκή σφραγίδα
της Άμωμης Υιότητας, της αρρήκτως συνδεδεμένης με τον Πατέρα.
Ο Χριστός μάς εμπεριέχει στην αγάπη του, και μέσα από την αγάπη
του στην δική του ενότητα με τον Πατέρα!
Ομολογεί ο άνθρωπος στο όνομα του Ιησού-Ιάσονα την ιαματική δύναμη του Ζώντος Θεού.
Ο Εμμανουήλ φανερώνει
στους ανθρώπους την άγια αλήθεια πως ο
Θεός είναι μαζί μας! Αυτό που εγγυάται η Παρουσία του Χριστού! Δι’
αυτού! Αμήν.
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου