Τα αφήνω όλα και σ’ ακολουθώ, Χριστέ!

Καλό είναι να προσθέσετε την προσευχή του «Χριστός Ανέστη!» στις άλλες προσευχές σας, και να την λέτε όλο τον χρόνο! Είναι ο συγκλονιστικότερος λόγος για μας τους Χριστιανός! Μαρτυρούμε την ανάσταση του Χριστού, δηλαδή την απελευθέρωση του ανθρώπου από τα δεσμά του θανάτου, της θνητότητας, του εγκλεισμού στην διττότητα! Είναι η συγκλονιστικότερη προσευχή, η συγκλονιστικότερη «δήλωση»: Ο Χριστός ανέστη! Ανέστη εκ νεκρών έχοντας ζήσει εδώ ως άνθρωπος! Νίκησε τον θάνατο για όλους μας! Και άνοιξε την αναστάσιμη προοπτική για το ανθρώπινο γένος. Μεγάλη ευλογία η ομολογία πως ο Χριστός ανέστη! Πιστώνεται ισχυρά υπέρ του ανθρώπου και στην συνείδησή του!

*

«Σε όποιον δόθηκε πολύ, πολύ θα ζητηθεί από αυτόν. Και σε όποιον εμπιστεύθηκαν πολλά, περισσότερα θα του ζητηθούν. Πυρ ήρθα να βάλω στην γη και τι θέλω περισσότερο αν έχει ήδη ανάψει!»

Τρομεροί οι λόγοι του Χριστού! Για την ευθύνη μας η οποία είναι ανάλογη με ό,τι μας έχει δοθεί! Άλλη ευθύνη έχει εκείνος που του έχει δοθεί ό,τι του έχει δοθεί, και άλλη εκείνος που δεν του έχει δοθεί το ίδιο πράγμα! Άλλη ευθύνη έχει εκείνος που γνωρίζει, και άλλη εκείνος που δεν γνωρίζει! Έχουμε ευθύνη να υπερασπιζόμαστε αυτό το οποίο η συνείδησή μας αντιλαμβάνεται ως αλήθεια και μας έχει δοθεί!

Ο Χριστός μάς λέει ότι ήρθε να βάλει πυρ στην γη! Και τι να θέλει άλλο περισσότερο από αυτό! Είναι μια απάντηση στην εικόνα -για την οποία και η θρησκεία ευθύνεται- με τον γλυκερό Χριστό ως θύμα! Πρόκειται για τραγική πλάνη!

* 

Ο Χριστός είναι το ισχυρότερο ον που πέρασε ποτέ από την γη!

Έφερε το πυρ του Αγίου Πνεύματος, όχι υλικό πυρ. Δεν ήρθε να βάλει φωτιά από αυτήν που ξέρει ο άνθρωπος! Έφερε το πυρ του Αγίου Πνεύματος, δηλαδή την καθαρή αλήθεια! Για να εμβαπτιστεί μέσα σ’ αυτήν ο άνθρωπος! Να βαπτιστεί εν πυρί! Να εμβαπτιστεί μέσα στο πυρ της αλήθειας και να αναγεννηθεί όπως ο Φοίνικας.

Γι’ αυτό εξάλλου μισήθηκε όσο κανείς!

*

Εμίσησάν με δωρεάν!

Γιατί; Μόνο καλό έκανε ο Χριστός! Τους θεράπευσε, τους είπε την αλήθεια, νεκρούς ανέστησε, δαιμόνια εξέβαλε, αποκατέστησε κάθε μορφή πόνου που συναντούσε! Και οι άνθρωποι την κρίσιμη ώρα ζήτησαν να σωθεί ο Βαραββάς, ο κακούργος, αντί για τον Χριστό! Ίδια παραμένει η ανθρωπότητα! Έτοιμη να σταυρώσει τους θεόσταλτους που φέρουν την Αλήθεια! Μπορεί ο άνθρωπος να λέει ότι αναζητά την αλήθεια και την θέλει, αλλά στην πραγματικότητα το τελευταίο πράγμα που τον ενδιαφέρει είναι η αλήθεια! Αυτό ούτε εγώ το φανταζόμουν ποτέ! Δεν το διανοούμουν! Μου το έδειξε να το δω ο άγγελός μου …

*

Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι ο άνθρωπος δεν θέλει την αλήθεια!

Φανταζόμουν ότι ο άνθρωπος είναι έτσι γιατί δεν έχει έρθει σε επαφή με την αλήθεια, γιατί δεν έχει αγαπηθεί, γιατί δεν του δόθηκε η δυνατότητα, γιατί του συμβαίνουν δυσκολίες και πράγματα που τον εμποδίζουν! Όμως τίποτα δεν συμβαίνει ανεξάρτητα από την θέλησή μας! Τίποτα δεν είναι ικανό να σταματήσει τον άνθρωπο από το να αναζητήσει τον Θεό μέσα του, την ταυτότητά του. Γιατί είναι γέννημα της αγάπης, προέρχεται από την αγάπη, είναι γέννημα του Θεού!

Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να αποκοπεί από αυτό με το οποίο έχει γεννηθεί και τον συντηρεί στην ζωή! Δεν φεύγει από αυτόν! Ο άνθρωπος όμως δεν θέλει την αλήθεια! Αυτός που την θέλει, θα την βρει. Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να σταματήσει τον άνθρωπο από το να βρει την αλήθεια μέχρι τέλους! Δεν μπορεί κανείς ούτε να του την δώσει ούτε να του την αφαιρέσει!

*

Την αλήθεια την εμπεριέχει ο άνθρωπος αφού είναι γέννημα της αλήθειας!

Ό,τι άλλο συμβαίνει στην ζωή του είναι είτε για να του την ενθυμίσει είτε για να τον αναστήσει στην αλήθεια! Γιατί υπάρχουν ψυχές που επιλέγουν να πεθάνουν πνευματικά από ζώντας! Ζώντας υλικά, και μεταφέροντας το σώμα τους μέχρι να τελειώσει κι αυτό! Επιλέγουν να ζουν εκτός αληθείας! Επιλέγουν να πεθάνουν! Αυτό είναι τραγικό! Η ανθρωπότητα που κατοικεί την Γη είναι μακράν της ζώσας ζωής. Αν μιλάμε για ανθρώπινα όντα! Αφού τα 9/10 είναι ανθρωπόμορφες «φυλές», οι άνθρωποι είναι φιλοξενούμενοι, δεν είναι στην πατρίδα τους. Πιο σωστά, η Γη είναι ο φυσικός χώρος του ανθρώπου αλλά έχει εκτοπιστεί από τις φυλές αυτές! Ο Θεός εντούτοις θέλει και οι φυλές αυτές να έρθουν στην «ανθρωπινότητα»!

*

Όταν μιλάμε για άνθρωπο εννοούμε την Χριστότητα!

Για ανθρώπινο ον μιλάμε από την στιγμή που η συνείδηση αποδέχεται την πλήρη συγχώρηση! Δηλαδή την αγάπη! Μέχρι τότε μιλάμε για διαδρομή, για ένα υπό συνθήκη ον το οποίο πορεύεται για να γίνει άνθρωπος! Για άνθρωπο μιλάμε από την στιγμή που αγαπά -με την εσχατολογική αγάπη! Όχι την συναισθηματική αγάπη της συνδιαλλαγής: σ’ αγαπώ όσο μ’ αγαπάς και με αποδέχεσαι, αλλά όταν κάνεις κάτι που δεν μου αρέσει, παύω να σε αγαπώ!

*

Η εσχατολογική αγάπη

Όταν μιλάμε για αγάπη, μιλάμε για την κατάσταση όπου η συνείδησή σου υπογράφει την σωτηρία και την ελευθερία όλων των όντων! Χωρίς εξαίρεση! Θέλεις όλα τα πλάσματα να σωθούν! Αυτή είναι η εσχατολογική αγάπη! Και προσεύχεσαι γι’ αυτό! Όλα τα πλάσματα να έρθουν στο φως! Όλα τα πλάσματα να γνωρίσουν τον Χριστό! Όλα τα πλάσματα να σωθούν! Αυτό είναι αγάπη! Δεν σημαίνει όμως ότι δεν θα στηλιτεύσεις το λάθος ή δεν θα παίξεις όποιο ρόλο χρειαστεί για να νουθετήσεις ή να εκπαιδεύσεις έναν άνθρωπο! Να του διδάξεις το σωστό ή να τον επαναφέρεις στην αλήθεια. Μπορεί να μιλήσεις και έντονα, να μετέλθεις κάθε μέσο για να συνεφέρεις μια ψυχή, αν έτσι εμπνέεσαι. Και αν αυτός είναι ο ρόλος σου! Δεν σημαίνει ότι συναινούμε στις πράξεις των ανθρώπων, ό,τι κι αν κάνουν! Δεν είναι αυτό αγάπη και συγχωρητικότητα!

*

Συγχωρητικότητα είναι να μην υπογράφεις την καταδίκη κανενός όντος!

Να μην χρεώνεις, να μην καταδικάζεις! Να εναποθέτεις όλα τα πλάσματα στο φως του Θεού! Όχι για να τα τιμωρήσει! Ακούμε να λένε: «Από τον Θεό να τό ’βρει!» Αυτό είναι χειρότερο! Καλύτερα να το βρει από σένα που θα είναι μια σαχλαμάρα, παρά να τον καταδικάσεις «μεταφυσικά»! Αυτό είναι έσχατη κακία! Εξάλλου ο Θεός το μόνο που βλέπει είναι αυτό που ο ίδιος δημιούργησε! Και ο Θεός δεν δημιούργησε τίποτα λάθος! Ούτε ο Θεός βλέπει κάτι που χρειάζεται τιμωρία!

*

Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο ελεύθερο, όπως όλα τα όντα

Τον άφησε να ασκεί την ελευθερία του στο μεγάλο πάρκο ανάπτυξης του χωροχρόνου! Και φτιάξαμε αυτό τον υπέροχο κόσμο, μες στον οποίο η πλειοψηφία των ανθρώπων είναι δυστυχισμένοι και καταθλιπτικοί, σε απελπισία, με χιλιάδες προβλήματα. Αυτό είναι δική μας επιλογή! Δεν είναι τιμωρία από τον Θεό! Εξάλλου δεν χρειάζεται ο άνθρωπος κάποιον να τον τιμωρήσει!

Τιμωρεί ο ίδιος τον εαυτό του έτσι όπως τον μεταχειρίζεται! Κατ’ αρχάς του στερεί τα δικαιώματα της Υιότητας! Ό,τι πιο ιερό! Είναι Γιος Θεού και ζει σαν ζητιάνος, σαν τίποτα! Όλο το ζητούμενο είναι αυτό που ο Χριστός επισήμανε, όταν μας αποκάλυψε το Μυστήριο της Υιότητας, ότι είμαστε Υιοί Θεού και ότι εκείνος ήρθε για να μας επαναφέρει στο Βασίλειο του Πατέρα του!

*

Ένα πράγμα ζήτησε ο Χριστός από τον άνθρωπο: να τον αγαπήσει!

«Αγαπήστε με! Εγώ και ο Πατέρας μου είμαστε Ένα! Αν με αγαπήσετε, εγώ σας αγαπώ και σας αγκαλιάζω όλους! Σας συγχωρώ! Αν με αγαπήσετε, θα σας πάρω μαζί μου! Και θα είστε ένα όπως εγώ με τον Πατέρα μου!»

Είδαμε πόσο λίγο τον αγάπησαν οι άνθρωποι! Ακόμα και οι κοντινοί του, οι μαθητές του, εκείνοι που έζησαν τα θαύματα, τις ιάσεις, την ανάσταση νεκρών, τόσα υπερφυσικά φαινόμενα, υπέκυψαν στον φόβο, στην ανθρώπινή τους φύση! Και τον εγκατέλειψαν! Ακόμα και στην Γεσθημανή που τους ζήτησε να μείνουν ξάγρυπνοι, κοιμήθηκαν! Τον άφησαν να πιει το ποτήρι της αγωνίας μόνος του! Αλλά και στην Σταύρωση δεν τόλ-μησαν να παρευρεθούν «δια τον φόβο των Ιουδαίων»! Εκτός από τις Μαρίες -την Παναγία, την Μαγδαληνή, την Μαρία του Κλωπά- και τον Ιωάννη. Σκεφτείτε για τι μεγέθη μιλάμε! Το πόσο αγαπά η ανθρωπότητα τον Χριστό και η χριστιανική Δύση, φαίνεται από τις πράξεις: «Ου πας ο λέγων με Κύριε, Κύριε, αλλά ο ποιών το θέλημά μου!»

Το αν αγαπάμε τον Χριστό, φαίνεται από το αν κάνουμε αυτά που μας λέει!

*

Ο Χριστός είναι το απόλυτο μέγεθος, το απόλυτο μέτρο!

Μας φέρνει μπροστά στο απόλυτο του εαυτού μας! Είναι η απόλυτη κίνηση! Η Χριστότητα! Δέχεσαι μεμιάς το ότι έχεις Πατέρα! Και έχεις υπερασπιστή της ψυχής σου τον Χριστό! Για να σε αποκαταστήσει στα δικαιώματα της Υιότητας! Σε αυτό που σου ανήκει και σε καθιστά αθάνατο αποκαθιστώντας την αρχαία Πτώση! Την αποστασία από το Μυστήριο της Ενότητας! Γιατί πάντα αυτό είναι η Πτώση μας: ίδια με την αρχεγονική πτώση του Εωσφόρου!

*

Αποστασία από το Μυστήριο της Ενότητας

«Ο εαυτός μου με τα χαρίσματα του, με την ζωή του, αλλά χωρίς τον Πατέρα!» Χωρίς σύνδεση, χωρίς ιεράρχηση! Αυτό είναι το αρχεγονικό αμάρτημα το οποίο επαναλαμβάνει ο άνθρωπος! Και το βλέπετε όταν κανείς νιώθει ισχυρός ή έχει ένα μεγάλο χάρισμα το οποίο του δίνει μια αίσθηση υπεροχής, το πώς η πρώτη κίνηση που κάνει είναι να αυτονομηθεί από τον Θεό και να το διαχειριστεί μόνος του! Να αποκοπεί από εκείνον που του το έδωσε! Κατ’ αρχάς να αποκοπεί από τους φυσικούς του δασκάλους και στην συνέχεια από τον ίδιο τον Θεό! «Είναι δικό μου! Το κάνω ό,τι θέλω!» Ενώ τα χαρίσματά μας, ό,τι έχουμε, είναι από τον Θεό!

*

Τίποτα δεν είναι δικό μας!

Ο μόνος τρόπος να είμαστε ευτυχισμένοι, τα χαρίσματά μας να αποδοθούν, να χαριστούν στον κόσμο και να κάνουν την διαδρομή τους, είναι αν και στον βαθμό που τα αφιερώνουμε στον Θεό. Εκ Θεού άρξασθαι! Στον βαθμό που αφιερώνουμε τον εαυτό μας, την ζωή μας, τα χαρίσματά μας σε εκείνον ο οποίος μας τα έδωσε! Το μόνο για το οποίο θα έπρεπε να έχουμε έγνοια είναι να κρατάμε την ψυχή μας και το πνεύμα μας μέσα στο μυστήριο της ενότητας! Πέρα από τα ανθρώπινα και οτιδήποτε μπορεί εξωτερικά να «παίζει», το οποίο είναι ασήμαντο εντέλει!

*

Βλέπουμε μέσα από τον συνταρακτικό τρόπο που κινείται ο άγγελος πόσο λίγο τον ενδιαφέρουν οι κοινωνικές συμβάσεις, οι υποκριτικές «ευπρέπειες», τα «δέοντα»!

Δεν τον ενδιαφέρουν, και δεν υπολογίζει τίποτα έξω από την αλήθεια και την ισχύ που η αλήθεια έχει! Γι’ αυτό δεν κωλώνει μπροστά σε τίποτα! Ούτε τον ενδιαφέρει τι θα σκεφτούμε ή τι θα πράξουμε! «Αν δεν σου αρέσει η αλήθεια, φύγε! Εγώ ήρθα να πω την αλήθεια! Φέρνω φωτιά! Τι άλλο νόημα υπάρχει αν αυτή η φωτιά δεν ανάψει!» Ακριβώς αυτό που είδαμε στο μήνυμα που πήραμε! Δεν τον ενδιαφέρει ούτε να είναι αρεστός ούτε να είναι αποδεκτός από τις μειωμένες συνειδήσεις. Γιατί εκείνος που θα αντιληφθεί το μέγεθος της αγαθότητας και της Χριστότητας αυτού του όντος, θα ακούσει με προσοχή αυτό που λέει! Και θα αντιληφθεί ότι είναι ο Αθώος αδελφός μας που ήρθε για να μας συνδέσει με την Χριστότητα! Μέσω αυτού να συνδεθούμε με τον Πατέρα!

*

Όποιος θέλει να επικοινωνήσει με τον Θεό, ας τον αποκαλέσει «Πατέρα»!

Είναι συνταρακτικό αυτό που μας λέγεται! Δεν την λέει εύκολα αυτή την λέξη ο άνθρωπος! Προτιμά να θεωρεί τον Θεό ένα απρόσωπο πνεύμα, ένα απρόσωπο ον κάπου στο υπερπέραν! Ο Εωσφόρος μέσα από την εκπαίδευση μάς έχει διαμορφώσει τις ιδέες μας, ακόμη και την θρησκευτική μας παιδεία έτσι όπως είναι! Η οποία δεν μας εντοπίζει ισχυρά στα σημεία τα οποία μέσα στην απλότητά τους δίνουν όλη την αλήθεια! Η Εκκλησία έχει φτιάξει ένα πολύπλοκο θεολογικό σύστημα μέσα στο οποίο έχουμε χάσει τις θεμελιώδεις απλές αλήθειες.

Ο άνθρωπος δυσκολεύεται να αναγνωρίσει τον Θεό ως «Πατέρα» γιατί τότε θα πρέπει να αποδεχτεί και την δική του ιδιότητα ως Υιού! Θα πρέπει να αποδεχτεί την Υιότητά του! Ότι είναι Υιός Θεού!

*

Το να είσαι Υιός Θεού συνεπάγεται ευθύνη!

Σημαίνει ότι είσαι βασιλόπαιδο! Και ένα βασιλόπαιδο έχει το αίμα, την ψυχή, το βασίλειο του Βασιλιά! Είναι ομολογία της δικής σου Θειότητας! Ο άνθρωπος ανακηρύσσει το εγώ του ως Θεό και ζει μέσα στο παραλήρημα της αλαζονείας του εγώ του, νομίζοντας ότι είναι δική του η δύναμη της ζωής την οποία διαχειρίζεται, είναι δικά του τα χαρίσματα κ.λπ. Μ’ αυτό τον τρόπο ασεβεί! Αποστατεί από το Μυστήριο της Ενότητας! Και αυτό πληρώνει στην συνέχεια ζώντας μια ζωή πολύ μικρής εμβέλειας! Χωρίς να μπορεί να ανοιχτεί στην χαρά και στον λαμπρό κόσμο, τον αληθινό κόσμος, τον θεϊκό κόσμο! Γιατί αρνείται την σύνδεσή του: και την κατακόρυφη με τον Πατέρα του, και την οριζόντια με τα αδέλφια του που είναι όλοι οι άνθρωποι! Ο Χριστός μέσα σε δύο λέξεις -Πάτερ ημών- με τις οποίες αρχίζει η περίφημη Κυριακή Προσευχή που ο ίδιος μας έδωσε, μάς δίνει και την κατακόρυφη και την οριζόντια διάσταση. Είμαστε παιδιά ενός Πατέρα, άρα αδέλφια!

*

Η Κυριακή προσευχή αυτή είναι πάρα πολύ ισχυρή!

Πέρα από το πνευματικό της περιεχόμενο, κάθε της λέξη εφόσον έχει δοθεί από τον ίδιο τον Χριστό είναι ένα πολύ ισχυρό mantram, ένας πολύ ισχυρός λόγος τον οποίο μπορούμε να χρησιμοποιούμε στην ζωή μας δυναμικά σε οποιαδήποτε δυσκολία ή περίσταση! Είναι επίκληση του θεϊκού Πατέρα μέσα από τους λόγους που ο ίδιος ο Χριστός μας αποκάλυψε! Μας λέει ότι έχουμε Πατέρα, δεν είμαστε ορφανά! Και αυτός ο Πατέρας είναι ολωνών!  Είμαστε όλοι αδέλφια! Κανείς δεν είναι ανώτερος από τον άλλον! Ούτε έχει κανείς δικαιώματα επιβολής στους άλλους. Μάλιστα όταν οι μαθητές ρώτησαν τον Χριστό ποιος έχει την πρωτοκαθεδρία κ.λπ., απάντησε ότι ο ανώτερος όλων είναι ο υπηρέτης όλων! Αυτός είναι ο ανώτερος! Και το παράδειγμα το έδωσε ο ίδιος καθώς έπλυνε τα πόδια των μαθητών!

*

Ο Χριστός έδειξε μέσα από την άκρα ταπείνωση όλη του την θεϊκότητα!

Μέσα από την πράξη του αυτή έδειξε πως ήρθε στην Γη για να υπηρετήσει τον άνθρωπο! Να του δείξει τον δρόμο για να βρει την αληθινή του φύση και να αποκατασταθεί εντός του το Μυστήριο της Ενότητας το οποίο θα τον καταστήσει αθάνατο! Και θα τελειώσει το μαρτύριο εδώ και του υλικού αλλά κυρίως του πνευματικού θανάτου! Γιατί ο θάνατος επαπειλείται διαρκώς πάνω από το κεφάλι του ανθρώπου, και εκείνος αποφεύγει να το δει και να αναμετρηθεί μαζί του! Γιατί κατά βάθος γνωρίζει την ενοχή του! Όπως ειπώθηκε από τον Ραφαήλ, ο άνθρωπος διαλέγει να πεθαίνει γιατί δεν αντέχει την ενοχή του! Όχι γι’ αυτά που νομίζει η ανθρώπινη προσωπικότητα -λάθη, αμαρτίες-αστοχίες κ.λπ.- Από την αρχεγονική ενοχή της αποστασίας του από την Ενότητα, από το Μυστήριο του Θεού!

*

Γνωρίζει η ψυχή!

Γι’ αυτό και δεν βρίσκει πουθενά ανάπαυση! Γι’ αυτό και δεν βρίσκει πουθενά λύτρωση! Όλα είναι «λίγα», όλα έχουν τέλος! Όλα είναι κάτι λιγότερο. Πάντα αναζητά κάτι πέρα από ό,τι έχει! Ακόμα και αν κατακτά υψηλούς στόχους, ποτέ δεν λυτρώνεται! Γιατί δεν μπορεί να τον λυτρώσει τίποτε άλλο παρά μόνο η εσωτερική του επαναφορά στο Μυστήριο της Ενότητας!

Γι’ αυτό και η Ορθοδοξία είναι τόσο σημαντική από πνευματική άποψη και είναι ευλογία που είμαστε βαπτισμένοι! Γιατί όσο κανένα άλλο δόγμα χριστιανικό, πολλώ δε μάλλον όσο καμία άλλη θρησκεία, δείχνει τόσο ξεκάθαρα μέσα από το Κοινό Ποτήριο της Θείας Μετάληψης το Μυστήριο της Ενότητας! Στο Κοινό Ποτήριο μετέχουμε όλοι, στον Ζώντα Θεό! Στο Μυστήριο της Υιότητας! Στο Μυστήριο της μέθεξης του Σώματος και του Αίματος του Χριστού! Και της Ανάστασής του! Οποιοσδήποτε μπορεί να ανοίξει την πόρτα μιας εκκλησίας και να μπει μέσα! Οποιοσδήποτε μπορεί να προσέλθει και να κοινωνήσει! Και μέσα από το Κοινό Ποτήριο να συν-κοινωνήσουμε όλοι, να μεθέξουμε όλοι στο Μυστήριο!

*

Η θεία Κοινωνία είναι από τα υψηλότερα, τα μεγαλύτερα δώρα που έχουν δοθεί στον άνθρωπο!

Καθώς είναι προσιτό σε μας, είναι κρίμα να μην κοινωνούμε! Πολύ κρίμα! Να μην προσερχόμαστε στο Μέγα και Ιερό Μυστήριο μέσα στο οποίο επιβεβαιώνουμε με την δική μας συμμετοχή την βεβαιότητα της αδελφοσύνης ως προς τους ανθρώπους και της Υιότητας ως προς τον Πατέρα.

*

Η λέξη «Πατέρας» δίνει τον αριθμό  της επικοινωνίας μας με τον Θεό: 8125911!

Εάν θέλει κανείς να επικοινωνήσει με τον Θεό πρέπει να τον αποκαλέσει «Πατέρα»! Να συναισθανθεί ότι έχει Πατέρα, ότι είναι παιδί ενός Πατέρα! Η μόνη πρόσβαση που έχουμε στον Θεό, η μόνη περίπτωση να εισακουστεί η προσευχή μας, το αίτημά μας, είναι να απευθυνθούμε στον Θεό ως παιδιά του! Δεν υπάρχει άλλη πρόσβαση! Ούτε με φιλοσοφικές ιδέες ούτε με κατεβατά προσευχών ούτε με επικλήσεις! Δεν ακούει! Δεν φτάνει στ’ αφτιά του! «Τόσες προσευχές δεν τις ακούει; Δεν με λυπάται;» Ναι, δεν σε ακούει! Ο μόνος τρόπος να σε ακούσει είναι να του απευθυνθείς ως παιδί προς τον Πατέρα του! Με την απλότητα και την εμπιστοσύνη που ένα παιδί ζητά από τον Πατέρα του να το προστατέψει!

Εάν δεν βρούμε μέσα μας αυτή την απλότητα, το παιδί που ζητά δικαιωματικά τον Πατέρα του -και ζητά από τον Πατέρα του προστασία, φωτισμό, υπεράσπιση- δεν μπορεί αλλιώς να μας απαντήσει! Είναι κλειστή η γραμμή! Ό,τι άλλο και να κάνει κανείς: ασκήσεις, τεχνικές κ.λπ. -αιώνες τώρα εξάλλου η ανθρωπότητα έχει δοκιμάσει κάθε λογής πρακτικές- δεν τον λυτρώνει!

*

Τόσες σχολές έχουν προτάσεις! Όμως το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να διογκώνεται το εγώ του ανθρώπου!
«Εγώ μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω από τους άλλους!» Αυξάνεται η αλαζονεία και ο εγωισμός! Αν υπήρχε κάποια «άσκηση», θα μας την έδινε ο Χριστός! Ο Χριστός δεν έδωσε ούτε ασκήσεις ούτε κανόνες! Το μόνο που ζήτησε από τον άνθρωπο είναι να αγαπά και να συγχωρεί! Και να έχει τον Θεό στην πρώτη θέση!

*

Στον θρόνο της καρδιάς μας να είναι ο Θεός! Αυτό μας ζήτησε!

Και έφτιαξαν μια ολόκληρη θρησκεία στο όνομά του, μια πολύπλοκη θεολογία! Γι’ αυτή την θρησκεία και τα δόγματά της χύθηκε αίμα! Έκοβαν γλώσσες στο όνομα του Χριστού! Αιματοκυλίστηκε η ανθρωπότητα μέσα στους αιώνες στο όνομα του Χριστού! Για να βρουν την ορθότητα! «Τα απλά μου λόγια τα σκόρπισαν σαν κανόνες και δεν ήξερα τίποτα εγώ!» όπως λέει ο Μυτακίδης των Active Member. Ο Χριστός είπε πολύ απλά πράγματα! Ούτε ζήτησε ασκήσεις κ.λπ. Εξ άλλου τον κατηγορούσαν ότι δεν νήστευε και δεν ακολουθούσε τον νόμο!

*

Τον Χριστό τον ήλεγχαν οι Φαρισαίοι της εποχής!

Όχι πως ήταν κακοί άνθρωποι! Οι Φαρισαίοι ήταν σαν κι εμάς! Το καλό θέλανε! Έκαναν το καλό, έδιναν την δεκάτη, δίδασκαν τον νόμο! Ποια ήταν τότε η αμαρτία τους; Είναι σημαντικό να το ξεκαθαρίσουμε αυτό! Πίστευαν ότι κάνουν το σωστό! Κάποιοι απ’ αυτούς δεν ήταν υποκριτές! Γιατί τους έχουμε ταυτίσει με τους υποκριτές.

Απλώς έκαναν αυτό που πίστευαν ότι είναι το σωστό! Τι ήταν όμως αυτό που τους διαφοροποίησε τόσο πολύ από την αλήθεια ώστε να έρθει μπρος τους ο Μεσσίας που ανέμεναν και να μην τον αναγνωρίσουν; Και όχι μόνο δεν τον αναγνώρισαν, αλλά τον πολέμησαν και τον σταύρωσαν. Υπήρξαν εντούτοις και εξαιρέσεις. Φαρισαίοι οι οποίοι ήταν κρυφοί μαθητές του Χριστού όπως ο Νικόδημος κ.ά. οι οποίοι τον αναγνώρισαν και τον ομολόγησαν!

*

Είναι πολύ αδιόρατο το αμάρτημα των Φαρισαίων!

Όπως αδιόρατη είναι και η διαφορά της αίρεσης από την αλήθεια. Δεν είναι η αίρεση εναντίωση στην αλήθεια, αλλά το «μέρος» έναντι του Όλου! Οι Φαρισαίοι θεωρούσαν ότι θα σωθούν επειδή κάνουν καλές πράξεις. Έπαιρναν όλο το ζητούμενο επάνω τους, στους ώμους του εγώ τους! Και γι’ αυτό, είτε πράγματι έκαναν καλές πράξεις, είτε προσποιούνταν ότι οι πράξεις τους ήταν αγαθές. Θεωρούσαν ότι αυτό θα τους σώσει!

*

Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο για να πει στον άνθρωπο ότι αυτό που τον σώζει είναι η χάρις του Θεού!

Όχι ότι είναι κακό να κάνουμε «καλές» πράξεις. Προς Θεού! Ασφαλώς το βλέμμα του Θεού έλκεται από την καλοσύνη του ανθρώπου! Αλλά όταν πραγματικά υπάρχει αγαθότητα τότε αυτή η αγαθότητα παραδίδεται στον Θεό! Παραδίδεται, και επιστρέφεται ως χάρη από τον Θεό! Οι Φαρισαίοι είχαν την πλήρη αυτοδικαίωση του εγώ τους, την πεποίθηση ότι με τις πράξεις τους και μέσα από όλο το σύστημα το οποίο είχαν στήσει -γιατί η εβραϊκή θρησκεία είναι ένα πολύπλοκο, θεσμικό σύστημα- και την συμμόρφωσή τους σ’ αυτό, θα σωθούν! Με τον ίδιο τρόπο έκριναν και τους άλλους! Είχαν το θράσος και την αναίδεια να κρίνουν τον ίδιο τον Χριστό! Όπως μάς λένε τα Ευαγγέλια, τον ήλεγξαν γιατί έκανε το θαύμα Σάββατο! Επειδή το Σάββατο είναι αργία! Βλέπουμε τον πλήρη παραλογισμό! Είχε φτιάξει το εγώ τους τέτοια νοσηρή κατάσταση που αντί να συγκλονιστούν από το θαύμα, τον επιτίμησαν επειδή το έκανε Σάββατο! Τον επιτίμησαν επειδή παρήκουσε τον Νόμο! Βλέπουμε την τρομακτική υποκρισία του ανθρώπου, του Φαρισαίου-ανθρώπου που αποτελεί και την πλειοψηφία! Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν την αγαθότητα να αντιληφθούν τον Θεό σαν κάτι εντελώς φυσικό, όπως είναι η αναπνοή τους!

*

Ο Θεός δεν είναι ούτε θρησκεία, ούτε κανόνες, ούτε κανενός είδους ιδεολόγημα!

Ο Θεός δεν είναι τίποτα από όσα ο άνθρωπος μπορεί να αντιληφθεί με τον νου του! Ο Θεός είναι Μυστήριο! Είναι η ίδια η Ζωή! Η Ζώσα Ζωή! Ο Θεός είναι το Μυστήριο της Αγάπης! Ό,τι λέει αυτή η λέξη! Το Μυστήριο της Ενότητας! Δεν υπάρχει τίποτα να πούμε ή να ερμηνεύσουμε ή να σχολιάσουμε! Αν το κάνουμε, είναι επειδή ο δυτικός πολιτισμός έχει στήσει ένα νοητικό οικοδόμημα μπροστά στο οποίο στεκόμαστε! Στην πραγματικότητα μετά από την έλευση του Χριστού στην Γη δεν θά ’πρεπε ο άνθρωπος να έχει καμία απορία!

*

Ο Χριστός απάντησε σε όλα τα ερωτήματα!

Η απάντηση ήταν και παραμένει η ίδια του η Παρουσία! Παρ’ όλες τις παρεμβάσεις στα Ευαγγέλια, αυτός που είναι καθαρός και αναζητά την αλήθεια μπορεί να αναστήσει μπροστά του ακέραιο το πέρασμα του Χριστού και εκείνης της εποχής και στην συνέχεια. Γιατί ποτέ δεν μας εγκατέλειψε! Είναι παρών και ανάμεσά μας… Και δείχνει στον άνθρωπο πάντοτε το ίδιο πράγμα: το Μυστήριο του Θεού που είναι το Μυστήριο της Ενότητας! Μια αγαθότητα που δεν μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους! Υπό αυτή την έννοια ο Χριστός μας νίκησε όλους! Άπαξ! Μας νίκησε γιατί μας συγχώρεσε, μας αγάπησε και μας κράτησε στην αγκαλιά του! Και μας κρατά! Ό,τι κι αν κάνουμε! Αυτό είναι που θα λυγίσει στο τέλος ακόμα και τον ίδιο τον Εωσφόρο! Γιατί η αγάπη του Θεού είναι μεγαλύτερη από οτιδήποτε μπορεί να διανοηθεί το κακό να πράξει! Εκεί έγκειται η νίκη του Θεού πάνω μας! Και η ελπίδα ότι ποτέ δεν θα μας εγκαταλείψει!

*

Η κλήση των αποστόλων

Περπατούσε, λέει, ο Χριστός στην Γαλιλαία εκεί στην λίμνη της Γενησαρέτ… Είναι συγκλονιστικό πόσο λιτά και ποιητικά περιγράφεται η σκηνή… Βλέπει τον Πέτρο και τον αδελφό του τον Αντρέα οι οποίοι ψάρευαν! Και τους λέει: «Ακολουθήστε με και θα σας κάνω αλιείς ανθρώπων!» Και εκείνοι τον ακολούθησαν! Τόσο απλά! Σκεφτείτε: περπατάει, συναντά δυο ψαράδες, τους λέει να τον ακολουθήσουν για να τους κάνει αλιείς ανθρώπων, εκείνοι τα αφήνουν όλα και τον ακολουθούν!

*

Ευθέως αφέντες…

Στην συνέχεια προχωρεί και βλέπει σε ένα πλοιάριο τον Ιάκωβο με τον Ιωάννη, τους περίφημους Υιούς της βροντής, να ψαρεύουν με τον πατέρα τους, τον Ζεβεδαίο. «Ελάτε μαζί μου!» είπε ο Χριστός,  και εκείνοι ευθέως αφέντες το πλοίο και τον πατέρα τους, τον ακολούθησαν! «Ευθέως αφέντες»: αμέσως άφησαν το πλοίο και τον πατέρα τους! Και τον ακολούθησαν. Σ’ αυτές τις δύο λέξεις φαίνεται όλη η πνευματική ποιότητα της ανταπόκρισης στο κάλεσμα του Θεού του ανθρώπου που βρίσκεται εδώ, ενσαρκωμένος στην Γη, μέσα στις συνθήκες της διττότητας, μέσα στις συνθήκες της τραγικής ελευθερίας τού να μπορεί να αρνηθεί τον Θεό και να μπορεί και ο Εωσφόρος ελεύθερα να τον πολεμά όσο θέλει! Όντως ο Θεός είναι μέσα του υπερασπίζοντάς τον με κάθε τρόπο! Και όλο αυτό παίζεται στις συνθήκες της ελεύθερης βούλησης. Η ψυχή η καθαρή αναγνωρίζει άμεσα τον εαυτό της όταν εμφανίζεται μπροστά της η αλήθεια, ο Χριστός!

*

Ο Χριστός είναι ο εαυτός μας!

Δεν είναι ένα ον έξω από μας! Δεν είναι ένας θρησκευτικός ηγέτης, δεν είναι ξένος από μας! Ενέχουμε τον σπόρο της Χριστότητας μέσα μας! Αυτό που καλούμαστε είναι να τον ομολογήσουμε και να τον εκδηλώσουμε! Βλέπουμε τις αθώες ψυχές να ανταποκρίνονται άμεσα!

*

Πόσο αγαπούσε ο Χριστός την θάλασσα, την θάλασσα της πατρίδας του της Γαλιλαίας!

Η θάλασσα συμβολίζει την ψυχή! Δεν είναι τυχαίο που βρίσκει τους μαθητές του εκεί! Και τους προσκαλεί. Μέσα δηλαδή στην θάλασσα των ψυχών επέλεξε εκείνες τις ψυχές τις απλές, τις αγνές, τις αγγελικές! Δεν πήγε στα ιερατεία, στους Φαρισαίους, στους εκπροσώπους του Νόμου, σε εκείνους που κρατούσαν τα ιερά σύμβολα, το Μάννα, την Κιβωτό της Διαθήκης κ.λπ., και ό,τι είχε δώσει ο Θεός στο παρελθόν μέσα από τους τρόπους που είχε επιλέξει να αποκαλυφθεί. Διάλεξε αυτές τις απλές ψυχές που είχαν την ετοιμότητα να τα αφήσουν όλα και να τον ακολουθήσουν!

*

Στην παιδική ανταπόκριση βρίσκεται η σωτηρία του ανθρώπου!

Δεν χρειάζεται άλλη προϋπόθεση! Δεν χρειάζεται να πειστεί ο άνθρωπος για κάτι, να αποδεχτεί κάτι φιλοσοφικά, ιδεολογικά, θεολογικά. Κάτι έξω από αυτόν! Όλα αυτά δεν είναι παρά ένα πολύ μεγάλο ψέμα! Ένα ψέμα το οποίο δυστυχώς όλη μας η εκπαίδευση, ειδικά των δυτικών, συντηρεί! Και δεν μας βοηθάει καθόλου να δούμε πως ο Θεός είναι ένα φυσικό γεγονός! Δεν είναι κάτι «μεταφυσικό», δεν είναι κάτι «ιδεολογικό», δεν είναι  κάτι έξω από μας! Είναι η ίδια μας η Ζωή!

* 

Αυτοκτονία το να μάχεσαι τον εαυτό σου και τον συνάνθρωπο-εαυτό σου

Όταν μαχόμαστε τον εαυτό μας, όταν πελεκάμε το Δέντρο της Ζωής μέσα μας, και το Δέντρο της Ζωής του κόσμου, δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να αυτοκτονούμε πνευματικά! Δεν είμαστε σε θέση να πολεμήσουμε κάτι «έξω από μας»! Ο άνθρωπος το μόνο που κάνει με την άγνοια, την κακία και τον εγωισμό του, είναι να αυτοκτονεί! Να καταστρέφει τον εαυτό του! Δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο! Στερεί έτσι από τον εαυτό του την λαμπρότητα της θεϊκής του ρίζας! Στερεί από τον εαυτό του το Βασίλειο!

*

Ο Χριστός σε πολλά σημεία μιλά για το περίφημο Βασίλειο!

Κατ’ αρχάς δηλώνοντας πως εδώ που βρισκόμαστε δεν είναι το Βασίλειο του Θεού! Εξάλλου είπε ξεκάθαρα πως άρχων του κόσμου τούτου είναι ο σατανάς δεν είναι Εκείνος! Δεν είμαστε εδώ στο Βασίλειο του Θεού, δεν είμαστε στην Πατρίδα μας! Αυτός ο κόσμος και οι θεσμοί του, ακόμα και τα καλά, τα πιο ψηλά του σημεία, είναι ο πολιτισμός των ερπετών! Δεν είναι ο πολιτισμός του ανθρώπου-Χριστού!

*

Για τον πολιτισμό του ανθρώπου-Χριστού  είμαστε εδώ!

Το περίφημο «καλώδιο» που εγκατέστησε στις μέρες μας ο Ραφαήλ στην Γη, έρχεται να ανοίξει μια άμεση δίοδο αποκατάστασης του ανθρώπου. Κατ’ αρχάς από την θνητότητά του! Και την σωματική και την πνευματική. Την αποκατάστασή του ως συλλειτουργού του στο Μυστήριο της Ενότητας, ως συνδημιουργού πραγματικοτήτων φωτός! Πραγματικοτήτων που ούτε καν μπορεί τώρα να διανοηθεί!

*

Μάταια τα έργα μας χωρίς Θεό

Εάν τα έως τώρα έργα του ανθρώπου ήταν τόσο σημαντικά -ακόμα και η τέχνη, η μουσική για την οποία είναι τόσο περήφανος ο δυτικός πολιτισμός- θα τον είχαν εξυψώσει, θα τον είχαν λυτρώσει, θα τον είχαν επαναφέρει στην χαρά που είναι η φυσική του κατάσταση! Δυστυχώς όμως έχουμε το παράδειγμα των ναζί που εκτελούσαν ανθρώπους υπό τον ήχο της μουσικής του Βάγκνερ και του Μπετόβεν! Ετέρποντο με την μουσική και ήταν φίλοι των τεχνών!  Αυτό δεν σημαίνει ότι υποτιμούμε την τέχνη και την μουσική! Προς Θεού! Οι τέχνες από τους αγγέλους δόθηκαν στον άνθρωπο! Και παίζουν μεγάλο θεραπευτικό ρόλο για τον άνθρωπο που ζει στα πεδία της διττότητας μέσα στις σφοδρές αντιθέσεις του νου του. Ο τρόπος φυσικά που προσλαμβάνεται καθετί έχει να κάνει με την αγαθότητα του υποκειμένου.

*

Ο πολιτισμός  μας δεν οδηγεί τον άνθρωπο πουθενά!

Αν ήταν σε θέση η ορθολογιστική Δύση με τα τεχνολογικά της επιτεύγματα, για τα οποία είναι τόσο περήφανη, να οδηγήσει τον άνθρωπο στην λύτρωση και στην χαρά, θα το είχε κάνει! Αυτή την στιγμή ζούμε σε έναν πλανήτη που η πλειοψηφία των κατοίκων του βρίσκεται σε βαθιά κατάθλιψη. Κατάθλιψη σημαίνει άρνηση της ζωής! Δεν θέλω να ζω, δεν τινάζω τα μυαλά μου στον αέρα αλλά επιλέγω να πεθαίνω κάθε μέρα! Είναι ένας αργός θάνατος!

*

Η κατάθλιψη είναι η υπ’ αριθμόν μία ασθένεια της ανθρωπότητας του 21ου αιώνα

-εκτός από όλες τις άλλες ψυχικές νόσους από τις οποίες η Δύση κατεξοχήν μαστίζεται! Η κατάθλιψη είναι άρνηση της ζωής, άρνηση της χαράς! «Δεν θέλω να ζω» όχι γιατί μου φταίνε οι άλλοι -όπως εκ πρώτης όψεως φαίνεται, αφού στους άλλους προβάλλει κατά κανόνα ο άνθρωπος την αιτία της δυστυχίας του. Δεν θέλει να ζει ο άνθρωπος γιατί δεν αντέχει την ενοχή του! Δεν αναφέρομαι στις αμαρτίες και τα λάθη τα οποία είναι ασήμαντα μπροστά στην στάση που παίρνει να θεωρεί τον εαυτό του τόσο σημαντικό που τίποτα να μην τον ικανοποιεί, τίποτα να μην του είναι αρκετό από τα δώρα του Θεού! Να μην βρίσκει το νήμα της χαράς μέσα του, να μην δοξολογεί τον Θεό, να μην μπορεί να αναστηθεί, να αναγεννηθεί πνευματικά, να ζήσει Ζώσα Ζωή!

*

Οι στιγμές της χαράς μας είναι οι στιγμές που ζήσαμε!

Όταν θα φύγουμε από αυτήν την ζωή -σε αντίθεση με τις εικόνες που μας δίνει η Εκκλησία της Κρίσης για τα πεπραγμένα μας- το μόνο πράγμα για το οποίο θα ερωτηθούμε θα είναι αν στην ζωή μας ζήσαμε χαρά! Αυτό μόνο! Γιατί το σύνολο της χαράς που ζήσαμε εδώ, είναι και η πραγματική ζωή που ζήσαμε! Οι στιγμές που έχουμε χαρά είναι οι στιγμές που ζούμε! Τις άλλες είμαστε σε καταστολή -όταν δεν είμαστε σε κάτι χειρότερο! Το ζητούμενο λοιπόν είναι η χαρά! Και χαρά αληθινή μπορεί να έχει μόνο το παιδί! Μόνο το παιδί μέσα μας μπορεί να χαρεί! Ο ενήλικος δεν μπορεί να χαρεί! Ξέρει πάρα πολλά, έχει μαζέψει πολλά βάρη για να χαρεί! Γι’ αυτό ο Χριστός είπε ότι η Βασιλεία των Ουρανών ανήκει στα παιδιά! Δεν υπάρχει άλλος τρόπος! Δεν έχουμε τίποτα ιερότερο μέσα μας από το παιδί! Αυτό το παιδί είναι ο Χριστός!

*

Το καλοκαίρι ας μείνουμε στην επικέντρωση της χαράς!

Το ζητούμενο είναι η χαρά! Η άδολη χαρά που δεν είναι εξαγορασμένη ούτε εξαρτάται από τις συνθήκες! Μου πάνε όλα καλά και χαίρομαι, αλλά όταν δεν πάνε καλά τα πράγματα λυπάμαι, και τότε εκδικούμαι τον εαυτό μου και εκείνον που με έκανε!

Μιλάμε για την χαρά ως ευγνωμοσύνη για το γεγονός ότι ζούμε! «Συ εκ του μη όντος εις το είναι ημάς παρήγαγες!»  Γιατί δεν μπορούμε να διανοηθούμε πώς είναι το να μη ζεις!

*

Η κατάθλιψη είναι αυτοκαταστροφή, είναι εκδίκηση!

Όλοι αυτοί που διαλέγουν τόσο ύπουλους τρόπους να πεθαίνουν καθημερινά, στην πραγματικότητα ούτε μπορούν να διανοηθούν πώς είναι -μη γένοιτο για καμιά ψυχή- να σου αφαιρείται η ζωή! Δεν μπορούμε να το διανοηθούμε! Γιατί, ακόμα και αν ζεις και δρας αρνητικά, παρόλα αυτά ζεις! Το πνεύμα δεν αποσύρεται!

Ο Θεός σού δίνει ζωή ακόμα και για να την χρησιμοποιήσεις εναντίον του! Αλλά ούτε μπορούμε να διανοηθούμε τι είναι το να σου αφαιρεθεί η ζωή! Σκεφτείτε από τον άνθρωπο -έτσι αλαζών, εγωιστής και εύθικτος που είναι για πολύ λιγότερα-  να του αφαιρεθεί η ζωή! Και δεν αφαιρείται μεμιάς, γιατί τίποτα στους κόσμους της διττότητας δεν γίνεται μεμιάς! Αλλά εντός της αιώνιας στιγμής! Όπως το Μυστήριο της Ενότητας είναι το αιώνιο Μυστήριο της Αγάπης και της δόξας του Θεού μέσα στο ανθρώπινο πλάσμα, έτσι και η στιγμή του πνευματικού θανάτου είναι αιώνια! Μια αιώνια στιγμή!

*

Ας πάρουμε στα σοβαρά την ζωή μας!

Να πάρουμε στα σοβαρά το δώρο της ζωής! Να αποφασίσουμε να ζήσουμε την χαρά! Να προσφέρουμε χαρά! Είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε ο ένας στον άλλον! Η υψηλότερη πράξη ευγνωμοσύνης και δοξολογίας προς τον Θεό!

*

Μικρό σχόλιο πάνω στο προσφιλές μας θέμα, το σεξ!

Πολλοί προβληματίζονται και μπερδεύονται με όσα κατά καιρούς λέγονται -για πλάκα! Μέσα στην πλάκα βεβαίως λέγονται μεγάλες αλήθειες! Καθένας είναι ελεύθερος να πάρει εκείνα που τον αφορούν και αντιστοιχούν στην συνείδησή του. Στην πραγματικότητα ό,τι θέλουμε ακούμε, και ό,τι θέλουμε δεχόμαστε!

*

Η κλίμακα είναι: σεξ, έρωτας, αγάπη, έκσταση!

Η έκσταση είναι αυτό για το οποίο μιλάμε: το Μυστήριο της Ενότητας! Είναι η μέσα από την Αγάπη επανένταξη του ανθρώπου στην θεϊκή ροή της Ενότητας των Πάντων!

*